Dagelijkse overdenking - Henri Nouwen

[Liana]

Overdenking van 28 maart 2011



Getrouw leven temidden van dubbelzinnigheid

Helderheid is wat we verlangen.
We willen graag helder inzicht in een situatie,
helder overzicht hoe iets in elkaar zit, opheldering van problemen.
Maar net zoals kleuren en vormen in de natuur in elkaar overgaan
zonder duidelijke contouren,
zo biedt ook het menselijk leven niet de helderheid waarnaar we op zoek zijn.
Liefde en haat, kwaad en goed, mooi en lelijk, heldhaftig en laf,
zorgzaam en slordig, schuldig en onberispelijk lopen vaak in elkaar over.
Het is moeilijk om ze ondubbelzinnig van elkaar te onderscheiden.
Het is niet gemakkelijk om getrouw te leven in een wereld zo vol dubbelzinnigheid.
Als we maar kunnen leren om wijze keuzes
te maken zonder absolute zekerheid te verlangen.




De tekst voor vandaag is uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo - vertaling Maria ter Steeg

[Elisabeth]

Overdenking van 29 maart 2011

Waar rouwen en dansen elkaar raken

"(Er is) een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen" (Prediker 3, 4). Maar rouwen en dansen zijn niet van elkaar te scheiden,
ze komen meestal niet na elkaar maar vallen samen.
Rouwen kan verkeren in dansen en dansen in rouwen,
zonder dat je precies kunt aangeven waar het ene eindigt
en het andere begint.
Vaak is het zo dat ons verdriet ruimte maakt
om te dansen en het dansen ruimte geeft voor verdriet.
We verliezen een goede vriend en door onze tranen heen ervaren we ongekende vreugde. We vieren een goede afloop en tijdens het feestje voelen we ons intens verdrietig. Rouwen en dansen, verdriet en vrolijkheid horen bijeen als de twee gezichten van de clown,
jantje-huilt en jantje-lacht.
We mogen het vertrouwen hebben dat
waar die twee elkaar raken het leven zich
in al zijn schoonheid openbaart.

De tekst voor vandaag is uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo - vertaling Maria ter Steeg

[Elisabeth]

Overdenking van 30 maart 2011


De herfst van het leven


Oogverblindend kunnen de prachtige kleuren van herfstbladeren zijn,
dieprood, paars, geel, goud, koperkleurig,
in alle mogelijke variaties en combinaties.
Even laten ze hun onuitsprekelijke schoonheid zien,
dan vallen ze op de grond en sterven af.
Kale bomen zijn voor ons het teken dat de winter eraan komt.
Zo is het ook met de herfst van het leven.
Die kan heel kleurig zijn. Wijsheid, humor, zorgzaamheid,
geduld en vreugde kunnen prachtig opbloeien
voordat we sterven.
Kijkend naar de kale bomen, met de herinnering
aan degenen die gestorven zijn, mogen we dankbaar zijn
voor alle schoonheid die we in hen zagen
en hoop houden op een nieuwe lente.

De tekst voor vandaag is uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo - vertaling Maria ter Steeg

[Liana]

Overdenking van 31 maart 2011


Een glimlach achter onze tranen

Doodgaan zou je kunnen zien als het langzaam kleiner worden
en uiteindelijk verdwijnen van een persoon achter de horizon van het leven.
Als we naar een zeilboot kijken die uit de haven vaart richting horizon wordt de boot steeds kleiner,
tot we hem niet meer kunnen zien.
Maar we moeten vertrouwen hebben dat er op de andere oever iemand staat
die dezelfde zeilboot steeds groter ziet worden totdat de boot eindelijk zijn nieuwe haven bereikt.
We lijden pijnlijk verlies als iemand doodgaat.
Als we na de begrafenis naar huis teruggaan zijn we verdrietig.
Maar als we denken aan de Enige die aan de andere oever met verlangen staat uit te kijken
om onze gestorven vriend in een nieuwe woning op te nemen,
dan mag een glimlach zich mengen onder onze tranen.

De tekst voor vandaag is uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo - vertaling Maria ter Ste

[Elisabeth]

Overdenking van 2 april 2011


Op reis met de ogen van God

Reizen, nieuwe dingen zien, nieuwe muziek horen,
nieuwe mensen ontmoeten - is opwindend.
Maar als we geen thuis hebben waar iemand zal vragen:
"Hoe was het op onderweg?" vertrekken we misschien minder graag.
Reizen is leuk als we reizen met de ogen en oren van degenen
die van ons houden, die onze dia\s willen zien en onze verhalen willen horen.
Zo is het ook met het leven.
Je wordt op reis gestuurd door God.
God houdt van je en ziet uit naar je thuiskomst.
God wil je foto\s zien en je verhalen horen.
Als je reist met de ogen en oren van de God die je uitzond,
dan zul je prachtige dingen zien en bijzondere mensen ontmoeten.
Dan is thuiskomen fijn.



De tekst voor vandaag is uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo - vertaling Maria ter Steeg

[Elisabeth]

Overdenking van 7 april 2011



Diep in God geworteld

Hoog opgroeiende bomen staan diep geworteld.
Grote hoogte bereiken zonder diepe wortels te hebben is gevaarlijk.
De grote leiders van deze wereld - Sint Franciscus,
Gandhi, en Martin Luther King Jr - konden bescheiden omgaan
met hun publieke bekendheid,
hun invloed en hun macht,
omdat ze geestelijk diep geworteld waren.
Als we geen diepe wortels hebben, bepalen anderen wie wij zijn.
We vinden populariteit belangrijk en verliezen
daardoor de band met onszelf.
Onze afhankelijkheid van de mening van anderen laat zien
hoezeer we aan de oppervlakte blijven.
We hebben nauwelijks grond onder de eigen voeten.
We moeten leven van vleierij en lof van anderen.
Als je diep geworteld bent in Gods liefde
kun je blij zijn met de lof van anderen
en er toch niet aan gehecht zijn.


De tekst voor vandaag is uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo - vertaling Maria ter Steeg

[Elisabeth]

Overdenking van 8 april 2011


Bescheiden en vertrouwvol

Als we naar de sterren kijken en ons dat oneindige universum voorstellen,
voelen we ons zo klein en onbetekenend, dat alles wat we doen,
zeggen en denken zonder betekenis lijkt.
Maar als we in onze ziel kijken en ons dat oneindige universum
van ons innerlijk leven voorstellen worden we zo groot en veelbetekenend,
dat alles wat we doen, zeggen en denken heel belangrijk lijkt.
We moeten steeds allebei de kanten op kijken.
Dan kunnen we bescheiden blijven èn vertrouwvol,
vrolijk èn ernstig, speels èn verantwoordelijk.
Een mens is heel klein en heel groot tegelijk.
De spanning tussen die twee houdt onze geest wakker.



De tekst voor vandaag is uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo - vertaling Maria ter Steeg

[Elisabeth]

Overdenking van 9 april 2011

Vrienden zijn wegwijzers

Soms zijn we zo verdrietig dat we niet meer kunnen geloven
dat er ook nog vreugde is.
Het leven lijkt wel tot de rand gevuld met oorlog,
geweld, miskenning, eenzaamheid en eindeloze teleurstellingen.
Op zulke momenten moeten onze vrienden
ons eraan herinneren,
dat geperste druiven heerlijke wijn voortbrengen.
We kunnen misschien nauwelijks geloven
dat ons verdriet ooit in vreugde zal verkeren,
maar het zou goed zijn als we de richting durven inslaan
die onze vrienden wijzen.
Ook al kunnen we nog niet ervaren
dat het waar is wat ze zeggen, onderweg vinden
we misschien de vreugde terug die we kwijt leken te zijn.
Zo wordt onze droefheid leefbaar.

De tekst voor vandaag is uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo - vertaling Maria ter Steeg

[Elisabeth]

Overdenking van 10 april 2011

Van verwijten naar vergeven

Het meeste lijden en verdriet lopen we op aan mensen van wie we houden en die van ons houden. Het diepst gekwetst kun je worden in een betekenisvolle relatie. Wie het elkaar aandoen zijn man en vrouw, ouders en kinderen, broers en zussen, leraar en leerling, pastor en gelovige. Zelfs op gevorderde leeftijd, en zelfs nadat degene die je gekwetst heeft al lang overleden is, kun je hulp nodig hebben om uit te vinden wat er in die relatie gebeurd is. De verleiding is groot om de partner in die relatie de schuld te blijven geven voor de toestand waarin je verkeert: "Jij bent verantwoordelijk voor de vrouw of man die ik nu ben en waar ik zo\n afkeer van heb". Het is de kunst om je kwetsuren en je eigen persoonlijkheid te aanvaarden en te weten dat ze meer betekenen dan wat anderen ervan gemaakt hebben. Pas als we kunnen erkennen dat we het werk van Gods handen zijn, zullen we in vrijheid vergeving kunnen schenken aan degenen die ons gekwetst hebben.


De tekst voor vandaag is uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo - vertaling Maria ter Steeg

[Liana]

Overdenking van 11 april 2011



Verraderlijk laten lijden

Mensen die nauw met elkaar verbonden zijn
kunnen elkaar veel leed berokkenen.
Onder de twaalf apostelen die Jezus uitkoos was Judas er zo een.
Judas wordt een verrader genoemd.
Het Griekse woord daarvoor betekent letterlijk:
hij die de ander verraderlijk laat lijden.
Ieder van ons heeft iets van een verrader in zich,
want ieder van ons laat - ooit, ergens - medemensen lijden,
meestal zonder het te willen of zelfs zonder het te weten.
Veel kinderen kunnen, zelfs als ze al volwassen zijn,
heel boos zijn op hun ouders
omdat die hen teveel of te weinig in bescherming genomen hebben.
Als we bereid zijn toe te geven,
dat wij zelf vaak lijden veroorzaken voor degenen
van wie we houden, ook al is het onbedoeld,
dan zullen we eerder vergeving kunnen schenken
aan degenen die, vaak ongewild,
de oorzaak werden van ons eigen verdriet.

De tekst voor vandaag is uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo - vertaling Maria ter Steeg