Externe oorzaken van angst

Plaats reactie
Yves
Berichten: 586
Lid geworden op: 27-10-2010 19:21

Externe oorzaken van angst

Bericht door Yves » 15-11-2011 03:37

Een eerste oorsprong van angst

Nog voor we geboren werden bestonden reeds een heleboel overeenkomsten, afspraken, wetten, gedragscodes. Er was reeds een cultuur, een religie, een regering, kortom: een maatschappij.

Toen wij geboren werden kwamen we dus terecht in een gevestigde structuur, een conjunctuur. Ik zou dit in zijn geheel willen noemen: het Establishment (de gevestigde orde).

Van niets van dit Establishment hadden we enige notie, maar we hebben wel het vermogen om te leren meegekregen.

Het is onze natuurlijke aard om reeds in de eerste levensmaanden op ontdekkingsreis te gaan in de kleine wereld die ons omgeeft.
We doen allerlei indrukken op, we zien kleuren en vormen, we proeven en vooral we voelen al heel veel, niet alleen met onze handjes of ons lichaam, maar met ons hart.

We voelen de zachte, warme, vertederende liefde, genegenheid en veiligheid van onze omgeving, maar misschien voelen we nog andere dingen, zoals spanning, woede, angst, verdriet, onvermogen, bedreiging, wanhoop,Â…

Al gauw doen we een heleboel indrukken op en ervaren we dezelfde gevoelens als die welke in onze onmiddellijke omgeving heersen.

Alleen kennen we nog geen woorden, we denken nog niet met woorden. We denken nog steeds met beelden, geuren, geluiden en gevoelens.

Deze indrukken, goed of slecht, zullen reeds hun sporen nalaten.

Yves
Berichten: 586
Lid geworden op: 27-10-2010 19:21

Bericht door Yves » 15-11-2011 03:51

Opvoeding

Dan komt er een nieuwe belangrijke indruk op ons af: we beginnen de taal te leren. Vermits onze ouders zich verplicht zien om ons te doen beantwoorden aan het Establishment, gaan zij ons reeds heel vroeg de dingen aanleren zoals zij die kennen en waarin zij geloven.

We hebben blind vertrouwen in hen en geloven dus ook alles wat ze ons aanleren.

Onze eigen wil wordt sterk onderdrukt door wat zij ons opleggen.

Ook al beseffen we het niet, we leren om te zijn zoals zij dat willen dat we zijn door te gehoorzamen om straf te vermijden of om wat positieve aandacht te krijgen, want als ik doe wat zij zeggen dan zijn zij tevreden en word ik gewaardeerd, zoniet zwaait er wat.

We worden dus al heel vroeg geleerd om onszelf te verloochenen en de rol te spelen die zij voor ons weggelegd hebben net zoals zij dat vroeger ook ondergaan hebben. We kunnen het hen niet verwijten, want ze weten niet beter. Het Establishment slaat onverbiddelijk toe en verbreidt zich voortdurend.

Veel hangt natuurlijk ook af van hoe onze ouders ons opvoeden. Wij kunnen opgevoed worden met veel liefde en begrip, maar desondanks kunnen ouders het op bepaalde momenten toch nog ernstig verknoeien.

Eén enkel incident, waarvan zij zelf de gevolgen niet konden overzien, is soms voldoende om ons geloof in onszelf te verliezen of ons voor altijd angstig te maken voor bepaalde dingen.

Anderzijds kunnen zij ons ook opvoeden in een sfeer van tirannie, brutaliteit en bedreiging. Onvermijdelijk creëert dit angst.

De een zal hierdoor zelf op zoek gaan naar controle en macht uit angst om die onderdrukking opnieuw te moeten ondergaan.

De ander krijgt gevoelens van minderwaardigheid, schuld of schaamte en zal gebukt lopen onder die angst in een slachtofferrol.

Yves
Berichten: 586
Lid geworden op: 27-10-2010 19:21

Bericht door Yves » 15-11-2011 03:52

De School

Ook op school gaat het er op dezelfde wijze aan toe.
Tegenwoordig kunnen kinderen in de klas gemakkelijker hun eigen mening kwijt en komt er meer tolerantie voor wat de leerlingen zelf willen.
Nog niet zo lang geleden echter kon men op school zijn mening niet kwijt. Er moest gehandeld en gedacht worden zoals de leraar dat wou.
Alles moest geslikt worden als zoete koek. Er was zeer weinig ruimte voor zelfontplooiing in de letterlijke zin van het woord. Er moest en er zou gehoorzaamd worden. Als we onszelf wilden zijn, dan werd dat steevast gekraakt. We moesten zijn wat de anderen van ons verlangden.

Hoeveel mensen plaatsen hun kind niet in een studierichting die veel te moeilijk is voor dat kind, gewoon maar voor het prestige, het imago. Hun kind volgt die of die richting en dat wil toch wat zeggen. Als het kind die richting niet aankan, dan is het niet alleen gedoemd om te mislukken, maar zal het bovendien, zeer gefrustreerd geraken, mogelijk gepest en uitgelachen worden door de medestudenten en een zeer lage eigenwaarde krijgen want AL de anderen kunnen het en ik ben niets waard.

Hetzelfde komt voor bij kinderen met bijvoorbeeld een hoge artistieke aanleg. Ook die moeten eerst en vooral een serieus diploma halen zodat ze een degelijke baan kunnen vinden en goed geld verdienen. Dat is de wens van de ouders, maar die houdt geenszins rekening met de wens van hun kind dat er misschien helemaal niet op uit is om een rijkelijk bestaan te leiden, maar gewoon zichzelf wil zijn. En ja, dat kind zou het later financieel misschien wat moeilijker kunnen hebben, maar dat is nog lang niet zeker. Tenslotte, wie zegt dat geld gelukkig maakt? Veel geld verdienen en niet jezelf kunnen zijn, maakt dat gelukkig? Ik geloof van niet.

Yves
Berichten: 586
Lid geworden op: 27-10-2010 19:21

Bericht door Yves » 15-11-2011 03:54

Werken

Hoeveel mensen voelen zich echt gelukkig met hun job?
Hoeveel mensen werken niet uitsluitend voor het geld?

Hoeveel mensen laten zich niet uitbuiten door hun werkgever en voelen zich daar uiterst slecht bij?

Hoeveel mensen proberen niet hogerop te geraken door anderen te benadelen of voelen zichzelf bedreigd omdat een collega dezelfde promotie beoogt als zijzelf?

Pesten op het werk, mopping, geruzie, geroddel, jaloezie, getouwtrek, stress, bedrog, zwartmakerij en noem maar op, het is schering en inslag in vele werkgelegenheden.

Maakt dat allemaal zo gelukkig?

Is dat beetje meer geld verdienen, een prestigieuze functie of een hogere machtspositie dat allemaal waard?

Iedereen moet geld verdienen.
Geld is nodig om eten te kopen, af en toe naar de dokter te kunnen als we ziek zijn, een dak boven ons hoofd te hebben en een minimum aan comfort te kunnen genieten.

Maar de offers die we brengen voor dat beetje meer zijn vaak onoverzichtelijk.

En toch doen we het voor het imago, het prestige, het erbij horen, uit angst om uitgesloten te worden of gewoon voor de kick om ons allerlei luxe te kunnen veroorloven.

Vaak gaan beide ouders in een gezin werken.

Ik heb er niets op tegen dat vrouwen uit gaan werken. Ik vind dat een absoluut recht en zou het tegenovergestelde discriminerend vinden.

Wat mij echter stoort is dat gezinnen perfect zouden kunnen rondkomen met slechts één werkende ouder, de man of de vrouw. Diegene die het hoogste inkomen heeft en/of het meeste plezier beleeft aan de job zou kunnen instaan voor het gezinsinkomen terwijl de ander het huishoudelijk werk voor zijn of haar rekening zou nemen. Als je ziet hoeveel er extra uitgegeven wordt aan poetsvrouwen, kinderopvang, uit eten gaan, extra belasting, een tweede auto, enz. dan blijft van dat tweede inkomen eigenlijk niet veel meer over. Soms steekt men er nog aan toe.

Is de taak van huisman of huisvrouw dan zo ondergewaardeerd geraakt.

Zijn er dan geen mogelijkheden voor hen tot verdere evolutie, voor sociaal contact en zelfontplooiing in die functie?

Yves
Berichten: 586
Lid geworden op: 27-10-2010 19:21

Bericht door Yves » 15-11-2011 03:56

Besluit

Er zijn heel wat externe factoren die ertoe leiden dat we angstig worden. Toegegeven, het leven wordt ons niet gemakkelijk gemaakt.

Er wordt zoveel aan gedaan opdat we niet onszelf kunnen worden of zijn.

We worden met alle macht meegesleurd in het Establishment en
wee jou als je niet wil meespelen in dit dramatisch toneelstuk.

Maar hoezeer we ook met de vinger wijzen naar de externe factoren, het zal ons niet verlossen van onze angsten.

Het kan ons enige opluchting bezorgen dat wij tenslotte allemaal slechts slachtoffers zijn van slachtoffers.

We kunnen niemand wat verwijten, want ook zij waren niet in staat de illusie te doorprikken.

Iedereen leeft in zijn of haar illusie en op basis daarvan creëren wij onze eigen illusie.

Plaats reactie