Pagina 1 van 1

De wijsgeer en de tamme kastanje.

Geplaatst: 25-11-2011 12:25
door Famke
.

De wijsgeer en de tamme kastanje.



Afbeelding


Het motregende. In het oerbos wandelde een jonge knaap over een karrenspoor. Hij had huis en haard achter zich gelaten om hier te zoeken naar een legendarisch man: De wijsgeer. En als hij de overlevering mocht geloven, was de wijsgeer alwetend.
Met zo iemand wilde het knaapje spreken, want hij had een probleem. Na zijn bezoek aan de wijsgeer, zo was zijn stellige overtuiging, zou zijn probleem opgelost zijn.

Na de lange wandeling, laat in de namiddag, kwam het knaapje aan bij de woning van de wijsgeer. Een korte inspectie leerde hem dat de man uithuizig was. Er hing een briefje aan de deur: \Open niet dat wat gesloten kan blijven. P.S. Ik zit aan de waterkant op een steen bij het kikkerdril.\
Hierop besloot de jongen de wijsgeer te gaan zoeken aan de oevers van een nabijgelegen beekje. De wijsgeer bleek zich daar inderdaad te bevinden. De stelling die aan de deur van de woning hing, klopte dus.

"Zij die altijd hun neus droog houden, zullen nimmer water ruiken", riep de wijsgeer de jongen al van verre toe. "Is je naam Kilian?" vervolgde hij. En voor het knaapje de vraag met \Ja\ had kunnen beantwoorden: "De inhoud van een fles is rechtevenredig met de dorstgrootte. Wat brengt je tot mij, jonge vriend? Wil je jedi-ridder worden?"
"Nee, alwetende wijsgeer", zei Kilian, "dat zijn alle andere kinderen uit mijn klas al. Ik kom voor iets anders: Ik heb een probleem."



"Mijn probleem is", begon Kilian tegen de al begrijpend knikkende wijsgeer, "deze tamme kastanje." Hij liet de man een van thuis meegenomen, vlijtig opgepoetste, tamme kastanje zien.
"Het probleem waar jij mee worstelt, is het aloude existentievraagstuk: \Waarom is?\ In jouw geval dus: \Waarom is deze tamme kastanje?\
"Waarom andere dingen zijn kan me niets schelen." zei Kilian op een bijna verontschuldigende toon, "Met de tamme kastanje is dat anders. Ik kan gewoon niet slapen zonder te weten hoe het zit."
"De kracht is sterk in je,", zei de wijsgeer, "geef mij de kastanje en ik verlos je van je probleem." Kilian deed wat er van hem verlangd werd. De wijsgeer stopte de tamme kastanje in de mond en at hem op.
"De tamme kastanje is niet meer.", zei hij tegen Kilian en liep het beekje in om een stukje te zwemmen.

Stilletjes aanvaardde Kilian de thuisreis. Zijn probleem was weliswaar opgelost, maar hij hield toch een enigszins onbehaaglijk gevoel over van de hele onderneming. Ergens halverwege de reis in het zicht van de bosrand, hakte hij voor zichzelf de knoop door: Een tamme kastanje is om op te eten.




Een kruidige groet,