Dagteksten Omraam Mikhaël Aïvanhov

[Elisabeth]

Spreken beperkt zich niet tot het vormen van klanken.
Elk uitgesproken woord heeft trillingen,
die het de mogelijkheid geven op te treden
als een opbouwende of vernietigende kracht.
De meeste mensen zijn zich daar niet van bewust,
en daarom nemen we zoveel schade en verwoesting waar,
waarvan alleen woorden de oorzaak zijn.
Elk uitgesproken woord roept onvermijdelijk bepaalde gevoelens
op; als je dus opbouwende en stimulerende woorden uitspreekt,
worden heel snel daarna overeenkomstige gevoelens opgewekt.
Op het moment dat een acteur het toneel opkomt,
geeft hij natuurlijk niet de gevoelens weer van liefde,
woede of wanhoop, enzovoort van het personage
dat hij moet belichamen.
Maar hij begint te praten en, geleidelijk aan,
als gevolg van de woorden die hij
uitspreekt, begint hij niet alleen deze gevoelens zelf te
ervaren, maar brengt hij een emotie over op de toeschouwers, want
de woorden ontketenen krachten en deze werken in op het publiek.
Als je nadenkt over die feiten, begrijp je dat je buitengewoon
scherp op je woorden moet letten, zodat je je niet laat gaan in
het uitspreken van woorden, die ongeluk en vernietiging teweeg
zullen brengen."

Omraam Mikhaėl Aļvanhov

[Elisabeth]

Werk - reken alleen daarop

"Je moet op niets of niemand rekenen, niet op je familie of vrienden, noch op je Meester,
zelfs niet op God, ja, zelfs niet op Hem,
maar alleen op je werk. Waarom?
Omdat je door je werk vervolgens kunt rekenen op heel het universum.
Als de boer zijn akker heeft ingezaaid, kan hij rekenen op de zon,
de regen, de dauw, want ze helpen het zaad ontkiemen.
Als hij evenwel niets gezaaid heeft, is het zinloos op wat dan ook te rekenen,
het is zoals steun zoeken in de leegte.
Wiens schuld is het dan, als er niets terechtkomt van wat hij verwacht?
Zelfs God is er niet op uit dat we zo vast op Hem rekenen.
Anders uitgedrukt is het wat ook Jezus in de Evangeliën zegt:
‘Zoek liever eerst het koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid,
dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden.Â’(Matt.6:33)
Dus het is eerst aan ons om iets te doen,
om het proces op gang te brengen dat ons in staat zal stellen te verkrijgen wat we wensen,
het doel te bereiken waarop we ons gericht hebben."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

[Elisabeth]

God - geduldig met onze fouten, maar ongeduldig met ons lijden

"Het staat in de Zohar, dat toen God de wereld had geschapen,
Hij zich tot al zijn schepselen wendde, de een na de ander.
Toen de Wet voor Hem verscheen, sprak Hij deze aldus toe:
‘Wees onverbiddelijk, telkens als de mens uw verordeningen overtreedt,
maar zodra hij berouw toont en boete doet,
hou dan op hem langer te kwellen, zwijg en laat hem vrij.Â’
Daarom is de Wet verschrikkelijk, onverbiddelijk,
maar wijkt zodra de mensen zich bekeren en hun fouten herstellen.
We hebben allen de macht om de uitvoering
van de strengste voorschriften van de Wet te stoppen.
De opdracht van God luidt, dat zij zich terugtrekt
zodra we onze fouten inzien en ze beginnen te herstellen.
Ja, want God is geduldig met onze zonden, onze zwakheden,
terwijl Hij ongeduldig verlangt naar het einde van ons lijden
en onze kwellingen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

[Elisabeth]

Aura- wordt versterkt dankzij de liefde

"De aura is onze spirituele huid.
En zoals het wenselijk is dat onze lichamelijke huid zacht en fijn is,
moet onze spirituele huid om ons heen groot en stevig zijn.
Er zijn mensen die onophoudelijk klagen
over de wijze waarop ze worden bekeken, aangesproken, behandeld.
Ze zijn zo gevoelig dat je zou zeggen dat ze overal wonden hebben.
Ze onthullen daarmee, dat hun aura heel dun is.
Waarom?
Omdat ze niet veel liefde bezitten.
Terwijl je tegen mensen, die een zeer grote aura hebben,
kunt zeggen wat je wil, dat stoort hen niet,
het maakt hen niet boos, want ze hebben veel liefde.
Dus als je zo gevoelig bent voor kritiek,
probeer dan niet jezelf te rechtvaardigen;
het komt gewoon omdat je niet genoeg liefde hebt
om de bressen te dichten,
om dikke muren te bouwen en om te verhinderen
dat negatieve stromen door je aura heen gaan."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

[Elisabeth]

Economie - terwijl zij bloeit, takelen de mensen af

"Waarom houden de mensen niet op zichzelf te beperken
en onnodig te belasten?
Beseffen ze dan niet dat ze hun levenslust verliezen
door zich zo in de materie te begraven?
Alle lasten die zij hebben opgestapeld maken hun hart zwaar.
Laten zij zich ervan ontdoen en de vreugde zal weerkeren.
Veel reizigers die zeer arme landen bezoeken,
zijn vaak verrast een vrolijke, opgewekte bevolking aan te treffen,
terwijl in de rijke landen de mensen zoÂ’n somber gezicht trekken!
Wel, in tegenstelling tot wat je je kunt voorstellen,
maakt materiële overvloed de mensen niet zo gelukkig.
Van heel die kunstmatige wereld,
die zij voor zichzelf geschapen hebben,
zijn ze nu de gevangenen geworden.
De dingen zijn zo doorgeschoten,
handel en financiën nemen zo’n belangrijke plaats in,
dat we geen uitweg meer zien uit dit raderwerk.
En terwijl de economie bloeit naar men zegt,
takelt de mens zelf af."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

[Elisabeth]

Hemels vaderland - we zijn allen voorbestemd er op een dag terug te keren

"Ondanks je inspanningen om je open te stellen voor de hemelse vibraties,
komt het voor dat je op bepaalde dagen niets voelt.
Laat je echter niet ontmoedigen, er zullen andere dagen komen
waarop je ze opnieuw voelt.
Lang en moeilijk is de weg die leidt naar ons hemels vaderland;
toch, als er één ding is waaraan we nooit hoeven te twijfelen,
is het dat we er op een dag zullen terugkeren,
terwijl aardse ondernemingen zoveel minder kans van slagen hebben!
Als iemand twee of drie keer zakt voor een examen of een verkiezing,
maakt men hem duidelijk dat het zinloos is om door te gaan,
en moet hij opgeven.
Als het evenwel gaat om onze goddelijke voorbestemming,
laten we dan, ongeacht mislukking en val, koste wat kost volharden.
Die voorbestemming is zo diep in ons gegrift,
dat we op een of andere dag ons doel zullen bereiken."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

[Elisabeth]

Glimlach - wat hij moet uitdrukken

"Is de glimlach al een groet, een teken van herkenning
dat we richten tot personen die we ontmoeten,
zelfs voor je dat via het woord doet,
is het ook belangrijk om op te letten wat je uitdrukt met een glimlach.
Het gaat er natuurlijk niet om een kunstmatige glimlach te fabriceren
die je voor een spiegel instudeert.
ZoÂ’n glimlach die goedheid, zachtheid, begrip dient uit te drukken,
moet op natuurlijke wijze van binnenuit komen.
Als je in staat bent af te dalen in de diepten van je wezen
om er de stilte en het licht te zoeken,
weten de beeldhouwers in jou welke zenuwen,
welke spieren ze moeten spannen en ontspannen.
Dat kun je ze wel toevertrouwen.
Door jezelf een glimlach aan te willen leren,
loop je het gevaar meer te misvormen dan wat ook.
Werk daarom met liefde, hoop en geloof
en verlaat je op de inspiratie van je innerlijke beeldhouwers."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

[Elisabeth]

"Hoeveel artiesten leven niet in angst en kwelling! Om dat te
verdragen, geven sommigen zich over aan drank, drugs,
bandeloosheid, enzovoort. Als ze echte gaven bezitten, weerhoudt
hen dat er niet van om van tijd tot tijd enkele meesterwerken te
scheppen. Maar het zijn de anderen die van die meesterwerken
profiteren. Zelf lijden ze en dat blijft zo, zolang ze zichzelf
geen discipline opleggen om de duistere krachten, die bezig zijn
hen te vernietigen, de baas te worden.
Dit is echter een onderwerp waarover het publiek in het algemeen
niet nadenkt. Voor de mensen volstaat het dat bepaalde boeken of
kunstwerken hun interesseren, inspireren. De tragedies die hun
makers hebben beleefd, raken hen niet zo zeer, maar ze duiken wel
gretig in hun biografie om zich te verlustigen in het kleinste
detail. Er schuilt in die fascinatie een grote wreedheid, maar de
mensen zijn zich er niet van bewust. En wat hun bovendien
ontgaat, is dat kunstenaars die hun gaven, hun kwaliteiten niet
hebben onderhouden door een innerlijke discipline, deze vroeg of
laat zullen verliezen, in dit leven of het volgende. Aangezien
zij door hun losbandigheid heel hun kapitaal hebben verkwist,
zullen ze naar de aarde terugkeren als volstrekt onbeduidende
wezens. Je kunt het scheppen van kunst niet lang van het morele
leven scheiden."

Omraam Mikhaėl Aļvanhov

[Liana]

"De Schepper wil dat de mens zich ontplooit met zijn twee naturen,
de lagere en de hogere, want ze vullen elkaar aan,
net zoals de geest en de materie elkander aanvullen.
En dat is de ware leer van Christus: hoe de lagere natuur te gebruiken om tot God te
stijgen.
Wat heeft de Kerk evenwel gedaan?
In plaats van de mensen in die waarheid te onderwijzen
en ze methodes te geven om die in praktijk te brengen,
heeft zij vooral een filosofie en een moraal verbreid,
die gebaseerd zijn op afkeer en veroordeling van de instincten.
Daarom hebben de christenen nog veel te leren en te
begrijpen om ware discipelen van Christus te worden, maar ook,
heel eenvoudig, om zich harmonieus als menselijke wezens te
ontwikkelen."

Omraam Mikhaël Aïvanhov

[Liana]

Erfzonde - geen onherstelbare lotsbestemming

"Het menselijk wezen is een zondaar, hij is verwekt in zonde,
hij is geboren in zonde – dat blijft de Kerk al eeuwenlang onophoudelijk herhalen.
Echter, juist door deze idee zo te benadrukken en uit te dragen,
verhindert ze de mensheid zich te herstellen,
want ze verkleint haar hoop en verlangen om uit deze situatie te geraken.
Natuurlijk schuilt er toch een zekere waarheid in:
de mens is verwekt in zonde,
omdat zijn ouders hem al met een erfelijke afwijking opzadelen.
Kijk alleen maar naar de omstandigheden
waaronder zij hun kinderen verwekken!
Vindt dat plaats in het licht, de zuiverheid, de ware liefde?
Zelden.
Nu, dan heb je al gebreken waaronder deze kinderen gaan lijden.
Maar het is niet zo, dat sinds Adam en Eva de erfzonde noodzakelijkerwijs
van generatie op generatie zou zijn doorgegeven.
Als de mensen het licht vinden, als ze proberen de goedheid,
de eerlijkheid, de rechtvaardigheid en de wijsheid te ontwikkelen,
hoeven we ons niet langer uitsluitend bezig te houden met Adam en Eva;
alles kan worden veranderd, getransformeerd.
Waarom moet je de mensen ideeën inprenten
die hen altijd een diep schuldgevoel bezorgen,
zonder enige hoop zich ooit te herstellen?
We zijn allemaal zondaars, akkoord, maar we zijn niet verplicht
dit voor altijd te blijven – we kunnen blijven groeien
tot we volmaakt zijn."
Omraam Mikhaël Aïvanhov