Lentefeest
Tijd: 21 maart
Andere namen: Ostara, voorjaarsequinox
Door Wicca\s wordt het Lentefeest meestal Ostara genoemd, naar de Angelsaksische Godin Ostara of Eostra. De Lente was al in de Oudheid een belangrijk moment. Het Babylonische Lentefeest werd gevierd tijdens een twaalfdaags feest dat begon op de nieuwe maan na de equinox. De viering van de daaropvolgende volle maan was het hoogtepunt van dit feest. Het Joodse Lentefeest is hierop gebaseerd en werd op zijn beurt weer het voorbeeld voor het Joodse Pesachfeest. In Griekenland werd tijdens de volle maan na de equinox een feest voor Dionysos gehouden.
Door de Romeinen werd het Lentefeest gevierd tijdens de Voorjaarsequinox, die toen op 25 maart was vastgesteld, met de dood en wederopstanding van Attis, de geliefde van de ook in Rome vereerde Grote Godin Kybele. Op 22 maart werd een pijnboom gekapt en bij de tempel van Kybele in Rome neergezet. Een houten beeldje van Attis werd aan de boom vastgemaakt. De derde dag, 24 maart, verwondden priesters zichzelf in brachten zichzelf met wilde dansen in extase om de dood van Attis te gedenken. Het beeldje werd plechtig begraven. De volgende dag, 25 maart, werd uitbundig de opstanding van Attis uit de dood gevierd. Het beeldje werd weer opgegraven en weer aan de pijnboom gehangen. Daar bleef het een jaar hangen, als symbool van de opstanding van Attis.
De Germanen en Kelten vierden aanvankelijk de volle maan na de equinox. In de vroege Middeleeuwen is dit maanfeest gekerstend tot het Paasfeest, dat nog steeds aan de volle maan na de Voorjaarsequinox gekoppeld is.
Het gewone volk vierde het Lentefeest niet altijd precies op de equinox. In sommige streken wachtte men op de eerste koekoek of de eerste zwaluw. Geleidelijk nam het Paasfeest de plaats van het Lentefeest in. Nog steeds vierde men daarbij de triomf van de lente over de winter. Vaak werd de winter als een stropop voorgesteld en verbrand of in het water gegooid. Soms hielden Koning Winter en Koning Zomer schijngevechten waarbij de winter werd verslagen en verjaagd. Vaak werd het voorjaar plechtig en feestelijk ingehaald door een met groene bladeren versierde jongeling uit het bos op te halen. In Engeland werd dit een Green Man genoemd. Hier werd dat meestal een Wildeman genoemd. Soms was er een Lentekoning en een Lentekoningin, soms een Lentebruid. Vrijwel altijd trok men feestelijk rond de akkers om de levenskracht van de Lente hierop over te brengen. De Lentekoning had vaak een staf of roede waarmee hij op de akkers sloeg om ze vruchtbaar te maken. Op heuvels werd een lentevuur gebrand. Veel paasgebruiken, zoals het paasvuur, zijn hiervan afgeleid.
Met Imbolc, 2 februari, worden de akkers opnieuw vruchtbaar gemaakt. In het voorjaar is er meestal al gezaaid, maar er is nog niet veel boven de grond te zien. Het nieuwe leven ontkiemt onder de grond, in het verborgene. Ook het leven in een ei ontwikkelt zich op deze manier en daarom is het ei door de eeuwen heen een symbool voor vruchtbaarheid en nieuw leven geweest. Een ei was, net als een brood, iets heiligs. Voordat men ging ploegen en zaaien werden vaak eieren in de akker begraven om de vruchtbaarheid van het ei op de aarde over te brengen. De kerk speelde handig in op deze heidense traditie en voordat men de eieren ging gebruiken voor vruchtbaarheidsriten kon men ze in de kerk laten wijden, liefst met pasen natuurlijk. De paashaas, die de eieren brengt en ze soms nog legt ook, is eveneens een oud heidens vruchtbaarheidssymbool, verbonden met de levenskracht die in de lente opnieuw de winter verdrijft.
Viering van het Lentefeest
Het Lentefeest is voortgekomen uit de landbouwfeesten waarbij allerlei handelingen werden verricht om het ontkiemen van het net gezaaide zaad te stimuleren. Voor hedendaagse heidenen speelt de landbouw over het algemeen nog maar een geringe rol. Toch kan de cyclus van het jaar zelfs in een flatwoning aanschouwelijk gemaakt worden. Als je met Imbolc in het ritueel tarwe hebt gezaaid in een bak kun je dit in je Lenteviering opnemen, bijvoorbeeld door er overheen te springen. Springen is sinds mensenheugenis een manier om de groeikracht van de Lente op te wekken. Je kunt dit nog versterken door er een kaars in te branden.
Naast de levenskracht van het gezaaide zaad kun je je ook op andere zaken richten. De groeikracht van de lente kan worden opgewekt om iets dat net op gang is gezet te stimuleren en te versterken. Dit kan een baan betreffen die je net bent begonnen en graag wilt houden. Het kan een project zijn dat je net gestart hebt en een goede kans wilt geven, een relatie die je net bent begonnen. Maak een symbool voor wat je wilt versterken en verricht daar bepaalde handelingen mee die de sluimerende kracht activeren. Neem bijvoorbeeld een foto van je geliefde en gooi die onder het uitspreken van een wens zo hoog mogelijk in de lucht.
Naast het verrichten van handelingen om bepaalde veranderingen op gang te brengen of te versterken, kun je de Lenteviering ook gebruiken om je dank voor de hernieuwde levenskracht van de natuur uit te drukken. De handelingen die je verricht kunnen dan je gevoelens naar Moeder Aarde toe uitdrukken.
De krachten die we in een Lenteviering opwekken zijn niet bedoeld om de lente op gang te brengen. Dat gebeurt zonder ons ook wel. Het is veeleer dat we de groeikracht van de lente, die potentieel aanwezig is, benutten. Net als we met het Joelfeest gebruik maken van de kracht die loskomt als het wiel van de zon weer gaat draaien, kunnen we de kracht benutten die in het voorjaar door de natuur wordt opgewekt. Al wat we hoeven te doen is de kracht die latent aanwezig is activeren. Springen, gooien, begieten met water, slaan met de levensroede, verdrijven van de winter, het ontsteken van een vuur, het zijn even zovele manieren om de levenskracht te activeren.
We wensen je een fijne viering van het Lentefeest, waarin je de hernieuwde levenskracht van de natuur in jezelf ervaart.
bron : http://www.circewicca.nl
