Geplaatst: 30-12-2011 17:25
LEVEN
Een Levensopvatting
Osho, Is het belangrijk er een bepaalde levensopvatting op na te houden?
De beste manier om het leven mis te lopen is, om er een bepaalde levensopvatting op na te houden. Een opvatting ontstaat in het verstand en het leven gaat veel verder dan het verstand.
Levensopvattingen zijn onze verzinsels, onze vooroordelen, onze uitvindingen. Het leven is niet door ons verzonnen, integendeel, wij zijn slechts rimpelingen op het meer van het leven. Wat voor soort opvatting kan een rimpeling op de oceaan hebben over de oceaan? Wat voor soort opvatting kan een grasspriet hebben over de aarde, de maan, de zon, de sterren? Alle opvattingen zijn egoïstisch, dom. Het leven is niet een filosofie, niet een probleem, het is een mysterie. Je moet het niet leven volgens een bepaald patroon, niet volgens een bepaalde conditionering volgens wat jou erover is verteld; je moet opnieuw beginnen, terug naar af.
Elk menselijk individu zou moeten denken alsof hij de eerste mens op aarde was; als Adam of Eva. Dan kun je je openstellen, je openstellen voor oneindige mogelijkheden. Dan kun je kwetsbaar zijn, beschikbaar; en hoe kwetsbaarder je bent, hoe meer beschikbaar je bent, des te groter wordt de kans dat het leven je overkomt. Je opvattingen functioneren als barricades: het leven bereikt je dan niet zoals het is; het moet bij je filosofie, je godsdienst, je ideologie passen, en juist door erbij te passen sterft er iets. Wat je eruit krijgt is een lijk; misschien ziet het eruit als leven, maar het is het niet.
Dat hebben mensen door de eeuwen heen gedaan. De hindoes leven volgens hindoe-opvattingen, de moslims volgens de moslimopvatting en de communisten volgens de communistische opvatting. Maar houd een fundamentele, oorspronkelijke waarheid voor ogen: een opvatting staat je niet toe in contact te komen met het leven zoals het is; ze vervormt, ze interpreteert.
Een Levensopvatting
Osho, Is het belangrijk er een bepaalde levensopvatting op na te houden?
De beste manier om het leven mis te lopen is, om er een bepaalde levensopvatting op na te houden. Een opvatting ontstaat in het verstand en het leven gaat veel verder dan het verstand.
Levensopvattingen zijn onze verzinsels, onze vooroordelen, onze uitvindingen. Het leven is niet door ons verzonnen, integendeel, wij zijn slechts rimpelingen op het meer van het leven. Wat voor soort opvatting kan een rimpeling op de oceaan hebben over de oceaan? Wat voor soort opvatting kan een grasspriet hebben over de aarde, de maan, de zon, de sterren? Alle opvattingen zijn egoïstisch, dom. Het leven is niet een filosofie, niet een probleem, het is een mysterie. Je moet het niet leven volgens een bepaald patroon, niet volgens een bepaalde conditionering volgens wat jou erover is verteld; je moet opnieuw beginnen, terug naar af.
Elk menselijk individu zou moeten denken alsof hij de eerste mens op aarde was; als Adam of Eva. Dan kun je je openstellen, je openstellen voor oneindige mogelijkheden. Dan kun je kwetsbaar zijn, beschikbaar; en hoe kwetsbaarder je bent, hoe meer beschikbaar je bent, des te groter wordt de kans dat het leven je overkomt. Je opvattingen functioneren als barricades: het leven bereikt je dan niet zoals het is; het moet bij je filosofie, je godsdienst, je ideologie passen, en juist door erbij te passen sterft er iets. Wat je eruit krijgt is een lijk; misschien ziet het eruit als leven, maar het is het niet.
Dat hebben mensen door de eeuwen heen gedaan. De hindoes leven volgens hindoe-opvattingen, de moslims volgens de moslimopvatting en de communisten volgens de communistische opvatting. Maar houd een fundamentele, oorspronkelijke waarheid voor ogen: een opvatting staat je niet toe in contact te komen met het leven zoals het is; ze vervormt, ze interpreteert.