Picknick met God
Er was eens een kleine jongen die God wilde ontmoeten.
Hij wist wel dat het een verre reis zou worden om bij God te komen,
dus pakte hij zijn kleine koffer en stopte die vol met koekjes en pakjes sap.
Zo ging hij op weg.
Hij was nog maar langs drie grote flats gegaan,
toen hij een oude vrouw zag.
Ze zat op een bank in het park en staarde zoÂ’n beetje naar de duiven.
De jongen ging naast haar zitten en deed zijn koffer open.
Hij wilde wat drinken, maar toen hij net een slok wilde nemen,
merkte hij dat de vrouw er erg hongerig uitzag.
Daarom bood hij haar een koekje aan.
Zij nam het dankbaar van hem aan en glimlachte naar hem.
Haar glimlach was zo intens mooi,
dat hij het nog eens wilde zien
en daarom gaf hij haar ook een pakje sap.
Opnieuw schonk zij hem haar glimlach.
De jongen was helemaal vertederd en verrukt!
Zo zaten ze daar de hele middag, aten en glimlachten,
maar er werd geen woord gesproken.
Toen het begon te schemeren voelde de jongen zich moe worden.
Hij stond op om naar huis te gaan.
Maar na een paar stappen draaide hij zich om,
rende terug naar de oude vrouw en omhelsde haar heel stevig.
En zij schonk hem een stralende glimlach.
Toen de jongen even later thuis kwam,
verbaasde zijn moeder zich over de vreugde die op zijn gezicht lag
en zij vroeg: “Wat heb je vandaag gedaan dat je zo blij bent?”
En hij antwoordde: “Ik heb met God gepicknickt.”
Nog voordat zijn moeder nog verder kon vragen zei hij:
“En weet je, zij had de mooiste glimlach die ik ooit gezien heb!”
Intussen was ook de oude vrouw stralend van vreugde thuisgekomen.
Haar zoon was verbluft toen hij die vredige uitdrukking
op haar gezicht waarnam.
Hij vroeg: “Moeder, wat heb je vandaag beleefd,
wat heeft je zo gelukkig gemaakt?”
Zij antwoordde: “Ik heb in het park koekjes gegeten met God.”
En voordat haar zoon nog iets kon zeggen, vervolgde ze:
“En weet je, hij is veel jonger dan ik dacht!”
