Vogeldagboek

[Elisabeth]

Mini-spinnen




Rond deze tijd kan je overal knobbelzwanen
(Cygnus olor, Mute Swan) met hun pullen zien zwemmen.
Nu en dan rusten ze uit in het gras,
zoals gisteren tussen de Weipoort en de Kerkbuurt.



Deze gele kwikstaart (Motacilla flava, Blue-headed Wagtail)
heb ik onlangs in Ansen gefotografeerd.
Pas de laatste dagen zie ik er wat meer in de broedgebieden
in mijn omgeving, nog niet zo veel.





Dit is waarschijnlijk de gewone komkommerspin
(Araniella cucurbitina, Cucumber Green Spider, fem).
De gewone komkommerspin lijkt sterk
op de tweelingkomkommerspin, die iets minder algemeen is.
Voor volledige zekerheid is onderzoek aan de vrouwelijke genitalia
nodig.



Ook de zeer algemene tuinwolfspin (Pardosa amentata, Spotted wolf-spider; female with eggsac),
op de foto met eicocon, is een kleintje,
slechts een paar mm groter dan de komkommerspin



Nu regent het iets, maar toen we een paar weken geleden in Drenthe waren was het erg warm
en ook deze eekhoorn (Sciurus vulgaris, Red Squirrel) kwam graag op het terras wat drinken.


de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Voedertijd










Tal van jonge vogels worden in deze tijd van het jaar
door hun ouders gevoerd.
Twee witte kwikstaarten (Motacilla alba, White Wagtail)
bedelen om een hapje, twee andere jonkies wachten op hun beurt.
Vandaag in Zoetermeer.




Koolmees (Parus major, Great Tit) met voedsel
voor nestjongen in onze tuin.



Dit visje (waarschijnlijk een spiering, probably a Smelt)
dient niet als voedsel maar als verleidingsmiddel
van visdiefjes (Sterna hirundo, Common Tern). Starrevaart.



Gisteren publiceerde ik een close-up van een jonge waterral (Rallus aquaticus, Water Rail).
Vanaf een afstand is het zo\n klein vogeltje dat hij langs
de rietrand nauwelijks opvalt.




Haas (Lepus europaeus, Brown Hare) poetst zijn neus,
vandaag in Zoetermeer.


de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Lentepauze





Mannen rietapen (Ixobrychus minutus, Little Bittern; males)
zijn nog aan het baltsen
en laten in de rietvelden hun donkere roe-verleidingsroep volop horen. Overigens een zeldzaam te horen geluid.

Er valt op het ogenblik erg veel te genieten in de natuur,
maar in de vogelwereld is de grootste drukte na de voorjaarstrek,
de baltstijd en de eerste broedsels voorbij.
Traditioneel de periode waarin
Vogeldagboek het gas van de plank haalt.
Maar altijd met de camera in de aanslag!
Over twee à drie weken ben ik er weer.
Iedereen bedankt voor alle fijne reacties,
hulp bij determinaties en mooie tips!
End of springtime: Vogeldagboek takes a traditional break of two à three weeks.




In de polders lopen flink wat scholeksters (Haematopus ostralegus, Eurasian Oystercatcher) met al grote kuikens.





Op deze foto\s is de vrouw patrijs (Perdix perdix, Grey Partridge; female picture above) met de kleine buikvlekken
nog met haar man aan de wandel, intussen zal ze op haar olijfkleurige eieren zitten



Het is 2011, het Jaar van de Boerenzwaluw.
Er zijn allerlei activiteiten
om de boerenzwaluwen (Hirundo rustica, Barn Swallow) te beschermen.
De eerste jonge vogels zijn uitgevlogen.
Foto van voederende oudervogel dinsdag in Zoetermeer.
Boertjes broeden in de regel tweemaal, soms hebben ze drie legsels.




de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Vedergrasvlaktes en canyons



Miljoenen kleine en grote rotsbrokken liggen bezaaid
over de causses, op de Zuid-Franse hoogvlakten.
De rode rotslijster (Monticola saxatilis, Monticole merle-de-roche,
Rufous-tailed Rock Trush, male)
is geschapen voor zo\n steenijke omgeving.
Als ze tussen die stenen foerageren,
zijn ze niet zo gemakkelijk te ontdekken.
Maar vaak zitten ze op draden, of zingen ze uitbundig.
Dan kan je deze fraai gekleurde lijster voluit bewonderen.
De meeste rotslijsters heb ik rond Le Villaret gezien.

Boven de honderden meters hoge flanken van de berghellingen zweeft een slangenarend.
De karakteristiek tegen de lichte buik afstekende donkere kop hangt spiedend omlaag.
Naar slangen, reptielen, zijn kostje kan hij hier wel vinden. Nog één: twee slangenarenden!
Daar komt een nog veel grotere vogel aanzeilen, vleugelslagen zijn op de thermiek nauwelijks nodig. Vale gier.
Soms zie ik door de telescoop vanaf ons vakantieterras groepen van vijftig tot zestig van deze reuzenvogels.

Daarboven, op gelijke hoogte met de toppen, ligt de Causse Méjean, een uitgestrekt, kurkdroog, rotsachtig plateau.
Een onvergelijkbaar boeiend natuurgebied, met een uitzonderlijke flora, prachtige vlinders en insecten
en bijzondere vogelsoorten. Vergelijkingen met ruige savannen en steppen worden getrokken.
Als je dit niet gezien hebt, kan je je er moeilijk een voorstelling van maken; foto´s geven slechts een indruk.

Ook voor mij zijn de Cevennen (wel eens doorheen gereden) en de causses (er zijn er meer van) nieuw gebied.
Ons vakantieverblijf is dit jaar camping La Cascade, langs het riviertje de Jonte in Meyrueis/Salvinsac.
Kleine camping, met veel hartelijkheid en heerlijke lokale gerechten, gerund door Marie Hélène en haar familie.
En zoals was beloofd: met fantastisch uitzicht op de steile hellingen die de Causse Méjean omarmen.



Op een vroege, stille ochtend was Reintje op jacht (Vulpes vulpes, Renard roux, Red Fox).
Hij struinde door de onafzienbare velden met vedergras (Stipa pennata, Feather Grass, La Stipe pennée)
dat de Causse Méjean een zilverachtige aanblik geeft,
zeker als de wind de lange grassprieten laat golven.







Drie vakantieplaatjes die een indruk geven van de prachtige omgeving in de Lozère. Klik op foto\s/Click on pictures!
Van boven naar beneden (up/down): de Causse Méjean bij Le Villaret; uitzicht vanaf ons vakantiehuisje (view camping)
op de rotsen waarachter deze Causse begint en de waterval (cascade) waarnaar de camping is genoemd.
De vlaktes in dit gebied worden afgewisseld door enorme gorges/canyons van o.a. de rivieren de Tarn en de Jonte.


Wordt vervolgd - À suivre



de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Liana]

Twee kwartels langs de auto






Enkele malen heb ik grauwe kiekendieven
(Circus pygargus, Le Busard cendré, Montagu\s Harrier,
male) boven de Causse Méjean zien jagen.
Het is de kiekendief met de slankste vleugels.
Een verschil met de blauwe kiekendief is de zwarte band
op de bovenkant van de vleugels.

De meeste vogelaars, onder wie ik, hebben nog
nooit een kwartel \in het wild\ gezien.
In geschikt terrein laten ze zich overduidelijk horen:
kwik-me-dit, kwik-me-dit.
Een aangenaam maar ook frustrerend geluid: waar je ook kijkt,
de kwartel houdt zich onzichtbaar.
Bij gevaar vlucht hij bovendien niet door de lucht,
maar sluipt het hoentje, dat nog kleiner is dan een spreeuw,
onzichtbaar weg.

Tot nu toe had ik hooguit een glimp van een kwartel in het koren gezien.
In de Cevennen wemelde het in sommige gebieden van de kwartels.
Het geluid klonk op vele akkers,
we hebben wat keertjes staan luisteren -
en kijken in de hoop dat er eentje uit de dekking zou komen.

In de omgeving van Galy, een van de gehuchten op de Causse Méjean,
speurde ik tevergeefs naar een roepende kwartel toen Nelly ineens
riep: "Daar, rechts voor de auto".
In de berm zat een kwartel, tien meter voor de auto!
Helaas voor mij aan de verkeerde kant.
Ik moest het portier wel opendoen
om een foto te kunnen maken, heel voorzichtig,
gelukkig bleef het vogeltje zitten.

Net toen ik mijn camera richtte kwam er een tweede kwartel
uit het gras, een oudervogel, die mij geen kans meer gaf af te drukken
en met haar jong wegvloog.
Wat een enorme kans was dat!
Die krijg ik nooit meer.
Een kwartel met jong!
Resteert de blijde ervaring dat ik dan toch eens
een kwartel heb gezien.
Zelfs twee tegelijk...







Ook een gemiste kans was een slangenarend (Circaetus gallicus,
Le Circaète Jean-le-Blanc, Short-toed Eagle)
met een slang in zijn snavel.
De vogel vloog vrij laag, maar door een onhandige houding
bewoog ik tijdens de opname.
Later vloog er nog een slangenarend met prooi boven ons huisje,
veel hoger.
In dit gebied vol hagedissen en andere diertjes
zag ik vrijwel dagelijks slangenarenden jagen.





In de rotsachtige omgeving van de causses is de tapuit
(Oenanthe oenanthe, Le Traquet motteux,
Northern Wheatear, male) een talrijke broedvogel.
Overal op rotsblokken, op paaltjes en op draden zaten ze.
In de loop van de zomer verbleekt de gelige, beigeachtige kleur
op keel en borst volledig,
Deze man zat bij Hures.
Iets verderop,
bij de Chaos de Nimes-le-Vieux, werd een blonde tapuit gemeld.
Ook waren er berichten over Provençaalse grasmussen.
Ik heb wel een baardgrasmus gezien.

Wordt vervolgd - À suivre


***



de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Jonge buizerd buiten nest







Een buizerdjong (Buteo buteo, Buzzard; juveniles) nog op het nest
en daaronder het tweede jonkie dat een paar dagen te vroeg is uitgevlogen en langs de slootkant zit.

Regelmatig komt het in deze tijd van het jaar
voor dat jonge vogels te vroeg hun nest verlaten.
Als ze bijna vliegklaar zijn,
en op de rand van hun geboortehuis staan, kukelen ze er soms uit.
Of door verstoring, of door weersomstandigheden.
In elk geval een aantal dagen voordat ze goed kunnen vliegen.

Als een jonge buizerd of torenvalk, of andere vogels,
buiten het nest terechtkomen en mensen zien dat,
is de eerste reactie: ach, wat zielig, oppakken,
meenemen en het vogelasiel bellen.
Dat is begrijpelijk, maar niet in het belang van het dier:
als een vogel niet zichtbaar gewond is,
zijn de ouders vrijwel altijd in de buurt
om de pionier in de gaten te houden en te voederen.
Afblijven dus!
Op sites van asiels staan veel tips,
kijk bijvoorbeeld eens bij De Wulp in Den Haag.

Gisteren was ik bij een jonge buizerd op een kwekerij in Benthuizen.
De vogel zat al enkele dagen
op de beschoeiing langs een vaart en vloog niet weg.
Zou er wat aan de hand kunnen zijn?
Ach nee, we waren nog maar net voorzichtig aan het kijken
of we hoorden al een oudervogel miauwen,
het karakteristieke geluid van een buizerd.
Even later cirkelden beide ouders in de omgeving.
En als bewijs dat alles goed ging:
een flats van een tweede jong uit het nest vloog onze richting uit...







De laatste gruttokuikens (Limosa limosa, Black-tailed Godwit) lopen in de weilanden. De Wilck gisteren.
Het zijn vogels van tweede legsels, grutto\s broeden soms twee keer als een eerste broedsel mislukt.
Een oudervogel houdt in de lucht kraaien, buizerds, kiekendieven, meeuwen en andere rovers in de gaten.


Man kneu (Carduelis cannabina, Common Linnet) gisteren in Zoetermeer.
Zo rood gekleurd op borst en kop zoals ik ze onlangs in Frankrijk zag, worden de heren hier niet.


De kuifeend (Aythya fuligula, Tufted Duck)
is de laatst in het seizoen broedende eendensoort.
Dat heeft alles met het voedsel te maken:
slakjes en larven van insecten die er pas vanaf eind mei zijn.
In De Wilck fotografeerde ik gisteren deze ma
die haar vijf kuikentjes goed in het gele oog hield.



Man kneu (Carduelis cannabina, Common Linnet) gisteren in Zoetermeer.
Zo rood gekleurd op borst en kop zoals ik ze onlangs in Frankrijk zag, worden de heren hier niet.



De kuifeend (Aythya fuligula, Tufted Duck) is de laatst in het seizoen broedende eendensoort.
Dat heeft alles met het voedsel te maken: slakjes en larven van insecten die er pas vanaf eind mei zijn.
In De Wilck fotografeerde ik gisteren deze ma die haar vijf kuikentjes goed in het gele oog hield.




de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Het Jaar van de Zwaluw



Boerenzwaluw (Hirundo rustica, Barn Swallow) brengt voedsel naar het volle nestje met vijf jongen

Nog niet eens zo erg lang geleden (achttiende eeuw) dacht men dat zwaluwen onder water overwinterden.
Ik moest daar vanmorgen aan denken toen ik zo\n fragiel vogeltje op zo\n twee meter naast me zag zitten.
Nee, ze duiken niet onder, deze lichtgewichten vliegen na het broedseizoen enorme afstanden naar het warme Afrika.
Hier voelen ze zich thuis bij de mensen, net als huismussen, ze zijn niet schuw, het zijn geweldige diertjes.

Boerenzwaluwen zijn nog best talrijk, hoewel hun aantal sinds mijn jeugdjaren is gehalveerd.
Omdat hun toekomst door verstedelijking achteruit gaat,
zijn ze uitgeroepen tot Vogel van het Jaar.
Ik kom vaak op boerderijen en daar broeden die vrolijke kwetteraars in hun kleine bouwsels onder balken.

Vanmorgen was ik op de Veldhoeve
(met eigengemaakte drinkyoghurt in de zuivelbar)
langs de Broekweg in Zoeterwoude.



Spreeuw (Sturnus vulgaris, Starling) heeft slak uit huisje gehaald en vliegt ermee naar haar nest.


Via De Wilck (foto spreeuw) en steenuilen (foto\s een volgende keer) naar jonge torenvalken in Alphen aan den Rijn.
Op de zo natuurvriendelijk ingerichte camping Polderflora (de roerdomp hoempte er tot een paar weken geleden!)
heeft een torenvalkpaar vier jongen grootgebracht, ze stonden vandaag op het punt van uitvliegen.

Hoewel de valken totaal niet schuw waren (ze zijn gewend aan mensen vlak bij hun nest) heb ik ook hier
foto\s gemaakt met de draadloze afstandsbediening, een van de gemakken van het digitale fototijdperk.
En heb ik een paar uur lang lekker op een boomstam zitten genieten van die jonge vogels in hun nest.




Vier jonge torenvalken (Falco tinnunculus, Kestrel) in hun nest. De vierde vogel liet zich vrijwel niet zien.



Even lekker krabbelen...



...en de vleugels strekken als oefening voor het spoedige uitvliegen..



daarbij vol belangstelling gadegeslagen door broer of zus.




de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Ortolanen








Man ortolaan (Emberiza hortulana, Bruant ortolan, Ortolan Bunting; male and juvenile below).
Op de Causse Méjean zag (en hoorde) ik ze meestal
bij de daar schaarse boerderijen.
De foto van de man heb ik genomen op mijn favoriete vogelstekjes
bij Hures en Le Villaret


In mijn eerste vogelgids, Zien Is Kennen! uit 1953, stond over de gorzensoort ortolaan:
"Vrij algemene broedvogel in het Oosten van ons land, ook in Westerwolde
en in het Zuiden (in \t Westen zeer zeldzaam), gaarne bij korenvelden".

In het recente SOVON-verslag \Broedvogels in Nederland 2009\ staat:
"Broedindicatieve waarnemingen van duinpieper, klapekster en ortolaan
ontbraken wederom, zodat het er steeds meer naar uitziet
dat deze soorten voorgoed verloren zijn voor de Nederlandse broedvogellijst."

In heel Europa gaat de ortolaan in aantal achteruit, dat geldt ook in de Cevennen, vertelde men mij.
Ook daar is hij, door het verdwijnen van kleinschalige, afwisselende landschappen, zeldzaam.
Op haar website schrijft Vogelbescherming Nederland berustend:
"Ortolanen kunnen als ambassadeur gezien worden van een hele gemeenschap van (vogel)soorten
die lijden onder de grootschalige, gerationaliseerde land- en tuinbouw van de laatste decennia."

Ik kan hier nog wel een zure opmerking over maken, maar dat helpt dit mooie vogeltje helemaal niets.
Over de toestand in België kan ik geen gegevens vinden (wie weet waar er een soortenoverzicht is?),
maar uit berichten op internet moet ik concluderen dat het daar even slecht is gesteld als in NL.

Heel, heel veel vlinders vlogen in de Lozère waar we bivakkeerden in de natuurgebieden van de Cevennen.
Het zou de moeite lonen je vakantie uitsluitend op die papillons in te richten, zo\n grote verscheidenheid!
Vogels hebben echter mijn voorkeur, en vlinders kwamen er dan ook enigszins \bekaaid\ van af.
Uiteraard pikte ik ze mee als ik er zag, en in dit Vogeldagboek en komende \Franse\ afleveringen staan er vlinderfoto\s.
Aan de talrijke soorten \blauwtjes\ ben ik niet begonnen, die zijn extra moeilijk te determineren.




De bruine daguil links (Dysgonia algira, La Passagère, Passenger)
is bij ons een zeer zeldzame nachtvlinder,
de plakker (Lymantria dispar, Le Disparate, Gypsy Moth)
daarentegen is een vrij algemene soort.



Groot geaderd witje (Aporia crataegi,
Le Gazé, Black-veined White), een zeer talrijke vlinder
in Zuid-Frankrijk



Bosrandparelmoervlinder (Argynnis adippe, Le Moyen Nacré, High Brown Fritillary),
een van de vele vaak lastig uit elkaar te houden parelmoersoorten.

Wordt vervolgd




Vanmorgen dook tussen de veertig lepelaars en bijna duizend grauwe ganzen
op Vogelplas Starrevaart
deze vos (Vulpes vulpes, Red Fox) op.
Het dier liep door laag water, vele ogen volgden hem op de voet...


***



de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Jonge steenuilen



De eerste vijf foto\s op deze pagina zijn van dezelfde jonge steenuil in een oude knotwilg
(Athene noctua, La Chevêche d\Athéna ou Chouette chevêche, Little Owl).
First five pictures are of the same juvenile, picture six is another juv,
last photo is an adult owl.

Steenuilen zitten[b[\], zeker als het niet te hard waait, graag in het zonnetje.
Nu er jonge vogels zijn is de kans om er te zien groter dan anders.
Vrijdag zag ik twee jonge steenuilen en één oudervogel bij een fruitboomgaard.
Het zijn hun lievelingsbroedplekken: hoogstamfruitbomen omgeven door knotwilgen

















de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Zilverdistels en blinkende spinnen





De flora in de Cevennen, zeker op de kurkdroge causses, is zo overweldigend,
dat ik al de eerste vakantiedag besloot daar alleen maar naar te kijken.
Je kan tenslotte niet álles wat je ziet fotograferen, onbegonnen werk. Toch een uitzondering,
voor deze prachtige, bijna uitgebloeide, zilverdistels (Carlina acaulis, La Carline acaule, Silver Thistle).



Een junikever (Amphimallon solstitialis, Le Hanneton de la Saint Jean, Summer Chafer).



Blinkende krabspin (Synema globosum, Thomise globuleuse ou Araignée Napoléon, a crab spider) op oleander



De gewone bronlibel (Cordulegaster boltonii, Cordulégastre annelé, Common Goldenring),
een soort die in het zuiden van ons land nog in kleine aantallen in beekjes voorkomt





Duinpiepers (Anthus campestris, Le Pipit rousseline, Tawny Pipit) worden nog wel als doortrekker gemeld,
maar deze soort is als broedvogel uit ons land verdwenen. Op de causses zag ik ze regelmatig



de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna