Bij de grieken was de arts Asklepios al omstreeks 1200 v. Chr. bekend.
Hij was gehuwd met Epione (betekend pijnstiller). Ook zijn dochters waren
bekend in de geneeskunde. Hygieia was de bekendste, zij is de verpersoonlijking
van de preventieve geneeskunde. Maar ook Akeso - laso en Panakeia hadden bekendheid.
Het woord Panacée is afgeleid van deze laatste. Zij reikte altijd het meest doeltreffende
geneesmiddel aan. Hij had ook 3 zonen: hachaon: hij met het mes = de chirurgie, Poladinios:
inwendige geneeskunde en Telespharos: hij die alles tot afronding brengt, de herstelfase. ze werden gezien als grote artsen.
Asklepios wordt gezien als de Griekse God van de geneeskunde.
In de mythologie was hij de zoon van Appollo en de de Thessalische koningsdochter Coronis.
Zijn moeder stierf bij de bevalling. hij werd gezoogd door een geit. De centaur Chiron voedde hem op en onderwees
hem en onderwees hem in de geneeskunst. Hij kon niet alleen zieken genezen maar zelfs doden weer
tot leven wekken. Zeus was hier zo afgunstig voor dat hij hem doodde met zijn bliksem.
In de Asklepioscultus was hij een godheid die in de gedaante van een slang werd vereerd. Tegen het einde van de 6e eeuw voor Chr. werd de cultus van Tricca overgebracht naar Epidaurus en steeg in de 4e eeuw
tot ongekende hoogte. Van heinde en verre kwamen zieken om genezing bij de goddelijke genezer.
Ze werden in een tempel te slapen gelegd. in de slaap verscheen de god hen om ze te genezen.
Ook kon het zijn dat hij in een visioen verscheen om hen het juiste geneesmiddel te geven. Op de tempel ontstonden gebouwen voor de pelgrims. Veel wijgeschenken getuigden van de dankbare gelovigen.
Vanuit Epidauros verspreidde de cultus zich over de Oude Wereld. In het heiligdom van het eiland Kos werd de geneeskunst naar de school van Hippocrates wetenschappelijk beoefend. Later is Asklepios
naar Rome gebracht waar hij als Aesculapius werd vereerd. Staf en slang (esculaap) zijn sinds de oudheid de symbolen voor de medische beroepen
