Het Grote Ik-syndroom

[Famke]

.


Het Grote Ik-syndroom

“Genoeg over mij, wat vind jij nou van mij?”
Johnny Bravo


Enige tijd geleden gebeurde het weer.
In mijn favoriete establishment had ik afgesproken om gezellig met iemand bij te praten.
Als eerste vroeg ik: “Goh, hoe gaat het nu met je?”,
om vervolgens bijna een uur naar een monoloog te luisteren.
Welgeteld één keer werd gevraagd hoe het met mij ging,
maar toen ik begon te vertellen werd ik abrupt onderbroken.
“Ooo ja, dat herken ik, want laatst…”.
Wat is dit mysterieuze ‘grote ik-syndroom’?
Hoe ga je er als ‘niet ik-syndromer’ mee om en… hoe komen ‘ik-syndromers’ er vanaf?



Wat is het Grote Ik-syndroom?
Mensen met het grote ik-syndroom zijn continu bezig om de conversatie op zichzelf te betrekken.
Terwijl jij iets begint te vertellen over bijvoorbeeld je nieuwe studie,
heeft je aan het ‘ik-syndroom’ lijdende gesprekspartner zijn/haar volledige studiecarrière
al uit het geheugen opgegraven.
Klaar om deze informatie aan jou te presenteren.
Ze tonen bovendien vaak valse belangstelling.
Elke vraag is eigenlijk een vraag aan zichzelf.
“Wat vond jij van die film”? (…) “Oh, want ik vond hem geweldig.
Vooral die ene scene waarin ik mezelf zo herken…” (bla bla bla).
Tot slot vergeten ze geregeld belangrijke gebeurtenissen in jouw leven,
zoals bijvoorbeeld je verjaardag.
Een vrij vervelend syndroom dus, dat helaas best vaak voorkomt.



Hoe ga je hier mee om?
Het nadeel van omgaan met mensen met het ‘ik-syndroom’ is dat ze,
mits jij dit toelaat, jouw energie opzuigen.
Wellicht herken je het volgende.
Je voelt je goed, vervolgens ben je met iemand in gesprek en ineens voel jij je ontzettend vermoeid.
Zelfs al zijn de verhalen van je gesprekspartner louter positief,
dan nog is het vaak frustrerend (en daardoor vermoeiend)
om alleen maar te ‘mogen’ luisteren.
Ik wil graag een aantal manieren delen om hier mee om te gaan:


1.Breek vaker in.
Dit lijkt een koekje van eigen deeg,
maar het kan zijn dat hierdoor de balans wordt hersteld.
Het is niet per definitie de fout van de persoon met aanleg voor het ik-syndroom,
dat hij/zij zijn/haar gang kan gaan.
Als mensen in jouw omgeving eigenlijk niets over je weten,
dan is dit een teken aan de wand.
Cijfer jezelf niet weg!

2.Confronteer hem of haar
. Waarschijnlijk kom je in contact met de blinde vlek van deze persoon,
dus wees hier op voorbereid. Maar wat is het ergste wat kan gebeuren?
In het ergste geval wil hij/zij niet meer met jou ‘praten’.
Mooi, want dat deden jullie toch al niet!
Nee, breng het alsjeblieft subtiel.
Zeg bijvoorbeeld: “Het valt me op dat het in onze gesprekken wel erg vaak over jou gaat.
Ik zou het waarderen als je interesse in mij zou tonen”.
Ik spreek uit ervaring, doorgaans wordt hier goed op gereageerd.

3.Helpt dit allemaal niet?
Verminder het contact met deze persoon of verbreek het contact volledig.
Mensen die zich niet aan de elementaire regels van de conversatie houden,
kun je beter kwijt dan rijk zijn als kennissen.
Het is wellicht kort door de bocht, maar erg effectief.
Je krijgt weer ruimte voor nieuwe positieve mensen die niet alleen energie nemen,
maar die jou ook energie geven.


Hoe komen ik-syndromers van het syndroom af?
Voordat ik deze vraag beantwoord,
beschrijf ik eerst nog een aantal kenmerken van personen met het ik-syndroom:


*•Regelmatig vergeten te informeren naar belangrijke zaken in het leven van een ander.

*•Belangrijke gebeurtenissen (zoals verjaardagen) vergeten.

*•Vrienden, familie en kennissen alleen opbellen als het uitkomt,
bij voorkeur om iets te delen uit het eigen leven.

*•Anderen onderbreken om te vervolgen met voorbeelden
en anekdotes uit het eigen leven.

*•Het eigen leven vele malen interessanter vinden dan anderen,
waardoor er veel over moet worden gepraat.

*•Geïrriteerd raken wanneer de aandacht te veel uitgaat naar het verhaal van anderen,
in plaats van het eigen leven.

*•Over zichzelf praten in derde persoon.
Dit is extreem, maar het komt voor.

Zodra je beseft dat je aan het grote ik-syndroom lijdt, ben je al halverwege.
Vervolgens kun je de volgende acties ondernemen:


1.Voer je conversaties bewust en met aandacht voor de ander.
Laat iemand uitspreken en bewaar jouw anekdotes voor later.
Analyseer je gedachten en analyseer je drang om iets te zeggen en weeg je woorden.
Spreken is zilver, zwijgen is goud blijft een prachtig gezegde.

2.Onderbreek iemand niet midden in een verhaal.
Luister naar wat je gesprekspartner zegt.
Onderbreken is geen zonde, maar wellicht mis je iets waar jij wat aan hebt.
En dat is wel zonde.

3.Oefen in het tonen van interesse.
Neem je bijvoorbeeld voor om een avond niet over jezelf te praten,
maar overwegend over de ander.
Dit lijkt misschien moeilijk, maar het is verfrissend.
Uiteindelijk draait het om het vinden van de juiste balans,
maar deze dient eerst hersteld te worden.

Tot slotÂ…
Uiteindelijk zijn mensen met het grote ik-syndroom net als zo velen,
gewoon heel erg onzeker.
Deze personen denken dat ze te weinig aan bod komen of dat ze niet worden gehoord.
Als jij je hieraan stoort en het kost je energie om met deze groep mensen om te gaan,
neem de tips in dit artikel dan alsjeblieft ter harte.
Ben je er per ongeluk achter gekomen dat je zelf wel eens zou kunnen worden getypeerd als persoon
met het ‘grote ik-syndroom’: gefeliciteerd!
Nu weet je wat je er aan kunt doen.


Nog een laatste tip:
koester gelijkwaardige conversaties.
Het is niet vanzelfsprekend, dus geniet er van!


Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen met het grote ik-syndroom.
Heb je nog vragen of andere tips om hiermee om te gaan?
Aarzel niet en deel dit met ons!