Een vriend in nood bezoeken is niet gemakkelijk. We weten er niet goed raad mee. We weten niet hoe we moeten reageren op datgene wat we te horen krijgen. Meestal zeggen we iets dat meer voortkomt uit onze eigen onzekerheid dan uit zorg voor de ander. Dan zeggen we iets als: "Nou, je maakt \t heel wat beter dan gisteren" of "Je bent echt gauw weer de oude" of "Ik weet zeker dat je hier overheen komt". Maar vaak weten we maar al te goed dat dat niet waar is, en de anderen weten dat natuurlijk ook. We hoeven elkaar niet voor de gek te houden. Je kunt gewoon zeggen: "We zijn vrienden. Ik vind \t fijn om bij je te zijn". Zoiets kun je zeggen met woorden, met een gebaar, of door een stilte waarin je vriendschap voelbaar is. Soms kun je gewoon zeggen: "Je hoeft niet te praten. Doe je ogen maar dicht. Ik ben hier bij je, ik denk aan je, ik bid voor je, ik houd van je".
De tekst voor vandaag is uit "Brood voor Onderweg"
Henri Nouwen - copyright Lannoo - vertaling Maria ter Steeg
