Vogeldagboek

[Elisabeth]

Canaria






In mijn jeugd kende ik alleen maar gele kanariepieten in kooien en volières.
Later leerde ik dat de kanarie van oorsprong van de Canarische eilanden komt
(Serinus canaria) en daar nog talrijk is. Hij is donkerder dan de gekweekte soorten.
De Europese kanaries (Serinus serinus, Le Serin cini, European Serin; males) zijn (nog) kleiner.
Op de foto twee mannen. Deze soort zie je vooral in Midden- en Zuid-Europa.



Het geelsprietdikkopje (Thymelicus sylvestris, La Bande Noire, Small Skipper)
is in ons land niet algemeen, in tegenstelling tot het zwartsprietdikkopje.
De onderkant van de sprietknop is oranjebruin, bij de zwarte is die onderkant zwart.



In het riviertje de Jonte langs camping La Cascade kropen massa\s kokerjuffers rond.
In feite zijn het de larven van schietmotten die kokertjes bouwen en daarin leven.
Niet duidelijk is welke kokerjuffer ik gefotografeerd heb, mogelijk uit de familie Limnephilidae (left).
Rechts op de foto de uitsluiphuid van een larve van een steenvlieg, ook in de Jonte.
Waarschijnlijk gaat het om de algemene soort Dinocras cephalotes, een borstelsteenvlieg.




Het tweekleurig hooibeestje (Coenonympha arcania, Céphale, Pearly Heath)
is een prachtig vlindertje, uit Nederland verdwenen, komt nog voor in Wallonië.



Terwijl we stonden te kijken naar het enorme viaduct in autoroute A75 bij de stad Millau
stapte deze ree (Capreolus capreolus, Chevreuil, Roe) uit de begroeiing.

À suivre - Wordt vervolgd





de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Roodbruine koekoek






Jonge koekoeken herken je het gemakkelijkst aan een witte vlek in hun nek.
De man is altijd grijs, vrouwen en juveniele vogels zijn grijs of roodbruin.
Die nekvlek en lichte zoomranden op hun vleugels onderscheiden jongen van de vrouwen.
Deze bruinachtige juveniele koekoek (Cuculus canorus, Common Cuckoo) vloog gisteren
over de Starrevaart. Omdat de vogel op een sperwer lijkt, zorgde hij voor flink wat onrust.
Het was trouwens pas de eerste jonge koekoek die ik dit jaar zag; minder dan vorige jaren.






Gele kwikstaarten zoals deze juveniele vogels (Motacilla flava, Blue-headed Wagtail; juv)
zie je vaak vlak bij koeien en (Drentse) schapen naar insecten zoeken die het vee \opwerpen\.



De foto\s van de kwikstaartjes en het jonge porseleinhoen (Porzana porzana, Spotted Crake; juv)
vanmorgen gemaakt in De Groene Jonker. Het hoentje zat op dezelfde plek als vorige week.





Vandaag vlogen er diverse purperreigers (Ardea purpurea, Purple Heron) over De Groene Jonker.
Deze foto\s heb ik daar vorige week al gemaakt. Een kievit verjaagt de reiger bij zijn kuikens.


de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Bellenblazers



Man rosse stekelstaart (Oxyura jamaicensis, Ruddy Duck; male) in vol prachtkleed.


Een aantal jaren geleden riep ex-minister G. Verburg provinciebesturen fanatiek op
om rosse stekelstaarten te gaan bestrijden (= doden). Ze vormen een bedreiging
voor de verwante soort witkopeend, een zeldzame Europese eendensoort. Vond zij.

Verburg en haar partijverwante H. Bleker hebben wel meer belachelijke en omstreden
maatregelen genomen, dit was er één uit de categorie \onmogelijk uitvoerbaar\.
Ga maar eens proberen in natuurgebieden die eendjes af te schieten! Dat lukt niet.
Bovendien: dan moet je het houden van dit soort (sier)eenden ook meteen verbieden,
anders heb je het probleem over een paar jaar weer.
Dat willen deze lui niet, kost stemmen!




Genoeg azijn, nu naar zoete zaken: de prachtige rosse stekelstaartjes, oorsprong Amerika.
Uit siervijvers ontsnapte vogels zijn in het wild gaan broeden en paren met de witkopeend.
Wat daarvan nu precies de gevolgen zijn heb ik (op internet) niet kunnen ontdekken
.
De witkopeend was al een bedreigde diersoort. Stekelstaarten hybridiseren met witkoppen
en daaruit ontstaan al dan niet (gedeeltelijk) vruchtbare nakomelingen - dat is mij onduidelijk.
In elk geval is de witkopeend het slachtoffer van onzorgvuldige houders van siervogels.

Rosse stekelstaarten broedden op de Starrevaart in Leidschendam-Voorburg.
In 2000 en 2002 heb ik foto\s gemaakt van stekelstaarten met flink wat jongen.
Daarna was er steeds minder sprake van broedgevallen - dat zie je in veel pioniersgebieden.
Voorbeeld: talrijke broedende geoorde futen in De Groene Jonker en heel veel juvenielen,
maar geen opgroeiende jonge vogels, waarschijnlijk een gevolg van voedselgebrek.
Mogelijk dat de visstand (sterk) is toegenomen en er minder waterdiertjes voor de vogels zijn.
Hoeveel stekelstaarten er in het wild in Europa leven? Er wordt gesproken over enkele duizenden.

Vogelplas Starrevaart is nog steeds een geliefd gebied voor de rosse stekelstaart.
Wellicht niet meer als broedvogel maar wel als pleisterplaats, zeker in de wintermaanden.
Maandag zag ik diverse mannen in prachtkleed die ook nog eens hun fraaie balts vertoonden.
De man zet zijn stekelstaart recht omhoog, de hoorntjes op zijn kop komen overeind,
hij slaat met zijn snavel op zijn borst en buik met zachte roffelende en trommelende geluiden
waardoor er lucht in het water wordt gedrukt en er luchtbelletjes voor zijn buik opborrelen.
Soms, zoals maandag, laten ze dit verfijnde baltsgedrag vlak voor de Starrevaart-kijkhut zien!










De vrouw rosse stekelstaart is veel eenvoudiger gekleurd (Oxyura jamaicensis, Ruddy Duck; female).




de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Liana]

Rotsmussen






Rotsmussen (Petronia petronia, Le Moineau soulcie, Rock Sparrow) zitten meestal hoog.
Foto boven: de kleine gele keelvlek is goed te zien. Als ze ineengedoken zitten, is hij niet zichtbaar.

In de paar gehuchten op de Causse Méjean in de Lozère kwamen rotsmussen voor.
Bij en tegenover de kerk van Hures kon je vrijwel zeker een musje zien of horen.
Hun roepjes zijn onmiskenbaar en op die manier kan je ze al gauw ontdekken.

Zeker \s morgens vroeg zag je ze op hun hoge uitkijkposten op stenen daken zitten.
De vogeltjes zijn stevig gebouwd, zwaar gestreept, bij adulten kan je soms de gele keelvlek zien.
Rotsmussen komen op kale terreinen in het zuidelijkste deel van Zuid-Europa voor:
Turkije, Griekenland, Zuid-Italië, Zuid-Frankrijk, Spanje en Portugal, soms in flinke groepen.







Soms zag ik op de causses grote groepen alpenkraaien (Pyrrhocorax pyrrhocorax, Le Crave à bec rouge,
Red-billed Chough; above), het is me niet goed gelukt ze van dichtbij te fotograferen.
Datzelfde gold voor raven (Corvus corax, Le Grand Corbeau, Common Raven) die veel schuwer waren.
Vrijwel dagelijks hoorde je hun luide bas op de camping klinken en zag je ze hoog overvliegen.



Knoopkruidparelmoervlinder (Melitaea phoebe, Le Mélitée des centaurées ou Grand damier, Knapweed Fritallary)
is een van de vele, vaak lastig uit elkaar te houden, parelmoervlinders in de Cevennen.



De heivlinder (Hipparchia semele, l\Agreste, Grayling) komt ook bij ons voor, de status hier is \gevoelige soort\.



naam prachtklokje of perzikbladklokje (Campanula persicifolia, La campanule à feuilles de pêcher
ou La campanule de Perse, Peach-leaved Bellflower) hoeft geen nadere toelichting!

À suivre - Wordt vervolgd





de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Liana]

Merkwaardige zaken




Foto Ab van der Burg©



Op de bovenste foto een atalanta in Solleveld met waarschijnlijk de kleurafwijking \flavescens\.
Ter vergelijking een foto van een \goede atalanta\, gisteren langs de Starrevaart.
(Vanessa atalanta, Red Admiral; picture above with aberration flavescens.)

Op 2 augustus zag Ab van der Burg een vreemde vlinder fladderen
http://hermanrijs.web-log.nl/ in Solleveld, een natuurgebied tussen Monster en Den Haag. Het leek een atalanta, maar...
Het was inderdaad een atalanta, met een opvallende kleurafwijking.
Het rood was volledig afwezig, het zwart was voor een groot deel veranderd in bruin.[/b]


Eerst op internet gezocht, toen De Vlinderstichting
http://www.vlinderstichting.nl/ (Kars Veling) ingeschakeld.
Hij schreef: "Deze afwijking heb ik vaker gezien, maar is wel erg zeldzaam.
Soms is de kleur rood vervangen door beige, maar deze is wel heel licht."

"Volgens mij heet deze abberatie \flavescens\. Hij is onder meer bekend uit Groot-Brittannië,
maar ook daar zeer zeldzaam." Met deze kennis ben ik verder gaan surfen,
na een uurtje zoeken op internet had ik nog maar heel weinig gevonden.
Kortom, deze atalanta heeft een zeldzame pigmentaberratie. Merkwaardig gezicht!
Overigens: een prachtige film van Josephine Hamming
over de trek van de atalanta\s is Butterflies, Go!
http://www.wildlifefilm.eu/




Deze merkwaardige zilvermeeuw (Larus argentatus, European Herring Gull; aberration Brown)
zag ik vrijdag in Poelgeest (Klaas Hennepoelpolder) in Warmond. Ook met een pigmentafwijking.
Hein van Grouw, conservator vogels bij The Natural History Museum at Tring bij Londen,
noemt dit de mutatie Bruin, maar dan met oude, volledige door zon gebleekte en versleten veren.
Mutatie Bruin is volgens hem sowieso erg zonlichtgevoelig waardoor het al snel een ‘wit’ uiterlijk krijgt.

Het lijk wel of je in de \vrije natuur\ steeds meer vogels ziet die hier niet van oorsprong voorkomen.
Allemaal uit siervijvers ontsnapte eenden-, ganzen en zwanensoorten. Lezers sturen me vaak foto\s
met de meest exotische uit volière ontsnapte vogels. Er wordt wel slordig met die dieren omgesprongen!
In de Polders Poelgeest zaten onlangs maar liefst vier roodschoudertalingen! Mooi, maar toch lelijk...





Vrouw en man roodschoudertaling, ook wel ringtaling genoemd (Callonetta leucophrys, Ringed Teal).



Foto Lidy de Koning©
Dit is een heel merkwaardig gezicht: een merel (Turdus merula, Blackbird) met een grote bult op haar kop.
Lidy de Koning heeft deze foto in haar tuin gemaakt. Dierenarts Ruud Sterk schreef me:
"Dit is vrijwel zeker een tumorgezwel van vetweefsel. Bij kanaries en grasparkieten zag ik zulke gezwellen
vaak aan de cloaca, dit is wel een bijzondere plek. Naast het gelige weefsel zie je ook wat diffuse bloedinkjes

Vanmorgen stapte ik over het veerooster de Polders Poelgeest in (ingang Veerpolder) en gewoontegetrouw
keek ik naar beneden: jaren geleden had ik op die plek eens alarm geslagen over opgesloten padden en kikkers.
Nu lagen er twee egels in het lange gras! Door het rooster gevallen, ze konden er niet meer uit.

Na een telefoontje aan het Zuid-Hollands Landschap http://www.zuidhollandslandschap.nl/
schoot de beheerder al snel te hulp.
Zelf kon ik niets doen omdat het rooster vastgemaakt zat aan een ingegraven metalen bak.
De beheerder wist aan de zijkant een opening te graven waarna de egels naar buiten werden geduwd

Eén egel ging meteen aan de slootkant drinken, maar de ander kroop terug in zijn \schuilplaats\.
Die is vervolgens per spa een tiental meters vervoerd naar een rustig plekje tussen de begroeiing.
Een omstander vertelde de egels gisteren al te hebben gezien. Voortaan wel meteen om hulp bellen svp!





De egel (Erinaceus europaeus, Hedgehog) wil weer terug naar zijn gevaarlijke slaapplaats,
maar de beheerder brengt het diertje naar een veilige plek. Omdat waarschijnlijk koeien of schapen
de uitgangen dicht hadden getrapt, zal worden gekeken naar een betere, definitieve oplossing.



de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Vogels komen en gaan en...




In de polders zie ik al weer de eerste tapuiten (Oenanthe oenanthe, Northern Wheatear)
die zich opvetten voordat ze in het najaar verder trekken naar Afrika. Foto in Stompwijk.




Graspiepers (Anthus pratensis, Meadow Pipit), snel schaarser wordende broedvogels bij ons,
overwinteren wel o.m. in West-Europa. De afgelopen weken zijn er hier al gearriveerd. Stompwijk.


Deze tijd van het jaar, zo midden in augustus, is wellicht de rustigste in de vogelwereld.
Verreweg de meeste vogels hebben de drukte van hun broedsels achter de rug
en is er geen sprake meer van baltsen, nesten bouwen, jongeren voederen.

Dan volgt er een periode van rust en van rui en houden de oudervogels zich koest
om niet de aandacht van roofdieren te trekken. Ook jonge vogels laten zich niet graag zien
als ze voedsel zoeken en als ze leren zich staande te houden in een omgeving vol gevaren.

Lezers schrijven me wel dat het zo stil is in hun tuin. Waar zijn die vogels dan?
Niet alleen zie en vooral hoor je ze minder door hun onopvallende gedrag, maar ze trekken rond,
ze verzamelen zich voor voedseltochten, op slaapplaatsen, ze bereiden zich op de winter voor.

Er zijn ook al veel vogels (denk aan zwaluwen, grutto\s) vertrokken naar hun overwinteringsgebieden.
Andere vogels uit Oost- en Noord-Europa zullen hun plaats innemen, de eerste grote groepen
zie je al op de velden, zoals kieviten en spreeuwen. Ook tijdelijke gasten als goudplevieren.
Zo zijn er tal van voorbeelden te geven. Een deel van onze roodborsten zit al elders,
in de herfst komen hier roodborsten uit andere gebieden, maar die zie je nog niet in de tuin.

Het duurt niet zo erg lang meer of De Grote Trek begint en dan is er weer volop vogelleven!
Vogels zijn voortdurend in beweging, ze zoeken de beste plekken op aarde voor beschutting,
om te eten en om zich voort te planten. Nu zitten we in de rustige fase tussen zomer en winter.




Wintertalingen (Anas crecca, Common Teal) overwinteren massaal in ons land,
vooral op plassen zoals de Vogelplas Starrevaart (foto). Als broedvogel komen ze vooral voor
in Noord- en Oost-Europa. Hun wetenschappelijke naam betekent \krekeend\.




Voor mijn gevoel heb ik nog nooit zo veel kleine karekieten (Acrocephalus scirpaceus, Reed Warbler)
horen zingen als dit jaar. Ook vandaag nog hoorde ik hun karakteristieke zang in het riet.
Binnenkort zijn \de spitskoppigen die in het rietveld leven\ allemaal weg. Foto (van ruiende vogel?) in Zevenhuizen




Soms kan je een enkele bruine kiekendief (Circus aeruginosus, Western Marsh Harrier; juvenile)
\s winters in de delta treffen, maar deze vogel overwintert voornamelijk in Zuid-Europa en Afrika.
Op de foto vanmorgen in de Weipoort een jonge vogel: een eigele kop, bij adulten is dat lichtgeel.



De mooie gele citroenvlinders (Gonepteryx rhamni, Brimstone) komen in heel Europa algemeen voor.
\Citroentjes\ overwinteren als vlinder. Op warme winterdagen zijn ze soms al in februari te zien. Meeslouwerplas.



de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Kleine Jantjes achter het luik



De laatste julidagen vlogen de winterkoninkjes (Troglodytes troglodytes, Wren)
onophoudelijk met insecten naar het onzichtbare nestje met piepende jongen.



Een oudervogel landt op de smalle richel die naar het nest leidt...



...en verdwijnt met een snavel vol lekkers achter het luik van de kijkhut.[/i



Toen de jongen uitgevlogen waren, heb ik het luik opengedaan om het nest te bekijken.
Het was maar een smalle woning, de platte kant laat zien waar het luik gezeten heeft.

Op een rustig Zoetermeers plekje staat een vogelkijkhut. Meestal is er niet veel te zien.
Waarschijnlijk door de stilte in de halfopen hut hadden winterkoningen er een nest gebouwd.
Dat deden ze in het kleinste hoekje: achter een openstaand luik van een kijkgat.
Hun bouwwerkzaamheden en de broedtijd (ruim twee weken) verliepen onopgemerkt.

Vanwege de rust komen er zo nu en dan een paar vogelaars en wij merkten het nest pas op
toen er jonge vogels waren uitgebroed en de oudervogels af en aan vlogen met voedsel.
Om bij het nest te komen moesten ze soms op slechts twintig centimeter langs een hoofd kruipen!
Als je maar doodstil zat trokken ze zich niets van je aan en leverden ze hun insecten af.

De grootste angst van de \ingewijden\ was dat iemand het luik zou dichtdoen
waarna het nest wellicht beschadigd zou worden. Toen er echter geen activiteiten meer waren
en ik het luik dichtdeed, bleek het bouwsel zo stevig te zijn dat het er niet uitgevallen zou zijn.
Het nest was gaaf, geen enkele spoor van vernieling of dode Jantjes, dus we mogen aannemen
dat de vogeltjes netjes zijn uitgevlogen, al heeft (ook) daar niemand iets van gemerkt...





Jonge dodaars (Tachybaptus ruficollis, Little Grebe) bedelt om een visje, Poelgeestpolders.
Als pa of ma een flinke baars aanbiedt, duurt het lang voordat de vis is verwerkt, te grote maat...



de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Liana]

Volwassen kinderen




Een juveniele kerkuil (Tyto alba, Barn Owl; juvenile), slapend tussen de spanten van een open tas

Samen grasduinen met je volwassen kinderen, daar komt (helaas) niet zo vaak wat van,
zeker niet met Jacqueline die in het buitenland woont. Tot gistermorgen!
Voordat ze na een weekendje Holland op het vliegtuig naar haar woonplaats Rome stapte,
ging ze (onverwacht, extra leuk!) nog even mee met mijn maandagmorgenrondje polders.

Binnen het uur met drie leuke spots. De eerste was een kerkuil die in een schuur zat te slapen.
Ik kijk daar wel eens (er hangt een nestkast), maar meestal verstoppen die uilen zich.
Daarom is voor veel vogelaars de kerkuil een \schaamsoort\. Voor Jacqueline niet meer!
In een polderslootje vloog een zomertaling op. Op verzamelplaatsen zie je ze wel,
maar in hun broedgebieden niet zo vaak. De derde topper was een juveniele koekoek.




Zomertaling (Anas querquedula, Garganey), ik vermoed een jonge vogel al is dat in deze maanden lastig te bepalen.
Op ongeveer dezelfde plek in Stompwijk heb ik jaren geleden (ook) een broedgeval vastgesteld



Even langs de Starrevaart/Meeslouwerplas. Daar foerageerde een grote groep van ca. 25 staartmezen
(Aegithalos caudatus, Long-tailed Tit). Altijd een leuk gezicht die zacht roepende, zwevende pluizenbolletjes.



Sprinkhaanzangers (Locustella naevia, Common Grasshopper Warbler) hoor je in de paartijd vaak zingen,
ze te zien krijgen is veel lastiger. Daarom moest ik vanmorgen in Lentevreugd tweemaal mijn ogen uitwrijven
om er zeker van te zijn dat ik een sprinkhaanzanger zag met voedsel in de snavel!
Een voederende sprinkhaanzanger, een bijzonder leuke verrassing. Deze soort broedt tweemaal per jaar



Ik ging vanmorgen naar Lentevreugd in de hoop op veel libellen en vlinders. Dat viel zwaar tegen.
Maar een dravend Konik-veulen geeft ook een blij gevoel! Konikpaarden stammen af van de Tarpan,
het oorspronkelijke wilde Europese paard. Oost-Europese boeren kruisten afstammelingen van de Tarpan
met werkpaarden, met de Koniks als resultaat. Kón is Pools voor \klein paard\



Sperwer (Accipiter nisus, Sparrow Hawk) heeft een spreeuw (Sturnus vulgaris, Starling) geslagen.
Nog even heft de sneeuw zijn snavel op, maar de nagels kennen geen genade. Zoetermeer vanmiddag.

de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Een porseleinhoen en twee rallen





Porseleinhoen (Porzana porzana, Spotted Crake) vanmorgen in de Klaas Hennepoelpolder.

Lang niet altijd krijg je een porseleinhoen zo mooi en dichtbij in beeld als onlangs in De Groene Jonker.
Vanmorgen zag in er eentje op grote afstand lopen in de Polders Poelgeest in Warmond.
Meestal zat de schuwe vogel in het riet, soms liep hij er even voor langs, op dik vijftig meter.

Afgaande op waarneming.nl ( http://waarneming.nl/gebied/view/24588? ... 17&g=1&u=0)
komt deze vrij zeldzame moerasvogel in deze polders soms voor;
dit jaar zijn er overigens geen waarnemingen ingevoerd en vorig jaar slechts één. Daarvóór waren er meer.
Je ziet dit soort vogels na een paar jaar vaak uit pioniersgebieden als dit soort moeraspolders verdwijnen.
Terwijl ik rustig op mijn krukje zat te kijken, riepen er ook twee waterrallen, slechts een glimp opgevangen.




Nederlanders geven meer dan bijvoorbeeld Britten namen aan alle planten en dieren.
Vreemd genoeg is er geen NL-naam voor deze algemene schildwants Picromerus bidens, in het Prielenbos.
De Duitsers zijn wat dat betreft onovertroffen pünktlich: Zweizähnige Dornwanze of Zweispitzwanze.



Jonge holenduif (Columba oenas, Stock Dove; juvenile) foeragerend in Gelderswoude, 29 juli



Buizerds (Buteo buteo, Buzzard) zijn er van donkerbruin tot bijna (geheel) wit, Spookverlaat 20 juli.





Planten en dieren krijgen bij hun ontstaan via de genen heel veel levensleer mee.
Maar talenten moeten ook ontwikkeld worden. Deze torenvalk (Falco tinnunculus, Kestrel; juvenile)
was met twee broers of zussen in de Geerpolder bezig om de \grijptechniek\ aan te scherpen.
Dat deden ze door op takjes, steentjes en aardkluiten aan te vallen. Het was een komisch gezicht!




***


De Dierenkrant & Zo van Merel

De communicatie over van alles met lezers van Vogeldagboek is een tijdrovende maar erg leuke bezigheid.
Bij heel bijzondere foto\s of waarnemingen of andere zaken publiceer ik wel eens een reactie.
Andersom gebeurt dat ook. Zo e-mailde Merel me dat ze Vogeldagboek in haar weblog had genoemd.
Eens op haar Dierenkrant & Zo gekeken en ik was aangenaam verrast dat een meisje van 11,
die bovendien een vogelnaam heeft, al zo knap en lezenswaardig over haar dierenliefde schrijft!
Dus vandaag Merel voor jou, bij wijze van uitzondering, een \natuurvolle vermelding\ in Vogeldagboek.
http://www.dierenkrant.blogspot.com/




de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna

[Elisabeth]

Woestijnbuizerd in de polder






Adulte vrouw woestijnbuizerd (Parabuteo unicinctus, Harris Hawk) in Zoetermeer.
Terwijl ik contact legde met valkeniers om de vogel \op te halen\ (gevaarlijk met al die riemen:
hij kan snel ergens in verward raken), bleef hij lange tijd rustig zitten. Ineens vloog hij weg.

Je kijkt tegenwoordig niet verrast meer op als je heel vreemde vogels in het veld ziet.
Ontsnapte of bewust uitgezette vogels en dieren kom je steeds vaker tegen.
Een woestijnbuizerd had ik nog niet eerder \in de vrije natuur\ gezien. Een steppevogel in de polder!

De vogel, in volledige valkeniers-uitrusting met leertjes, riempjes en bel, zag er goed uit.
Ze zat op een hek in de Zoetermeerse Meerpolder. Een tijd later vloog zij de bomen in.
Woestijnbuizerds zijn slimme vogels en worden daarom veel gebruikt in de valkerij.

Met hulp van de Politie Haaglanden was een contact met valkeniers snel gelegd. Op een speciaal forum
plaatsen zij berichten over ontsnapte vogels. Men dacht dat de eigenaar wel snel zou reageren,
want dat forum wordt scherp in de gaten gehouden als er (weer eens...)
een roofvogel de vrije ruimte opzoekt. Tot vanavond had echter niemand zich gemeld.
De vraag is of de buizerd nog langer op dezelfde plek zal blijven zitten, zij krijgt ook honger...

Nu schrijf ik \buizerd\ maar volgens gegevens op internet is de woestijnbuizerd
de enige soort uit het geslacht Parabuteao, wat \Lijkend op de buizerd\ betekent.
Het is geen aaseter zoals de buizerd, maar hij jaagt op levende prooien, van klein tot vrij groot.
Woestijnbuizerds komen uit Zuid- en Midden-Amerika en een deel van de VS.




Poetsende grasmus (Sylvia communis, Whitethroat) vandaag in een meidoorn bij de Starrevaarthut





Ook vanmorgen: de Vogelplas Starrevaart is een bekende pleisterplaats voor lepelaars
(Platalea leucorodia, Spoonbill) voordat ze doorvliegen naar landen waar ze kunnen overwinteren.



Als Turkse tortels (Streptopelia decaocto, Eurasian Collared Dove) een bad nemen,
zoals op ons schuurtje, blijven ze langere tijd met hun vleugels omhoog zitten. Bang om nat te worden?


de Vogeldagboeken© van Adri de Groot, impressies van flora en fauna