Bakens van Licht

[Elisabeth]

Omdat we ervan overtuigd zijn dat we eens geboren worden, geloven we erin dat we eens zullen sterven.
Maar datgene wat we in wezen zijn wordt nimmer geboren,
dus kan ook nimmer stervenÂ…

..

[Elisabeth]

Een onbelangrijke vraag om onszelf te steleln is de vraag: "Wie ben ik"?
Een vraag die uitsluitendtot antwoord kan hebben: \Ik weet het niet".
Als we onszelf deze vraag nog niet eerder hebben gesteld,
is het ongetwijfeld de vraag
die we ons zullen gaan stellen wanneer we ernstig ziek zijn
of op andere manieren lijden: \wie is degene die gaat sterven...."

[Elisabeth]

\

Tijdens periodes van ziekte kunnen
we tot de conclusie komen dat wij het niet zijn die lijden,
maar dat het onze tijdelijke manifestatie, ons lichaaam, is.
Dit is verlichting.
We beginnen te beseffen dat Chrisuts nooit geboren is,
dus niemmer kan sterven.
We beginnen de betrovering te otnrafelen
van de kruisdood en associëren onszelf niet langer met lijden
maar met de opstandig.
We halen Jezus en onszelf van het kruis en
verliezen de angst voor de dood...

[Elisabeth]

Het is een uitdaging om onze ziekte,
op zijn minst voor onszelf, geen naam te geven.
Op het moment dat we de ziekte een naam geven is het
onmogelijk onszelf er niet mee te identificeren.
Onze ziekte is een situatie, het is onze schaduw.
Verwelkom de schadw, omarm haar en vecht er niet langer tegen.
Maak het niet tot je vijand mar tot je vriend.
Ziekte, pijn en rouwprocessen: het zijn allemaal mogelijkheden om naar
binnen te keren.
Mogelijkheden om de tijdelijkheid van dit lichaam onder
ogen te zien en te aanvaarden en ons bewst te worden van onze ware natuur...

[Elisabeth]

Ons lichaam is de tempel waar ons bewustzijn in rust.
Het is van groot belang dat we onze tempel liefdevol verzorgen
en niet veronachtzamen.
Dit is op geen enkele manier in strijd met het feit dat we onszelf
bwust zijn van de tijdelijkheid van ons voertuig

[Liana]

De dood van ons lichaam is geen straf maar ook geen beloning.
Het is, simpel gezegd, een vorm van evoltuie,
een vorm van heling.
Onze weg hier op aarde heeft haar einde bereikt
en we maken ons klaar voor een nieuw traject.
Het leven is een cirkel, eeuwig en oneindig.
We bevinden ons keer op keer ergens op een punt in die cirkel.
Op het juiste punt en op de juiste plaats....

[Elisabeth]

We zijn, in of meer onbewust,
voortdurend op zoek naar onze schijnbaar verloren wederhelft.
We zoeken dit hogere aspect van onszelf in de ander,
tot het moment dat we ons hart openen
en onszelf bewust worden van onze grenzeloze totaliteit.
Vanaf dat moment zien we onze goddelijke essentie weerspiegelt
in de Vele gezichten van de Ene.
We worden medescheppers in het universum....

.

[Elisabeth]

Wanneer de angst voor de dood ons leven niet meer beheerst,
kunnen we met volle teugen van het leven gaan genieten.
We levenvolgens de innnerlijke wet van voortdurende verandering
en hebben niet langer behoefte aan starre dogma\s ..
Er ontstaat een steeds grotere levendigheid in ons.
We zijn als bijeen die naar honing peuren:
we beleven in iedere druppel
de essntie van het hele bestaan.

[Elisabeth]

Ware liefde is volledig heel in zichzelf.
Zelf gevonden hebben,
hebben we in wezen geen relatie meer nodig.
De onderlinge strijd is gestreden.
Er is geen winnar en geen verliezer.
De tijd is rijp om elkaar in liefde te ondersteunen
en ons levensdoel te verwezenlijken.
We kunnen de liefde die we in wezen zijn
nu gaan delen met het hele universum.
Elk object waar we onze liefde op riechten zal omvat worden in die liefde....

[Elisabeth]

Jezus was de personificatie van de ware minnaar.
Hij omvatte lles en iedereen in zijn grenzeloze liefde.
Liefde die niet vroeg om een persoonlijke invulling.
Liefde die dienstbaar was en zich offerde voor het grote gebed.