Leven, Liefde, Lachen :

[Liana]

.


LIEFDE IS EEN UITERST KWETSBARE BLOEM





Dus het tweede om te bedenken is:
Er is geen perfectie, anders zul je de liefde in je niet zien stromen.
Integendeel, je zult heel liefdeloos worden.
Mensen die perfectie eisen zijn zeer liefdeloze, neurotische mensen.
Zelfs als ze al een minnaar of een geliefde kunnen vinden,
dan vragen ze nog om perfectie - en deze eis vernietigt de liefde.
Als het al gebeurt dat een man van een vrouw houdt of een vrouw van een man,
dan komen de eisen prompt op tafel.
De vrouw begint te eisen dat de man foutloos moet zijn,
alleen omdat hij toevallig van haar houdt.
Alsof hij een zonde heeft begaan!
Nu moet hij opeens perfect zijn,
nu moet hij opeens al zijn beperkingen te boven komen - alleen maar vanwege deze vrouw.
Nu kan hij niet menselijk meer zijn.
Hij moet ofwel bovenmenselijk worden, ofwel pseudo, vals, een oplichter.
Het is natuurlijk heel moeilijk bovenmenselijk te worden,
daarom worden mensen bedriegers.
Ze beginnen te doen alsof, te acteren en spelletjes te spelen.
In naam van de liefde spelen mensen allerlei spelletjes.
Denk eraan dat je nooit perfectie eist.
Je hebt niet het recht ook maar iets van iemand te eisen.
Als iemand van je houdt, wees daar dan dankbaar voor,
maar eis niets - want hij is niet verplicht om van je te houden.
Als iemand liefheeft is dat een wonder.
Wees verrukt over dat wonder.
Maar mensen raken niet verrukt.
Voor allerlei onbenulligheden zullen zij elke mogelijkheid tot liefde vernietigen.
Zij zijn niet zo geïnteresseerd in liefde en het plezier ervan.
Zij zijn meer in andere egotrips geïnteresseerd.
Let op je plezier.
Al het andere is van geen belang.
Heb lief als een natuurlijk iets, net als ademhalen.
En als je van iemand houdt, begin dan niet van alles te eisen,
anders sluit je vanaf het begin de deuren.
Verwacht niets. Als je iets krijgt, wees dan dankbaar.
Als je niets krijgt - het is niet verplicht te komen, er bestaat geen noodzakelijk verband.
Je kunt er niet op rekenen.
Maar kijk eens naar de mensen, hoe zij elkaar als vanzelfsprekend aannemen.
Als je vrouw eten voor je klaarmaakt, bedank je haar nooit.
Ik zeg niet dat je het met zoveel woorden moet zeggen,
maar het moet in je ogen te zien zijn.
Maar je let er niet op, je vindt het vanzelfsprekend - dat is haar werk.
Wie heeft je dat gezegd?
Als je man de deur uitgaat om geld voor je te verdienen bedank je hem nooit.
Je voelt geen enkele dankbaarheid.
Dat is de taak van een man.
Zo zit je in elkaar.
Hoe kan er dan liefde groeien?
Liefde heeft een klimaat van liefde nodig, liefde heeft een klimaat van dankbaarheid nodig,
van dank. Liefde heeft een atmosfeer nodig waar niets gevraagd wordt, niets verwacht.
Dit is het tweede dat je moet onthouden.

[Elisabeth]

.

LIEFDE IS EEN UITERST KWETSBARE BLOEM

Geef, en wacht niet af om te kijken hoeveel je mee kunt graaien.



En het derde is: in plaats van te bedenken hoe je liefde kunt krijgen, begin het te geven. Als je geeft, krijg je; een andere manier bestaat er niet. Mensen zijn er meer in geïnteresseerd te pakken wat ze pakken kunnen. Iedereen is erop uit om te krijgen en niemand schijnt van geven te houden. Mensen zijn heel terughoudend met geven; als ze het al ooit doen, geven ze alleen om iets te krijgen en bekijken ze het vanuit een zakelijk oogpunt. Voor wat hoort wat. Ze houden altijd in de gaten dat ze meer krijgen dan ze geven - dat is voordelig, zakelijk. Maar de ander doet hetzelfde.
Liefde is geen overeenkomst, dus stop met je zakelijkheid. anders loop je je leven mis en je liefde en alles wat er mooi in is - want alles wat mooi is, is altijd onzakelijk. Zakelijkheid is het lelijkste ter wereld - een noodzakelijk kwaad. Maar het bestaan kent geen zakelijkheid.
Bomen staan in bloei zonder contract; de sterren flonkeren, het is onzakelijk, je hoeft er niet voor te betalen en niemand komt je er iets voor vragen.
Er komt een vogel aangevlogen, hij gaat bij jouw deur zitten en zingt een lied zonder je te vragen een verklaring te ondertekenen of iets dergelijks. Hij heeft zijn lied gezongen en dan vliegt hij weer vrolijk verder zonder enig spoor achter te laten.
Zo groeit de liefde.
Geef, en wacht niet af om te kijken hoeveel je mee kunt graaien.
Ja, het komt, in duizendvoud, maar het komt op natuurlijke wijze, uit zichzelf. Het is niet nodig erom te vragen. Als je erom vraagt, komt het nooit. Als je erom vraagt, vermoord je het.
Dus geef. Begin te geven. In het begin zal het moeilijk zijn, want je hele leven ben je eraan gewend te krijgen, niet te geven. In het begin zul je met je harnas moeten vechten. Je hele spierstelsel is hard geworden, je hart is bevroren, je bent koud geworden. In het begin zal het moeilijk zijn, maar elke stap leidt je naar een volgende en langzamerhand begint de rivier weer te stromen.
Zorg eerst dat je je ouders kwijtraakt. Met hen raak je ook meteen de maatschappij kwijt; door van je ouders af te komen, kom je ook van de beschaving af, van je opvoeding, alles - want dat vertegenwoordigen je ouders allemaal. Je wordt een individu. Voor het eerst ben je niet meer een deel van de massa, heb je een authentieke individualiteit; je staat op eigen benen. Dat is groei.

[dolfijntje]

het is in het geven dat je ontvangt

[Elisabeth]

..


Van liefde een contract maken ...



Twee mensen kunnen samen heel liefdevol zijn. Hoe liefdevoller ze zijn, des te kleiner is de mogelijkheid dat er een relatie ontstaat. Hoe liefdevoller ze zijn, des te meer vrijheid is er tussen hen. Hoe liefdevoller ze zijn, des te minder kans is er dat er eisen zijn, overheersing, verwachtingen. En natuurlijk is er dan geen sprake van frustratie.
Ik ben tegen alle vormen van relatie. Ik houd bij voorbeeld niet van het woord `vriendschap\, maar ik houd veel van het woord `vriendelijkheid\.
Vriendelijkheid is een kwaliteit in je, vriendschap wordt weer een relatie.
Liefde is zo waardevol dat ze beschermd zou moeten worden tegen allerlei vormen van vervuiling, verontreiniging, vergiftiging. Een relatie vergiftigt de liefde. Ik wil dat de wereld uit individuen bestaat. Zelfs het gebruik van het woord `paar\ doet me pijn. Je hebt twee individuen kapotgemaakt, en een paar is niet zo iets moois.
Laat de wereld uit individuen bestaan, en wanneer er spontaan liefde opbloeit, zing die dan, dans die, beleef die; maak er geen ketenen van. Probeer niet een ander in een keurslijf te dwingen en sta een ander niet toe jou in een keurslijf te dwingen. Alleen een wereld die uit vrije individuen bestaat, zal een waarlijk vrije wereld zijn.
Een van de grootste behoeften van de mens is dat hij nodig is. Daarom kan ik mij niet een tijd indenken dat er geen liefde meer zal zijn. Zolang er mensen zijn,blijft liefde hun meest dierbare ervaring. En liefde is iets wat op aarde beschikbaar is, maar niet tot de aarde behoort. Ze geeft je vleugels om als een adelaar voor de zon langs te vliegen. Zonder liefde heb je geen vleugels.
Maar omdat liefde je zo voedt en je haar zo nodig hebt, zijn er zoveel problemen omheen ontstaan. Jij wilt dat je minnaar of je geliefde ook morgen er nog voor jou is. Vandaag was fantastisch, maar jij maakt je zorgen over morgen. Vandaar dat het huwelijk in het leven werd geroepen, gewoon uit angst dat je minnaar of je geliefde je misschien morgen verlaat - maak er dus een contract van voor de wet en voor de maatschappij. Maar dat is iets lelijks, vreselijk lelijk, walgelijk. Van liefde een contract maken wil zeggen dat je de wet boven de liefde stelt; wil zeggen dat je het collectief, de massa boven jouw individualiteit stelt en dat je de steun van de rechtbank, het leger, de politie, de rechter zoekt om je slavernij volmaakt zeker en veilig te stellen.
Morgenochtend... je weet het nooit. Liefde komt als een bries - misschien komt ze opnieuw, misschien ook niet. En als ze niet komt zijn op grond van de wet, op grond van het huwelijk, op grond van het sociale aanzien, bijna alle paren ter wereld teruggebracht tot prostitutie.

[Elisabeth]

/



Liefde als een spiritueel verschijnsel




Niemand praat daar meer over. Ik heb met communisten gesproken, maar die zijn in dezelfde valkuil gevallen als alle godsdiensten. “Das Kapital” is hun Heilige Schrift geworden, hun heilige Koran: ze mogen er niets in veranderen.
Ik zei: `Dat is waar, ik zeg ook niet dat je er iets in moet veranderen. Volg wat er staat.\
Maar ze volgen het niet. Ze vereren het nu. Dat is de hele strategie van de mens om een authentieke revolutie in de wereld te vermijden: verering.
Ik wil dat er geen gezin bestaat, ik wil dat er geen naties bestaan - ik wil niet dat de wereld in delen gesplitst is. Ik wil één wereld die bestaat uit vrije individuen, die leven in spontane liefde, in stilte, speelsheid, zonder genot te veroordelen, zonder angst voor de hel en zonder verlangen naar een beloning in de hemel - want we kunnen het paradijs hier scheppen. We hebben het potentieel om het hier te scheppen, maar we gebruiken het niet. Integendeel, we werpen alle mogelijke hindernissen op, zodat de aarde geen paradijs kan worden.
Ik ben niet tegen liefde, ik ben zoÂ’n groot voorstander van liefde, daarom ben ik tegen relaties, tegen huwelijken. Het is mogelijk dat twee mensen hun hele leven samenwonen. Niemand zegt dat je uit elkaar moet gaan, maar dit samenleven is dan alleen uit liefde, zonder inmenging in en zonder inbreuk op elkaars individualiteit, elkaars diepste ziel. Dat is de waardigheid van de ander.
Ik spreek over liefde als een spiritueel verschijnsel, niet als iets biologisch. Biologie is geen liefde, het is begeerte. Biologie gaat het om het voortbestaan van alle soorten. Het idee van liefde is gewoon een biologische steekpenning. Zodra je de liefde bedreven hebt met een vrouw of een man, merk je opeens dat je geen belangstelling meer hebt, tenminste niet voor de eerste vierentwintig uur. En het hangt van je leeftijd af - als je ouder wordt, achtenveertig uur, twee en zeventig uur...

Op de basis van het Franse vreemdelingenlegioen is een nieuwe commandant gekomen en de kapitein laat hem alle gebouwen zien. Nadat hij zijn ronde heeft gedaan, kijkt de commandant de kapitein aan en zegt:
`Wacht eens even. U heeft me niet dat blauwe gebouwtje daar laten zien. Waar wordt dat voor gebruikt?\
De kapitein zegt: `Nou, meneer, daar houden we de kameel. Wanneer een man behoefte krijgt aan een vrouw...\
`Zo is het wel genoeg!\ roept de commandant vol walging.
Twee weken later krijgt de commandant zelf behoefte aan een vrouw. Hij gaat naar de kapitein en zegt: `Vertel me eens, kapitein.\
Op gedempte toon en met steelse blikken om zich heen vraagt hij:
`Is de kameel binnenkort een tijdje vrij?\ De kapitein zegt: `Laten we eens kijken.\ Hij opent zijn boek.
`Zeker, meneer, de kameel is morgenmiddag om twee uur vrij.\ De commandant zegt: `Schrijf mij maar op.\
De volgende dag om twee uur gaat de commandant naar het blauwe gebouwtje en opent de deur. Binnen staat de schattigste kameel die hij ooit heeft gezien. Hij doet de deur dicht.
De kapitein hoort een geweldig gebrul en geschreeuw, hij rent naar de hut en stormt naar binnen. Hij treft de commandant naakt aan, overdekt met kameelhaar en drek.
`Hmmm, neemt u mij niet kwalijk, meneer,\ zegt de kapitein,
`maar zou het niet verstandiger zijn te doen wat alle mannen doen - met de kameel naar de stad gaan en een vrouw zoeken?\

[Elisabeth]

.

De ware vijand van de liefde



Leef in liefde in plaats van in angst; die twee staan lijnrecht tegenover elkaar.
Gewoonlijk denkt men dat liefde en haat tegengesteld zijn. Dat is onjuist, dat zijn ze niet. Liefde en haat zijn dezelfde energie, liefde & haat is één energie. Liefde kan haat worden, haat kan liefde worden; ze zijn omkeerbaar. Ze zijn dus niet tegengesteld, ze zijn complementair.
In werkelijkheid voelen we voor dezelfde persoon liefde en haat; die gaan altijd samen. Ze zijn geen vijanden, ze zijn vrienden.
De ware tegenstelling is tussen liefde en angst. Die gaan nooit samen. Als je te zeer gehecht raakt aan angst, verdwijnt de liefde. Angst kan niet tot liefde worden omgezet, liefde kan niet tot angst worden omgezet. Ze zijn niet omkeerbaar.
Alleen liefde maakt je rijk.
Angst verminkt, verlamt en hoe meer je verlamd raakt, des te banger word je; het is dus een vicieuze cirkel.
Liefde geeft je vleugels, helpt je te ontspannen in het leven, ze geeft je moed om het leven op verschillende manieren te ervaren. Ze staat je de hele reikwijdte van het leven toe, ze is multidimensionaal. Ze is de hele regenboog, alle kleuren van het leven.
Het eerste is dus: laat je angst los en zuig meer en meer liefde op. Vervang angst door liefde. En ten tweede: denk aan het hemelruim, de grenzeloze ruimte, denk aan vrijheid, oneindigheid. Denk niet aan kleinigheden, onbenulligheden. Angst denkt altijd aan kleinigheden, liefde denkt nooit aan kleinigheden.
Liefde is bereid alles op te offeren, liefde denkt alleen aan het onmetelijke. Ze is als een adelaar in de wind, ze gaat op zoek naar het onbekende.

[Elisabeth]

.
.
Er is niets verkeerds aan werelds zijn



Er is geen groter genoegen dat iets met iemand te delen.
Heb je iemand iets gegeven?
Daarom vinden mensen het zo heerlijk cadeautjes te geven.
Het is echt verrukkelijk.
Als je iemand iets geeft - misschien heeft het geen waarde,
het hoeft niet veel waarde te hebben - maar gewoon de manier waarop,
het gebaar dat je iets geeft bevredigt je enorm.
Denk eens aan iemand wiens hele leven een geschenk is!
Voor wie elk moment een delen is - die leeft in de hemel.
Een andere hemel bestaat er niet.
Dat was de leer van Hotei: Deel!
Geef!
Wat kan er anders gezegd worden, wat kan er anders geleerd worden?
Zen gelooft dat waarheid niet in woorden kan worden uitgedrukt,
maar dat ze kan worden uitgedrukt door gebaren, door actie.
Er kan iets gedaan worden.
Je kunt het niet zeggen, maar je kunt het laten zien.
Wees niet gehecht, maar wees hier, want je kunt nergens anders zijn.
Dit is de enige wereld, een andere is er niet.
Daarom zijn jullie monniken die in de tempels en kloosters,
in de grotten van de Himalaya zitten, niets anders dan wereldontvluchters.
Geef alles op! maar ontvluchten is niet nodig.
Geef alles op, maar wees toch hier.
Leef in de wereld, maar niet van de wereld.
Blijf in de menigte, maar blijf toch alleen.
Doe duizend en één dingen, doe alles wat gedaan moet worden,
maar wees nooit degene die doet.
Vergaar geen ego - dat is alles.
Er is niets verkeerds aan werelds zijn.
Wees werelds en blijf desondanks niet-werelds - dat is de hele kunst,
de kunst van het leven tussen twee uitersten, twee polen,
jezelf tussen twee tegengestelde polen
in evenwicht te houden.
Het is een heel smal pad, op het scherp van de snede,
maar het is het enige pad.
Als je dit evenwicht misloopt, loop je de waarheid mis.
Blijf hier-en-nu in deze wereld en ga voort op je pad,
ga voort met een diepe lach in je innerlijk.
Baan je dansend een weg naar God!
Baan je zingend een weg naar God!

[dolfijntje]

Het leven is iets onmogelijks


Het leven is iets onmogelijks. Dat zou niet zo moeten zijn, maar het is zo. Het is een wonder dat wij bestaan, dat bomen bestaan, dat vogels bestaan. Het is echteen wonder, omdat het hele universum dood is. Miljoenen en miljoenen sterren en miljoenen en miljoenen zonnestelsels zijn dood. Alleen op deze kleine planeet aarde al, die niets is als je denkt aan haar afmetingen is ze slechts een stofje is leven ontstaan. Dit is de meest begenadigde plek in het hele universum. Vogels zingen, bomen groeien, bloeien, er zijn mensen die liefhebben, zingen, dansen.
Er is iets volmaakt ongelooflijks gebeurd.

Osho zegt: gek zijn is gezond. Zijn wereld heeft van die mooie, gekke mensen gekend; eigenlijk zijn alle belangrijke mensen in de wereld een beetje gek geweest, gek in de ogen van de massa. Ze leefden hun gekheid uit omdat ze niet ongelukkig waren, niet in de zorgen zaten, niet bang waren voor de dood, zich niet druk maakten om onbenulligheden. Ze leefden elk moment totaal en intensief en door die totaliteit en intensiteit groeide hun leven uit tot een prachtige bloem ze waren één en al geur, liefde, leven en lachen. Maar het is zeker dat dit miljoenen mensen om je heen kwetst. Ze kunnen het idee niet accepteren dat je iets bereikt hebt wat zij hebben misgelopen; ze zullen op alle mogelijke manieren proberen dat jij je ellendig gaat voelen. Hun veroordeling is niets anders dan een inspanning om jou ongelukkig te maken, je dans te verstoren, je blijdschap af te nemen, zodat je weer tot de kudde kunt terugkeren.
Je moet moed verzamelen. Als mensen zeggen dat je gek bent, geniet dan van dat idee. Zeg tegen hen: ‘Je hebt gelijk; in deze wereld kunnen alleen gekke mensen gelukkig en blij zijn.
Ik heb vol blijdschap ervoor gekozen gek te zijn, met een hemels geluksgevoel, met een dans; jullie hebben voor het gezond verstand gekozen met alle ellende, angst en hel van dien; wij hebben voor verschillende dingen gekozen. Wees jij maar verstandig, blijf ongelukkig, maar laat mij met rust in mijn gekheid. Voel je niet beledigd; ik voel me door geen van jullie beledigd; zoveel verstandige mensen in de wereld, maar toch voel ik me niet beledigd.Â’ Het zal maar heel kort duren. Spoedig, zodra zij je als gek geaccepteerd hebben, vallen zij je niet meer lastig; dan kun je je oorspronkelijke wezen in het volle daglicht brengen, je kunt al je gemaaktheid laten vallen.

[dolfijntje]

LEVEN
Onze hele opvoeding creëert een breuk in onze geest.


We moeten een gezicht laten zien aan de maatschappij, aan de massa, aan de wereld het hoeft niet je echte gezicht te zijn; in feite moet het juist niet je eigen gezicht zijn. Je moet een gezicht laten zien dat de mensen bevalt, dat men waardeert, dat acceptabel is voor hen, voor hun ideologiëen, hun tradities, en je moet je oorspronkelijke gezicht verbergen.

Deze breuk wordt bijna onoverbrugbaar omdat je de meeste tijd in de massa leeft, mensen ontmoet, met mensen omgaat, heel zelden ben je alleen. Vanzelfsprekend wordt het masker dan meer deel van je dan je eigen natuur. En de maatschappij creëert in iedereen een angst, de angst afgewezen te worden, de angst dat iemand je uitlacht, de angst om je aanzien te verliezen, de angst voor wat mensen zullen zeggen. Je moet je aan allerlei blinde en onbewuste mensen aanpassen, je kunt niet jezelf zijn; dit is tot nu toe de basis van alle traditie overal ter wereld, dat niemand zichzelf mag zijn.

Zodra de ander er is ben je minder met jezelf bezig; je bent meer geinteresseerd in wat zijn mening over jou is. Als je alleen in je badkamer bent, ben je net een klein kind, soms trek je gezichten voor de spiegel. Maar als je plotseling beseft dat er iemand door het sleutelgat kijkt, ook al is het maar een klein kind, verander je meteen; je wordt je normale, oude zelf weer, ernstig en nuchter, zoals men vindt dat jij moet zijn. En het meest verbazingwekkende is dat jij bang bent voor die mensen en dat zij bang zijn voor jou: iedereen is bang voor iedereen. Niemand laat zijn gevoelens toe, zijn realiteit, zijn authentieke werkelijkheid, maar iedereen wil het wel, want steeds maar je oorspronkelijk gezicht onderdrukken staat gelijk met zelfmoord plegen.

Je bent alleen verantwoordelijk voor je eigen diepste wezen. Ga daar niet tegen in, want dat staat gelijk met zelfmoord plegen, met jezelf vernietigen. En wat win je erbij? Zelfs als mensen jou respecteren en denken dat je echt een verstandig, achtenswaardig en vooraanstaand persoon bent, geeft dat nog geen voeding aan je wezen. Ze zullen je geen greintje meer inzicht geven in het leven en de geweldige schoonheid ervan. Je bent alleen in de wereld: alleen ben je in deze wereld aangekomen, alleen leef je hier en alleen zul je de wereld weer verlaten. Al hun meningen zullen achterblijven, alleen je oorspronkelijke gevoelens, je authentieke ervaringen zullen met je meegaan, zelfs door de dood heen.

Zelfs de dood kan je dans niet afnemen, je tranen van blijdschap, de zuiverheid van je alleen©zijn, je stilte, sereniteit, je extase. Wat de dood je niet kan afnemen is de enige echte schat; en wat door wie dan ook afgenomen kan worden is geen schat, je wordt gewoon voor de gek gehouden.

Je enige zorg zou moeten zijn: verzorg en bescherm die eigenschappen die je met je mee kunt nemen als de dood je lichaam, je geest vernietigt, want die eigenschappen zullen je als enige begeleiden. Zij zijn de enige echte waarden, en de mensen die deze bereiken zijn de enigen die leven; de anderen pretenderen alleen dat ze leven.

[dolfijntje]

LEVEN
Een Levensopvatting


Osho, Is het belangrijk er een bepaalde levensopvatting op na te houden?

De beste manier om het leven mis te lopen is, om er een bepaalde levensopvatting op na te houden. Een opvatting ontstaat in het verstand en het leven gaat veel verder dan het verstand.

Levensopvattingen zijn onze verzinsels, onze vooroordelen, onze uitvindingen. Het leven is niet door ons verzonnen, integendeel, wij zijn slechts rimpelingen op het meer van het leven. Wat voor soort opvatting kan een rimpeling op de oceaan hebben over de oceaan? Wat voor soort opvatting kan een grasspriet hebben over de aarde, de maan, de zon, de sterren? Alle opvattingen zijn egoïstisch, dom. Het leven is niet een filosofie, niet een probleem, het is een mysterie. Je moet het niet leven volgens een bepaald patroon, niet volgens een bepaalde conditionering volgens wat jou erover is verteld; je moet opnieuw beginnen, terug naar af.

Elk menselijk individu zou moeten denken alsof hij de eerste mens op aarde was; als Adam of Eva. Dan kun je je openstellen, je openstellen voor oneindige mogelijkheden. Dan kun je kwetsbaar zijn, beschikbaar; en hoe kwetsbaarder je bent, hoe meer beschikbaar je bent, des te groter wordt de kans dat het leven je overkomt. Je opvattingen functioneren als barricades: het leven bereikt je dan niet zoals het is; het moet bij je filosofie, je godsdienst, je ideologie passen, en juist door erbij te passen sterft er iets. Wat je eruit krijgt is een lijk; misschien ziet het eruit als leven, maar het is het niet.

Dat hebben mensen door de eeuwen heen gedaan. De hindoes leven volgens hindoe-opvattingen, de moslims volgens de moslimopvatting en de communisten volgens de communistische opvatting. Maar houd een fundamentele, oorspronkelijke waarheid voor ogen: een opvatting staat je niet toe in contact te komen met het leven zoals het is; ze vervormt, ze interpreteert.