Het geheim van Atlantis

[Elisabeth]

Het geheim van Atlantis

ontvangen van E. J. Poorterman

26 oktober 2010





Een \channeling\ ontvangen van ene Jack. Kijk met uw ogen, doch lees met uw hart, want er wordt nogal wat beweerd door de \engelen\, avatars en lichtwezens die menen hun mening te moeten ventileren. De eindtijd zal gekenmerkt worden door vele \valse\ messiassen, oftewel boodschappers. De wetenschapper en schrijfster Jane Roberts had haar Seth die door haar sprak, Phillis Schlemmer heeft haar Tom en Patricia Cory heeft er ook eentje. Van Seth heb ik altijd een goede indruk gehad, van die Tom en de onbekende van Particia Cory een mindere. Sommige monologen zijn, zo lijkt het, echt uit de dimensies, maar drie regels verderop verkondigen ze de grootst mogelijke onzin.

Zondag jongstleden trof ik ook een \engel\ of avatar, zoals hij zelf zei... aan mijn tafel op een paranormale beurs waaraan ik deel nam. Ook de Nederlander Lex Persoon werd bezocht door een entiteit of engelwezen die hem doorgevingen gaf. Zijn naam is Wappa van Pluto en dat lijkt me geen goeie artiestennaam als je geloofwaardig wilt overkomen. Wij, José, haar zus Ellie en ik, hebben met hun zus Lucie en vriendin Francisca, wel eens de jaarprognoses van die Wappa doorgenomen. Let wel soms wel tien jaren na zijn voorspellingen... en die Wappa zat ongeveer voor 15% goed. Veel van wat de boodschapper te melden heeft wordt ingekleurd door de ontvanger en is dan minder zuiver. Ook de boodschapper kan beperkt zijn in kennis...

dus lees het onderstaande met je hart en voel de waarheid of de onwaarheid. Vooral over het onderstaande onderwerp wordt heel wat onzin verkondigd, vooral door Amerikaanse interessantjes, spirituelen en esotericie! Het is een lang verhaal en echt voor de lange winteravonden. Kachel aan of de open haard, leeslamp erbij, een mok warme chocolade, gordijnen dicht en dan de wind in de bomen, regen tegen het raam, de snorrende poes zacht tegen je aan en dan wegduiken in het verhaal van de schepping en dan van de scheppers zelf. Uit eerste hand en alsof u er zelf bij was... en dat is natuurlijk ook zo! Uw aanwezigheid was al voorzien en bedacht tijdens het scheppen en visualiseren van het universum. Het is uw verhaal! Boekje!





Het geheim van Atlantis


Hi, mijn naam is Jack en ik ben hier om te spreken over de geschiedenis van de mensheid. Ik ben al eeuwen lang in de dimensies. In termen van de geschiedenis van de mensheid heb ik de stroom van gebeurtenissen ontdekt, meegemaakt en geobserveerd. Ik weet zeker, dat de belangrijkste vraag die in de mens speelt is: "Hoe zijn we hier in hemelsnaam terecht gekomen?" Als je naar de wereld kijkt en naar de mensen, dan vraag je je af: "Hoe zijn we hier gekomen? Hoe zijn we geworden zoals we zijn? Waarom doen we wat we doen? Hoe is het allemaal ontstaan?" Ik weet zeker dat er veel verschillende gezichtspunten en opinies zijn, maar ik heb er ook een. Eentje die ik zelf heb meegemaakt, die ikzelf gedurende een hele lange tijd in de dimensies in het interdimensionale bestaan heb geobserveerd. In termen van het feitelijke beginpunt, de eigenlijke oorzaak, die klaarblijkelijk het effect heeft, dat we nu ervaren, kan ik dat niet aanwijzen. Ik kan jullie wel een overzicht geven en een specifieke aanwijzing geven van wat erbij was betrokken. Kijk, wat moet er nodig worden gedaan? Want we zijn immers niet in staat zo door te gaan! Hm, we zijn uiteindelijk wel in staat zo door te gaan, maar dat is niet de manier waaraan we de voorkeur geven. Ik zal beginnen met... een lange lange tijd geleden... Ik was een heel jong, klein jongetje in dit interdimensionale bestaan en ik las erg graag. Ik was erg gek op schrijven en observeren. Door mijn observaties ging ik lezen en schrijven. In die tijd was er een veelvoud aan planeten. Er was een melkwegstelsel, een universum met meerdere planeten. De planeten die jullie tegenwoordig in je zonnestelsel zien, zijn ook de planeten die hier toen waren gemanifesteerd, maar ze waren niet zoals jullie ze nu door je telescopen zien. Ik weet niet wat de wetenschappelijke naam voor die grote [sterren] is, maar wat jullie kunnen zien, zijn waarschijnlijk sterren en planeten. Alles wat hier nu is, als je naar de Aarde kijkt, het melkwegstelsel, het universum - bestond al. Het bevond zich in een interdimensionale situatie. Met andere woorden, er waren meerdere verschillende groepen wezens die hier bepaalde planeten bewoonden. Specifiek op Aarde waren de Atlantiërs, want hun expressie in de vorm van geluid ging gelijk en als één met water. Met andere woorden, water is de feitelijk complete manifestatie van geluid. Heel interessant. Water is precies zoals ik geluid ervaar. Zoals geluid aanvoelt, als ik het woord \voelen\ moet gebruiken. Daarom dat deze planeet in het bijzonder steun bood aan de Atlantiërs. En dan had je natuurlijk de belangrijkste groepen, zoals de Sirians, de Serpents, de Annunaki, de Marsianen, en dan had je de Leviticus, die op Pluto zaten. Zij waren ook bijzonder belangrijk. Zij hielpen vooral met de expressie van de natuur. Interessant. In principe had je op iedere planeet een specifieke groep wezens, een bepaald ras. Dat niet alleen, maar je had ook nog andere planeten, die in dit bestaan waren gemanifesteerd en door rassen werden bewoond. Maar laat ik doorgaan. Ik was dus een klein jongetje en dat was de manier waarop de planeten en de rassen verdeeld waren. Iedere groep had zijn eigen uitdrukking precies zoals je dat op Aarde ziet. Hier zijn ook verschillende rassen, die zich op verschillende manieren uitdrukken. En wat zo interessant was is het volgende. Dit betreft alle dimensionale wezens die de planeten bewoonden. Je kunt je afvragen hoe wij hier een 3D gemanifesteerd bestaan werden. Dat was voornamelijk te danken aan Anu, Enlil, Enki en Marduk, de Serpents van Sirius, de Leviticus en de Marsianen. Op zekere dag kwam iedereen van bepaalde planeten bij elkaar, vooral de rassen die ik zojuist noemde, en ze wilden een eeuwigdurend bestaan creëren - oneindig. In termen van het interdimensionale bestaan werd geloofd, dat je stierf, dat je een zekere levensduur had. We konden gaan tot 700.000 jaar, of zoiets. Maar uiteindelijk zou je sterven. Anu, Enlil, Enki en Marduk waren nog redelijk jong toen ze zeiden, dat ze niet wilden sterven. "Wij willen dat onze nalatenschap oneindig blijft bestaan." Vooral hun planeet bevond zich tot op zekere hoogte in behoorlijke moeilijkheden. Er was iets gebeurd - ze hadden goud nodig. Ze hadden goud nodig om hun bestaan interdimensionaal in stand te houden. Ik zal jullie vertellen, waar die planeet zich precies bevond - en dat was niet waar hij altijd werd waargenomen.


02. De Reptilianen
Dus de Annunaki hadden goud nodig om hun bestaan in stand te houden. Mensen geloven dat kristallen een zekere energie hebben, een bepaalde essentie die je op een bepaalde manier helpt voor verheffing, healing enzovoort. Het goud hadden de Annunaki nodig om zich in stand te houden, want anders zouden ze sterven... Ik zal je straks meer vertellen hoe onderdanen werden geplaatst onder bepaalde rassen en wat ze deden en waarom dat op die manier gebeurde. Het probleem was, dat de bodem van hun goudvoorraad zichtbaar werd. Met andere woorden, ze hadden in hun hele stad, hun hele planeet nog maar 700 wezens over omdat hun populatie uitgeput raakte en uitstierf vanwege hun behoefte aan goud. Ze haalden hun goud over het algemeen uit een planeet – ik weet niet hoe ik die precies moet beschrijven – maar die was zwart en dat was... als je bijvoorbeeld een zon hebt, die uitbrandt, en wat overblijft is een grote ronde sintel, die een fusie vormt met allerlei soorten gassen, brandende vloeistoffen, enzovoort, zoals een vulkaan, zoals de rommel die uit een vulkaan komt. Het was lava, een soort lava, dat zich in het centrum van die planeet bevond. Ze hadden natuurlijk wel methoden om goud op die planeet te manifesteren, maar die planeet explodeerde uiteindelijk, zoals een ster, en roeide alle Annunaki-rassen uit, die daar werkten om het goud voor hun planeet te delven. En dat was de enige methode die ze hadden. Heel, heel, heel lang daarvoor gebruikten de voorvaders van de Annanuki meteorieten. Daar zat ook goud in. Maar later raakte dat ook op. Daarna vonden ze deze planeet en ze vonden de methode uit om daar aan goud te komen uit de substantie van de ster. Maar nu ging iedereen dood. Nu waren Anu, Enki, Enlil en Marduk als... fascinerend... met elkaar. Anu en zij weigerden te sterven. Hij had goud nodig en hij zorgde dat hij aan goud kwam. Je zal je waarschijnlijk afvragen, waar is die stad van goud? Die stad van goud was in dit zonnestelsel binnen het bestaan van dit universum. En toen Anu – het was in het bijzonder Anu die de Aarde ontdekte – en die Annunaki goudstad verplaatste zich naar het centrum van de Aarde. Ik weet zeker dat er figuren zijn, die zeggen "Wat?" Nee, dat is onmogelijk. Ja, ze bleven interdimensionaal existeren in termen van hun gemanifesteerde stad van goud, maar het is niet persé goud. Het is goud, maar het is een ander soort goud. Het goud dat ze hier op Aarde vonden hebben ze gebruikt om hun stad in de kern van de Aarde weer op te bouwen. Je zal je verder afvragen, waarom die Annunaki eigenlijk naar de Aarde kwamen. Welnu, ze hadden een andere methode nodig om aan goud te komen. Een andere planeet of expressie, een gemanifesteerde plaatsing, zoals die ik heb beschreven als een zwarte bal verkoolde lavamanifestatie, zo zou ik het beschrijven, en je vraagt je natuurlijk af, waar komt dat goud hier op Aarde vandaan? Goud is geen natuurlijke hulpbron hier op Aarde. Goud was hier vanwege de Annunaki... en natuurlijk de mensheid. De mensheid heeft hier in het begin het goud ontwikkeld vóór de Annunaki. O ja, en dan dit. De Annunaki hebben zich nooit, maar dan ook nooit, gemanifesteerd. Ze zaten in een interdimensionaal vacuüm in de kern van de Aarde. Wat betekent, dat ze quantumruimte en –tijd interdimensionale wezens zijn en ze zijn niet gedefinieerd en niet verslaafd of bevangen door het idee van de beperkingen die de fysicaliteit kent. Dus Anu had een oplossing nodig. En in die tijd waren de Atlantiërs... weet je, je hebt van die vrouwen, oud, de gratiën, ik weet niet, ze worden in verhalen wel de "ouderen" of de "voorouders" genoemd. De Atlantiërs waren van zulke types. En dan had je natuurlijk Satya van Alcyone. Ze stuurde, als er iets nodig was, een wezen naar een andere planeet of stuurde ze naar de Atlantiërs en deed dat vaak. Dus Anu ging naar Satya en Satya stuurde hem naar de Atlantiërs. Dat deed hij en legde zijn situatie voor aan de Atlantiërs. Je moet onthouden, dat Anu en zijn ras van Annunaki Reptilianen waren, die van gedaante konden verwisselen [shape shifting]. Dus hij besloot zich op een representatieve manier voor te stellen als een wezen van een andere planeet. Hij ging naar de Atlantiërs en legde het probleem van zijn planeet voor en wat er aan de hand was.

03. De bibliotheek van Alcyone
Ik was gebleven waar Anu naar de Atlantiërs ging en zich voorstelde in een voor de Atlantiërs aanvaardbare verschijning, want de Atlantiërs veroordeelden persoonlijk niet... ze waren erg... persoonlijk mocht ik hen graag. Ik vond het leuk om hen te bezoeken. Toen kregen ze veel bezoekers. Kijk, het was niet zo, dat bezoekers van andere planeten elkaar opzochten voor de lol. Hun doel was altjd specifiek, of hun doel was specifiek om iets te leren, zoals in het geval van Satya. Zij had in principe een gebouw waar je kon studeren met een bibliotheek voor de kinderen. Zij trainde bepaalde kinderen voor bepaalde rassen met een bepaald doel, zoals bijvoorbeeld... de planeten zelf hadden koningen en koninginnen, lords, verdomde goden en godinnen, weet je wel... afhankelijk van de expressie van zo\n ras. En zij was belast met het onderricht van de kinderen van een bepaald ras en dat deed ze zowat voor alle planeten. Ze nam de kinderen mee naar de dimensies... ik zou het geen kinderen willen noemen maar "kinduitdrukkingen" – en tourde rond door het universum om ze gewaar te maken van datgene wat bestaat. Op dat moment bestonden er niet persé conflicten, iedereen deed zijn eigen ding. Iedere planeet had zijn eigen expressie en als ze iets wilden leren of uitzoeken, dan gingen ze het vragen op andere planeten, weet je, zo ging dat, niks bijzonders. Maar de verandering zette in vanaf dat punt op het moment dat Anu zei, "Kijk, ik moet aan goud zien te komen", toen zijn planeet in de problemen zat. Dus Anu ging naar de Atlantiërs. Hij legde zijn probleem aan hen voor. En zij zeiden, "Oh, dat is interessant" en ze spraken in feite over de kern [in het binnenste] van de Aarde. Waarop Anu onmiddellijk uit zijn dak ging. Hij deed hen een voorstel. Hij zei, "Goed, laat maar zien". Dus de Atlantiërs lieten Anu eerst zien wat zich precies in de kern, de lavakern van de Aarde bevond onder de grond, onder de aardkorst, ik weet niet hoe je dat noemt, maar je weet waarover ik het heb. In die tijd konden ze interdimensionaal zien, zoals infrarood, maar dan een bijzondere vorm van infrarood, die overal doorheen kon stralen om te weten of het daar bewoonbaar was. Natuurlijk was het daar bewoonbaar, zeker in die tijd, maar ze hielden rekening met het feit dat niet alles even fysiek was, als het nu is. Het was toen meer ... vormbaar, flexibel en toch stabiel, de eigenlijke manifestatie van 3D, maar goed, daarop kom ik nog terug. Dus Anu was uiteraard verheugd. Want hier bevond zich een manifestatie van de exacte plek waar hij en zijn ras vroeger het goud hadden gehaald. Anu vroeg hen het volgende: "Zou ik mijn planeet hier naartoe kunnen verhuizen?" De Atlantiërs zeiden, dat ze dat zouden overwegen, want dat was nog niet eerder gebeurd. Iedereen zat op zijn eigen planeet en daar bleef het bij. Nooit eerder was iemand met een vraag om hulp gekomen – om met zijn planeet op jouw planeet te gaan zitten. Maar ze zeiden: "Ok. Datgene wat in de grond zit, is hetgeen waaruit jullie je goud kunnen ontwikkelen, maar jullie planeet moet echter wel in het universum blijven." Ze waren in die tijd in de veronderstelling, dat wanneer wezens de planeten van andere wezens gingen bewonen, hun essenties zich met elkaar tot één vorm gingen vermengen en dat zou veroorzaken dat zich een ander ras zou gaan ontwikkelen. Dus ze wilden liever niet, dat er twee rassen op één planeet woonden. Want zoals alles toen in de melkwegstelsels en universa bestond was alles één en dat betekende het volgende: één planeet met één ras met één universum en één melkwegstelsel. En op die manier was alles één in een volkomen expressie. En dan had je andere planeten met een ander ras met een ander melkwegstelsel en een ander universum en dat was helemaal één voor die anderen. Maar zelfs in die eenheid was alles afgescheiden. Een enorme afgescheidenheid. Er bestond een geloof... een soort profetie, dat twee rassen op één planeet een nieuw ras zouden gaan vormen. Er was dus een bestaanswet. Ja, wetten bestonden ook. Maar het waren onbesproken wetten, die iedereen kende en waaraan iedereen zich hield. Dus Anu stemde ermee in. Hij en een kleine groep, degenen die nog over waren van het ras van Annunaki, verhuisden naar de Aarde, waar ze onder de aardkorst dichtbij de kern de nodige gereedschappen en modellen plaatsten om van daaruit hun goud te distribueren. Ik zal in het volgende deel uitleggen hoe ze goud maakten en distribueerden.


04. Het ontwerp van zwaartekracht
Ik was gebleven waar de Annunaki zich met toestemming van de Atlantiërs naar de kern van de Aarde verplaatsten. Hun planeet was nog in het universum, maar bevond zich wel dichtbij de Aarde, hoewel interdimensionaal. Wat ze van de Atlantiërs hadden geleerd was, dat alles in zijn essentie, dat waaruit het bestaat, het fundament, geluid is. De methode voor de ontwikkeling van goud zelf werd tot stand gebracht met de manifestatie van geluidfrequentie. Het gereedschap dat ze gebruikten om goud te maken was de resonantie van geluidfrequenties. Maar ze ontdekten een andere methode, die ze voorheen nog niet hadden gebruikt, toen ze die andere planeet hadden, waarover ik vertelde, de eerste. Wat ze in overweging namen was het volgende. Ze hoefden er niet de hele tijd bij aanwezig te zijn. Ze hoefden niet steeds mensen van hun ras aan te wijzen om daar voortdurend aanwezig te zijn om goud te manifesteren op de manier waarop ze dat tot nu toe hadden gedaan. Ze waren in feite in staat om goud automatisch in de Aarde te manifesteren en af en toe eens terug te komen om het goud op te halen, wanneer dat nodig was. Ze gingen kristallen installeren. Die kristallen hadden de Atlantiërs hen gegeven en hielden de specifieke geluidfrequentie vast die ze nodig hadden om goud te manifesteren. Ze installeerden die kristallen op vier hoeken binnenin de aarde. Je neemt de Aarde en je tekent een vierkant aan de binnenkant van de aarde, precies in het midden, en daar zet je die kristallen neer met een specifieke geluidfrequentie, die alles harmoniseert tot in de kern van de aarde, die goud gaat manifesteren. Ze ontwierpen ook een specifiek rooster in de Aarde, waar dat goud zich zou gaan manifesteren in de Aarde als de Aarde. Dat was wat ze deden en het enige wat ze hoefden te doen was de zaak opgraven... tot op zekere hoogste, daarop kom ik nog terug. Aanvankelijk was het goud nog niet zodanig gemanifesteerd, dat ze het moesten opgraven. Ze haalden alles interdimensionaal op, want ze waren in staat om... het is alsof je je hand door een muur steekt... laten we zeggen je heb een vierkante muur met goud aan de binnenkant. Je steekt je hand door de muur en je pakt het goud en haalt het eruit en de muur blijft zoals hij was. Dat was de manier waarop ze het deden, want het was nog niet gemanifesteerd als een fysieke substantie. Het was nog niet concreet, want alles bestond louter in de beweging van geluid. Wat ze zich verder afvroegen was, of er bomen waren, of er dieren waren ... waren er planten, bloemen, insecten? – Ja en nee. De Atlantiërs zelf bewoonden deze planeet vanwege het water. Maar het was geen water, het was een geluidsfrequentie in een gemanifesteerde expressie. En in termen van hetgeen je nu ziet als bomen en planten... interessant.

De Atlantiërs gebruikten hun kindexpressies. Er was een gemanifesteerde vorm van land, ja. Dat was hetgeen deze hele planeet in principe stabiliseerde in zijn gemanifesteerde expressie. Anders zou je een planeet van water hebben die oneindig lang naar beneden zou vallen en dat wilden ze natuurlijk niet. Dus de Aarde bevatte een zekere hoeveelheid water en bevatte de gemanifesteerde vorm van aarde [land] en dan had je het centrum van de aarde als de kern, weet je wel, die was bedoeld voor de nodige zwaartekracht natuurlijk. Al die dingen hadden de Atlantiërs geïnstalleerd, want er waren heel wat planeten in het melkwegstelsel in die tijd, die geen kern hadden, zodat je daar niet kon manifesteren. Daarom manifesteerden zij zich weliswaar op de planeet, maar interdimensionaal, zodat hun manifestaties interdimensionaal waren. Ik kan wel zeggen, dat de Aarde de enige planeet was, waar zwaartekracht aanwezig was vanwege de Atlantiërs – die waren heel wijs... Je kunt je afvragen waar de manifestatie van die fysieke vorm vandaan komt. Het was die zwaartekracht, dat zwaartekrachtveld in de kern van de Aarde. Excuseer de definities van bepaalde woorden, want ik ga terug naar de tijd, waarin ik alles leerde en observeerde. En op dat moment bestonden die definities nog niet echt. Maar je zal wel begrijpen wat er gebeurde en wat er gaande was. Dus de feitelijke manifestatie van deze wereld, zoals die is, is in feite te danken aan het principe van de zwaartekracht in de kern van de aarde. Waarom? Hoe kan ik dat uitleggen... je hebt van die dingen waarmee je kunt spelen. Je trekt ze uit elkaar, zo\n ronde spiraal, die je in en uit elkaar kunt trekken. Laten we zeggen, dat je dat ding hebt uitgerekt. Nu heeft de Aarde juist al die dingen in het melkwegstelsel in elkaar gedrukt tot één geheel. Dat heet compressie.

05. De Aarde wordt driedimensionaal
Ik ga je vertellen over de Aarde en de zwaartekracht en hoe deze wereld een gemanifesteerde expressie werd dankzij de kern en het principe van zwaartekracht dat door alles waaruit dit hele universum en/of sterrenstelsel bestaat, tot één gemanifesteerde vorm vloeit. De Atlantiërs waren een redelijk massief ras, ze hadden massa, ze waren het meest uitgebreide ras dat bestond in het totale bestaan in die tijd. Uiteraard was Anu nieuwsgierig en hij vroeg hen hoe dat kwam. Ze zeiden dat ze niet dood gingen. Ze waren in staat om zich te manifesteren als verschillende uitdrukkingen van zichzelf, die je kon waarnemen als kindexpressie van de Atlantiërs. Anu vroeg: “Doen jullie dit met bewuste gewaarwording?” En de Atlantiërs zeiden: “Ja, we hebben ontdekt dat we feitelijk in staat zijn onszelf te ontwerpen en in dat ontwerp worden we verschillende expressies. We zijn verschillend, maar we zijn toch dezelfde en één.” Dus het Atlantische ras zelf begreep éénheid en gelijkheid redelijk goed, ook al vermenigvuldigden ze zichzelf. Het was niet echt vermenigvuldigen, maar ze ontwierpen kindexpressies van zichzelf die opgroeiden tot verschillende expressies. En Anu was er natuurlijk nieuwsgierig naar en wilde weten hoe dit precies werkte. Gedurende een lange periode verbleef Anu bij de Atlantiërs en kwam te weten hoe hun creatieve vermogen werkte. Door de tijd heen, als je het tijd wil noemen, werd de Aarde steeds massiever als vaste materie. Maar er deed zich iets interessants voor. De Atlantiërs zelf werden geen vaste materie. De Annunaki, die bepaalde dingen manifesteerden, werden ook geen vaste materie, behalve het goud natuurlijk. Toen begon het land zich te manifesteren en van daaruit begon de Aarde zich eigenlijk te ontwikkelen, als je het zo wilt benoemen. Toen alles zich meer en meer vanuit het midden van de Aarde begon te manifesteren, begon alles zich te manifesteren. Maar alleen datgene dat van deze planeet was. Dus niet de wezens zelf, toch was er “zwaartekracht”. De Atlantiërs dachten na over de situatie. Hoe de Atlantiërs zich manifesteerden, als je het zo wil noemen, was als het ware door het water, door klank/geluid. Ze maakten gebruik van water als klankbeweging om zichzelf te manifesteren, met andere woorden, ze waren van water, van geluid. Dus het was voor hen betrekkelijk eenvoudig om zich hier op Aarde te manifesteren, omdat hun expressie van water die van geluid is. Nu maak ik sprongen in de tijd om uit te leggen hoe alles zich begon te manifesteren, zoals planten en bomen, daarop kom ik zodadelijk. Dinosaurussen bestonden echt en ook zoiets als de evolutie van de mensheid, maar niet als een evolutionair proces. De mensheid werd op een specifieke manier ontwikkeld en als het niet werkte, werden ze verwijderd. Dan werd de mensheid op een andere manier gemaakt en dat werkte ook niet en werd weer verwijderd. Het was helemaal geen evolutieproces. Evolutie begon. Hoe zat het ook al weer... Ik kom er nog op terug. Laat ik verder gaan. Dus Anu merkte op dat alles zich begon te manifesteren en vroeg zich af wat hier aan de hand was. En de Atlantiërs legden exact uit wat ze deden, want ze wisten precies wat ze gingen doen en ze wisten exact waarom ze alles manifesteerden. De Atlantiërs konden niet bevatten waarom zijzelf niet manifesteerden. Ze wilden hier erg graag manifesteren samen met hun expressie, die deze planeet is. En toen kwam Anu met een idee. Hij zei het volgende: ”Als ik naar dit goud kijk, is dit goud zich samen met deze Aarde aan het manifesteren. Ik maak gebruik van componenten van deze Aarde-planeet”... het heette toen nog niet Aarde, het was... ik kom nog terug op de naam... Ik kom nog wel op de naam. Dus, goud is zich echt aan het manifesteren, maar wat betekend dat? Als we datgene gebruiken dat van deze planeet is, zijn we misschien in staat om iets te ontwerpen dat voor ons manifesteert, zodat wij hier ook kunnen manifesteren. De Atlantiërs vonden dat wel een goed idee. En met dat voorstel,... Anu en de Atlantiërs wilden beiden graag manifesteren. Anu zei: ”Luister hier eens naar. Als Ik dit voor jullie ontwerp, mag ik hier dan ook manifesteren?” De Alantiërs dachten na en opnieuw zeiden ze: ”Nee, dit is onze planeet. We danken je voor je inbreng en assistentie, maar toch nee, dit is onze planeet. Jij bent van jouw ras en wij zijn dat van ons, we hebben onze afspraak, jij hebt je goud. Wat heb je nog meer nodig?” En toen kwam hij ermee voor de draad en zei: ”Ik wil eindeloos blijven bestaan.” Ze zeiden: ”Dat is onmogelijk.” Hij zei: ”Nee, ik zal jullie laten zien dat het mogelijk is.” En de Atlantiërs zeiden: ”Oké, we zullen met jou een afspraak maken. Als jij datgene manifesteert, dat maakt dat wij ons op deze gemanifesteerde planeet tot in het oneindige in stand kunnen houden, mag jij vormen manifesteren die in staat zijn om hier goud voor jou te delven.” Het volgende moment dook er een probleem op. Op het moment dat het goud zich manifesteerde - en de Annunaki waren nog interdimensionaal - hadden ze een specifiek probleem om het goud op te halen.


06. De Atlantiërs
Toen alles zich in en op deze planeet begon te manifesteren, gebeurde dat dus ook met het goud. Het probleem dat ze zich realiseerden was, dat - wanneer alles in die mate gemanifesteerd zou worden - ze geen toegang meer zouden hebben tot deze planeet. Ze hadden een plan nodig. Dat is de reden dat Anu naar de Atlantiërs ging en zei: "Luister, we gaan een probleem krijgen. Alles wordt in die mate gemanifesteerd dat ik er zeker van ben dat we op een bepaald moment geen toegang meer zullen krijgen. Maar dit is ook een mogelijkheid om eindeloos te blijven bestaan." Uiteraard hielden de Atlantiërs erg veel van hun planeet, het was wie ze waren. Het was een expressie van henzelf, die aan het manifesteren was, maar zijzelf niet. Ze dachten echt dat ze gingen manifesteren, omdat ze van deze planeet waren. Ze konden het echt niet begrijpen. Toen zeiden de Atlantiërs: "Oké, je hebt onze toestemming om je plan voor te leggen. We zullen zien wat je naar voren brengt en dan zullen we het nog eens overwegen." Anu zag de bui al hangen, omdat hij goud nodig had. Als hij geen goud heeft, kan hij niet bestaan. Het zou een probleem worden, omdat hij inter-dimensionaal bestaat en niet in gemanifesteerde vorm. Als het goud zich manifesteert, moet hij zijn stad hier op Aarde manifesteren. Hij zal dat wel moeten doen om te kunnen overleven en hij zal daarvoor doen wat noodzakelijk is. Maar het is interessant om te weten, dat het meer over hem ging dan over iets anders. Hij wist dat hij goud nodig had. De Annunaki geloofden dat ze goud nodig hadden om te kunnen bestaan en van vorm te kunnen veranderen. Wat ze zijn, is van goud. Als ze geen goud hebben, zijn ze niets, waardeloos en sterven ze. Nu vraag je je waarschijnlijk af, waar de menselijke vorm vandaan komt. Laten we daarop ingaan. De Atlantiërs hadden een fascinerende vorm die bijna hetzelfde is als de menselijke vorm maar dan groter, veel groter en slank. Zowel de mannelijke als de vrouwelijke vorm was redelijk slank in hun expressie. Ze hadden voeten, ze hadden handen, ze waren mooi. Het waren echt mooie wezens, prachtig, zonder fouten, perfect. Het zijn wezens, die je in één oogopslag ziet. Stel je voor... Ik zal het je even uitleggen... Ik ben er zeker van, dat mannen soms vrouwen zien rondlopen, waar hun mond van openvalt. Alles staat stil. Het enige dat op dat moment bestaat, is de vrouw die daar rondloopt. Dit gold niet alleen voor de vrouwen van Atlantis, maar ook voor de mannen die ik daar heb gezien. Daar kun je het dus mee vergelijken. Het is alsof je voor een moment voor een deel bent gehypnotiseerd. Alsof je bent betoverd. Dat was mijn ervaring wanneer ik naar de Atlantiërs keek. Met het kijken naar mannen of vrouwen had het op zich niets te maken, het was hun aanwezigheid in de expressie van klankbeweging en hoe ze hun stem gebruikten om te communiceren. Het was gewoon adembenemend. Goed, daarover heb ik genoeg gezegd. De algemeen menselijke vorm is dus afkomstig van de Atlantische vorm maar de stabiliteit en de details kwamen van een andere planeet. Ze realiseerden zich, dat ze een comfortabele vorm nodig hadden, waarin ze zich aangenaam en gemakkelijk konden verplaatsen. Ze beseften dat ze een omhulsel moesten ontwikkelen, dat hen op deze Aarde zou ondersteunen. Het plan was om dit omhulsel te vormen en om daarna gewoon in staat te zijn om erin te gaan en te kunnen bewegen en... Mijn god, dat is bijna hetzelfde als dit portaal... Dus je gaat erin, je doet wat je moet doen en je gaat er weer uit. Maar ook dit werkte niet. Het goud begon zich echt te manifesteren en ze konden het goud niet meenemen naar het inter-dimensionale gebied. Dat gaat simpelweg niet. Anu zei: "Dat is een probleem voor latere zorg, laat ik me eerst concentreren op het ontwerp van het omhulsel." Dit is het moment, waarop Enki en Enlil erbij komen. Enlil was vooral bekwaam in de kennis van het onderhoud van dit fysieke omhulsel op deze gemanifesteerde planeet. Hij wist bijvoorbeeld wat de haren, de ogen en de oogleden in het lichaam doen en waarvoor ze dienen. Wat de mannelijke en vrouwelijke manifestaties betreft; de penis en de vagina bestonden nog niet. Het waren ook "rechte" manifestaties. De arm bijvoorbeeld, had geen buigpunt maar was toch in staat om te plooien. De punt op de elleboog was er dus nog niet. De handen waren ook recht en sterk. Ze waren zelfs een stuk groter dan onze handen nu. Het hoofd was gewoon een rond hoofd met ogen... uiteraard.

07. De eerste ademhaling
En ik ga door met de uitleg van het eerste ontwerp. Met dit eerste ontwerp werd inter-dimensionaal gespeeld, want het had zich nog niet gemanifesteerd. Die vormen hadden handen nodig, die nogal groot moesten zijn, relatief groter dan de rest van de fysieke vorm. Ze hadden een hoofd dat een normale vorm had, meer een rond, eivormig hoofd. Dan hadden ze natuurlijk andere lichaamsdelen, zoals degene die nu bestaan. De benen waren lang en recht. De voeten waren enorm groot en die hadden meer de vorm van klauwen. De handen leken meer op de fysieke handen van gorilla\s of grote apen tot op zekere hoogte, niet helemaal. De voeten waren krachtig als klauwen, zodat wanneer ze liepen ze zich goed konden voortbewegen op de gemanifesteerde grond, vooral wanneer ze klompen goud uit die instrumentele dingen moesten trekken. Dan moesten ze zich goed in de grond kunnen afzetten om het eruit te kunnen trekken. Het lichaam was verder niet van groot belang, het ging voornamelijk om de voeten en de handen. Dan de ogen. Die waren reptielachtig, als spleten, maar vanbinnen rond. Katten hebben ook pupillen in de vorm van ronde spleten. Dit was het eerste basisontwerp, dat zag er goed uit. Maar het bestond alleen nog als een afbeelding. Het bevond zich alleen nog in het stadium van een voorlopige tekening. En die zag er goed uit. Ze konden zien en ze konden min of meer ademen, maar ze vroegen zich af, hoe ze die vorm hier in stand konden houden. Hoe moet dat in zijn werk gaan? Hoe kan alles hier bestaan? Hoe waren die vormen in staat te kunnen zien? Dat waren de kwesties die volgden. Want stel je voor, je bent in deze wereld en je hebt geen dokters en wetenschappers, die weten hoe je kunt zien, hoe je brein werkt, hoe je fysieke lichaam functioneert. Dan ga je je afvragen, hoe zie ik eigenlijk? Op welke manier kan dit hier allemaal bestaan? Hoe kunnen mensen zien. Hoe kun je ademhalen? Hoe gaat dat in zijn werk? De vragen die de Annunaki zich samen met de Atlantiërs stelden waren, hoe moet deze vorm, dit voertuig, zichzelf hier overeind houden? De natuur, de planten, ontwikkelde zich – interessant genoeg – uit zichzelf. Maar dat gebeurde niet in de specifieke vormen die je nu ziet, zoals bomen en planten. Het was één expressie en die was prachtig, schitterend. Dus ze vroegen zich af hoe dat in zijn werk ging. Hoe heeft zich dat eigenlijk gemanifesteerd. Dat wisten ze niet. Alles wat ze wisten was hoe ze in het centrum van deze planeet een zwaartekrachtkern konden plaatsen, zodat van daaruit alles zich begon te manifesteren en waaruit alles voortkwam.

Zo gingen ze een onderzoek doen met de assistentie van de Atlantiërs natuurlijk. Want ze hadden wel in de gaten, dat hier op deze planeet een vacuüm moest worden gevormd. En zo kwam de expressie van de natuur en hele kringloop van... ik ben geen wetenschapper en ik ken al die termen niet, maar je weet wel wat ik bedoel: alles wat je inademt en uitademt, wat het omgekeerde is van wat planten in- en uitademen [kooldioxide, zuurstof en stikstof]. Wat betreft de instandhouding van de fysieke vorm... nee, ik moet verder teruggaan in mijn verhaal. Mijn excuus voor het van de hak op de tak springen, maar ik moet je van verschillende dingen tegelijk op de hoogte brengen. Dit was ontwikkeld toen de natuur zich in redelijke mate had gemanifesteerd, alleen niet op de huidige manier. Ik zal je nog vertellen hoe alles veranderde in bomen, planten en bloemen met hun eigen uitdrukkingen. Dus ze gingen eens naar de natuur kijken en vroegen zich af hoe het kon bestaan en hoe het zich had gemanifesteerd en hoe het zichzelf in stand hield. Hoe hield die planeet zichzelf in stand? En op die manier kwamen ze erachter, dat alles ademt. Er is iets op deze planeet waardoor alles ademt. Ze omschreven het niet als ademen, maar ze geloofden eigenlijk, dat de hele planeet leefde. Dat was verbijsterend, want hoe moet je zoiets verklaren? De Atlantiërs en Anu begrepen het niet. Dus ze dachten echt dat deze planeet leefde, want hij hield zichzelf in stand, hij drukte zichzelf uit en dat was nergens anders het geval. En zo kwamen ze erachter hoe de planeet zichzelf in stand houdt. Hoe de natuur, zoals we dat tegenwoordig noemen, zichzelf bedruipt. In het volgende interview ga ik uitleggen hoe ze de ingewikkelde aard van de fysieke vorm van de mens ontwikkelden.

08. Het Reptiliaanse boek van Ani
Ik ga door met uitleggen hoe de fysieke vorm, hoe dat voertuig zichzelf kon handhaven op een planeet die zichzelf begon te manifesteren. Ze realiseerden zich dat ze moesten opschieten. In die tijd hadden ze hier nog steeds inter-dimensionaal toegang, ze wisten alleen niet voor hoelang. Ze gebruikten hun gezonde verstand, wat ze toen nog hadden, en ze zeiden: "Als we dit niet op tijd klaar hebben, hebben we zelf geen toegang meer tot deze expressie." Dus ze gingen op zoek naar datgene, wat deze planeet primair manifesteerde. De Atlantiërs zeiden, "Wij waren hier gewoon als geluid en we manifesteerden de plaatsing van het geluid, de zwaartekracht in de kern van de aarde, want dat is geluid, alles is geluid, dus dit is de manifestatie van geluid". En toen deden ze een interessante ontdekking. Wie spreekt? Wie praat? Wat praat? Dit is ook een vorm, maar inter-dimensionaal. En ze vroegen zich af: "Ben ik deze vorm? Wat is spreken? Spreekt de vorm, of ben ik het, die spreekt? Wat is dit \ik\?" Toen vroegen ze zich af, waar ze zelf vandaan kwamen. Wat is hun oorsprong, hun ontwerp, waarschijnlijk zijn ze dan ook in staat om een ontwerp of een voertuig te maken, dat op deze planeet kan existeren. Ik vertelde al eerder, waar de planeet van Anu zich precies bevond, Anu\s gouden stad. Ze wilden hem verplaatsen naar de kern van deze Aarde, waar ze het goud konden manifesteren. Maar de Atlantiërs zeiden natuurlijk, dat dat niet kon, omdat ze geen verschillende rassen op één planeet wilden huisvesten. De gouden stad van Anu bevond zich inter-dimensionaal in dit universum dichtbij de Aarde. Niet zo heel ver hier vandaan, eigenlijk direct ernaast. Eerst moesten ze er achter zien te komen, waar ze zelf vandaan kwamen. Ze gingen onderzoeken waar ze vandaan kwamen. En toen ontdekten ze iets interessants. Ze vonden boeken, rollen, geschriften van heel lang geleden met precies dezelfde vraag... maar zonder antwoord. Die wisten toen dus ook niet waar ze vandaan kwamen, hoe ze hier waren gekomen. Die vraag was dus in het verre verleden al gesteld, maar ze hadden het begin van alles niet kunnen vinden, zoals de bibliotheek van Alcyone. Uit dat ene wezen van Anu\s ras, de voorvader van Anu, kwam de conclusie voort: "Als ik niet in staat ben mijn oorsprong te vinden, moet ikzelf de oorsprong zijn." Dat is een interessant inzicht, want niemand kon eigenlijk het beginpunt van de schepping ontdekken en de reden waarom ze er zijn. Anu keek ernaar en zei: "Shit, ik ben de oorsprong. Ik ben de schepper. Ik moet deze hele schepping zijn." In dezelfde gedachte vond Anu meer geschriften van zijn voorouders, die met de schepping speelden, die met manifestatie speelden, niet met gemanifesteerde manifestatie, maar met inter-dimensionale manifestatie. Wat betreft het ontwerp van de planeten zelf - de planeten waarop ze hun steden bouwden, de planeten die één waren met hun expressie - die waren in feite gemaakt door de voorvaders van de Annunaki.

Daarbij speelden de Sirians een rol en in het bijzonder de Serpents. De Serpents waren het oorspronkelijke ras, waaruit het ras van Annunaki was voortgekomen. Dus de Serpents waren het oudere ras in het bestaan van die tijd. De Serpents waren nogal gemene, onaangename wezens. Maar niemand bemoeide zich met hen. Iedereen zat gewoon in zijn eigen stad en deed wat hij moest doen en bleef uit de buurt van de Serpents. In termen van het bestaan zou je kunnen zeggen, dat de Serpents de Duivel vertegenwoordigden en de Atlantiërs God, als je het beeld van hemel en hel voor je ziet. De rest was \gewoon\, zoals het volk, de mensen. Dus de Annunaki waren eigenlijk zonen van de Duivel, de Serpents. Maar de Annunaki en de Serpents kwamen eigenlijk nooit met elkaar in contact. De Annunaki hadden een hekel aan de Serpents. Iedereen was eigenlijk beducht voor de Serpents. En de Serpents waren bang voor de Atlantiërs. Het was eigenlijk geen angst, maar ze gingen niet naar hen toe. Anu ging terug in de tijd en keek nog eens in de rollen van zijn voorouders in de bibliotheek van Alcyone van Satya en hij zag, dat wat zijn voorvaders hadden gekend, de schepping was. Dit heet het Boek van Ani. Dat boek was geschreven door het ras van Annunaki tijdens hun ontdekkingen van het scheppingsproces. Het boek werd geschreven op het moment dat ze erachter kwamen dat "Als ik mijn oorsprong niet kan vinden, ikzelf de oorsprong ben." In die realisatie speelden ze met allerlei uitdrukkingen van de schepping. Ze manifesteerden planeten, waar steden werden gebouwd en waar rassen naartoe trokken, als je het zo wilt noemen. Want daarvoor hadden rassen wel hun steden op inter-dimensionaal niveau, maar ze hadden geen vaste plek, zoals een planeet, die specifiek aan hen was toebedeeld. Dat hebben de voorvaderen van Anu gedaan, planeten in hun vorm ontwerpen. En dat gebeurde met geluid, ze maakten plaatsen met behulp van geluid. De voorvaderen gingen naar al die rassen toe en zeiden, "Luister, wij kunnen voor jullie een planeet maken, voor jullie alleen, waarop je jezelf en je steden kunt manifesteren en ook nog in je eigen melkwegstelsel kunt existeren. Wat denken jullie daarvan?"

09. Anu en de aapmens
Niet alleen de kern van de Aarde. De kern van de Aarde is het skelet in de fysiek menselijke vorm. Dat is duidelijk, want hoe konden ze die mensen als fysieke voertuigen op deze Aarde geaard houden? Ze hadden het wel geprobeerd, maar in het begin hadden ze nog geen skelet. Ze manifesteerden de vorm van de aap – alleen de vorm – en... het werkte niet, want het dreef weg in zekere zin en het vloog uit elkaar. Iedere keer, dat ze die vorm aan de gang kregen, vloog hij uit elkaar en desintegreerde, zodra ze hem in deze wereld plaatsten. Ze dachten: "Verrek, hoe werkt dat nou?" Toen kwamen de Atlantiërs erbij. Die zeiden: "Kijk, je hebt iets nodig dat vanbinnen zit om de fysieke vorm in de Aarde te aarden, zodat er een verbinding ontstaat." Dat deden ze. En zo kwam het skelet tot stand. Dat skelet had een andere vorm. Het was nogal groot, want ze liepen zo van... huhu, weet je wel. Verder hadden ze ogen. Maar die ogen hadden ze toen ook nog niet helemaal voor elkaar. Ze dachten, dat ze die vorm moesten inlopen en dat hun eigen ogen de ogen in de vorm gingen besturen – en dat het zo wel kon lukken. Nee. Helemaal niet. Ze probeerden die vorm binnen te gaan, maar ze konden zich niet manifesteren in die vorm. Ze bleven ervan afgescheiden. Ze konden wel inter-dimensionaal zien, maar ze waren hier niet gemanifesteerd. Ze zeiden: "Shit, wat nu?" En toen... wie was het? Het waren weer de Atlantiërs, die met het idee kwamen van – die gebruikten hun gezonde verstand – en zeiden: "Goed. Als je die vorm niet kunt binnengaan, heb je waarschijnlijk een ontwerp van een vorm nodig, een voertuig, als geheel – compleet, zodat wanneer je erin binnengaat, jijzelf datgene wordt wat de vorm kracht geeft, wat de vorm animeert."


10. De creatie van de menselijke vorm
De Atlantiërs gebruikten hun verstand en kwamen met het idee om de vorm in zijn geheel te manifesteren, inclusief de ogen. Eerst alleen de ogen. Ze zeiden: "Ontwerp eerst de ogen, zodat wanneer je de vorm binnengaat, jij datgene wordt wat leven aan de vorm geeft en jij kunt er dan mee kijken als jezelf." De Annunaki gingen zo van "Pfff..." hun verstand stond stil. Ze wisten totaal niet waarover ze het hadden. Hoe moet je dat aanpakken? Ze begonnen in zichzelf te kijken. Hoe komt het dat ik kan praten? Waardoor kan ik denken? Waardoor kan ik naar objecten kijken en hoe neem ik iets in overweging? Als je de Atlantiërs zag, kon je dwars door hen heenkijken. Dat was ook het geval met de Annunaki. Ze hadden geen hersenvorm, ze hadden geen organen. Nee. Ze waren alleen vorm. Daarom ontwierpen ze een voertuig als alleen vorm, totdat het skelet erbij kwam en nu dan de ogen. Ze dachten: "Hoe moet je dat in godsnaam doen?" De Atlantiërs kwamen erbij en zeiden: "Goed. Je hebt een ruimte in die vorm nodig om te doen wat je nu doet, denken. Maak vormen van datgene, waarvan je ziet dat je het zelf doet. Met andere woorden, denken, of kijken, of afvragen. Manifesteer die drie dingen in één vorm. Spreken moet je ook in één vorm gieten, enzovoort." Natuurlijk hadden ze gevoelens, zoals woede en wrok, maar daarvoor bestonden nog geen woorden. Ze zeiden: "Datgene wat je ervaart, als dat en dat en dat gebeurt, moet je in één punt onderbrengen." En ze dachten: "Dat is een goed idee!" Ze gingen kijken: "Wat zou de meest geschikte plek zijn om datgene te plaatsen wat denkt en naar objecten kijkt?" En ze stopten dat in het gebied van het hoofd. Anu dacht: "Dat is een mooie plek!" Hoe hebben ze het brein ontworpen? Wat ze deden was het volgende. Anu vroeg zich af, hoe moet ik dat nou eigenlijk in elkaar zetten en manifesteren? Hij ging eerst eens in het Boek van Ani kijken, want misschien waren zijn voorouders ergens mee bezig geweest, dat hij nu kon gebruiken. En inderdaad, dat was natuurlijk het geval. Ze hadden eigenlijk al gedaan, wat de Atlantiërs hem hadden voorgesteld. Namelijk, waar je het brein kon zien en waar je de ogen kon zien. Dat was alles. Organen waren er nog niet. Waarom hadden ze dat al zitten tekenen? Omdat de voorouders van Anu dezelfde vragen hadden gesteld: "Waardoor kan ik spreken? Waardoor kan ik denken? Waardoor kan ik kijken? Waardoor kan ik me iets afvragen?" En zo gingen ze zitten spelen met verschillende opties en perspectieven. Ze hadden in het Boek van Ani dus die tekening met ogen en een brein, zoals het zich in feite in deze wereld heeft gemanifesteerd, het had toen alleen een meer ronde vorm. Dat was alles. De Annunaki zeiden: "Ja! Dat moeten we hebben!" En ze gingen een nieuwe poging ondernemen.

Ze hadden alleen het brein en de ogen en probeerden de vorm in te gaan. Maar ze zeiden: "Nee, het werkt niet. Het is gemanifesteerd, maar het blijft stokstijf staan, de ogen zien niets en het brein zit er gewoon in..." Toen dachten ze, misschien moeten we het brein aan de ogen koppelen, want hoe denk je, hoe kijk je en hoe stel je vragen? Dus misschien moeten we het brein op de ogen aansluiten?" Het werd nog niet \brein\ genoemd. Het was de \plek waar ik binnenga\. Met andere woorden, de Annunaki en de Atlantiërs verplaatsten zichzelf in het brein. Daar gingen ze zitten. Daar konden ze denken, naar objecten kijken, zich afvragen, spreken – alles. In die ronde holte in het hoofd, die was aangesloten op de ogen. En dat deden ze. Toen realiseerden ze zich, dat het brein één gemanifesteerde vorm is met twee ogen. Maar hoe moest het gaan werken? Ze sloten dat ene brein aan op die twee ogen. "Laten eens kijken wat er nu gebeurt – ja, cool. Laten we dat eens doen." Dus toen ze in die vorm zaten en in dat voertuig naar buiten gingen kijken, zagen ze wat je ziet, als je door een telescoop kijkt: één rond punt in de verte. Ze zagen niet alles om zich heen, zoals wij nu kijken. Ze zagen alles in een cirkeltje. Toen hadden ze een probleem. Ze dachten, als je twee ogen hebt, moet je misschien ook twee hersenhelften hebben. En dat maakten ze. Ze sloten het linker oog op de linker hersenhelft aan en verdeelden het brein in twee helften. En toen konden ze alles prachtig zien. Dat werkte goed. Nu konden ze er dus binnengaan en ze konden ermee kijken, maar de vorm stelde verder niets voor. En omdat de tijd doortikte, moesten ze opschieten, omdat ze zich anders op Aarde zouden manifesteren. Ze zeiden: "Goed, laten we snel zo\n tienduizend vormen maken. We hebben nu één vorm, die zich kan manifesteren zolang de Aarde zich manifesteert en wij zijn voorbereid als de planeet zich gaat manifesteren voor het geval, dat we het niet redden en we ons niet kunnen manifesteren. Waarmee waren de Annunaki eigenlijk bezig? Ze wilden zichzelf manifesteren in een afzonderlijke gedaante. Daar komt het op neer. Dat gold ook voor de Atlantiërs, want die waren er ook dik bij betrokken. En zo namen ze tienduizend dezelfde voertuigen in productie. Nu vraag je je natuurlijk af, waaruit bestaat die vorm? Waar komt die vorm vandaan? Die vorm werd geplaatst door... de Annunaki waren ook betrokken bij de Sirians van Sirius. Andere groepen komen er pas later bij. De belangrijkste groepen van dat moment waren de Annunaki, de Sirians, de Serpents, de Marsianen en de Leviticus. Die waren er uiteindelijk allemaal bij betrokken. Maar hierbij, waar ik nu mee bezig ben, waren alleen Anu, Enlil, Enki. De anderen komen er later bij.



11. De Sirians en systemen
Ik was aan het uitleggen wie er allemaal bij betrokken waren. In het begin waren dat alleen Anu, Enlil, Enki en Marduk. Nu werkten het brein en de ogen dus prima. Toen liepen ze tegen de volgende situatie aan. De fysieke vorm... ik zal het geen fysieke vorm noemen, maar voertuig. Het voertuig dat ze ontwierpen moest zich in deze wereld zelf onderhouden. Dat was op zich prima. Dus ze dachten: "Nu weten we het. Nu hebben we het ontwerp. Dit moeten we hebben, perfect." Ze gingen zich voorbereiden. Anu zei, ik ga erin. Dus Anu ging erin en zei, nee, het werkt niet. Je kunt erdoor zien, je kunt het ervaren, maar je kunt je er niet in bewegen. Anu zei: “Wat nu?” Ze peinsden erover en gingen de hele situatie na. De Atlantiërs hadden even niets meer te zeggen. Ze beschouwden de hele situatie. Wat nu? Anu ging weer in het Boek van Ani studeren en nu krijg je iets interessants te horen. De voorvaders van de Annunaki waren vooral... het Boek van Ani is afkomstig van een vrouwelijke expressie in het bestaan. Ani was de eerste manifestatie van het ras van Annunaki zelf. Zij was de eerste die de vragen stelde, waar kom ik vandaan en hoe zit alles in elkaar. Nadat ze die vragen had gesteld... degenen, die na haar kwamen, waren de eersten die deze vragen ook gingen stellen en die het Boek van Ani hebben geschreven. Anu kwam terug en zei: "Moet je horen. In het Boek van Ani staat, dat ze zelf niet wisten hoe ze een dergelijke vorm moesten ingaan en zichzelf manifesteren in een afzonderlijke vorm." Iedereen speelt nu eenmaal met manifestaties. Het is fascinerend om jezelf te manifesteren in een andere vorm, waarin je kunt binnengaan en kunt rondlopen. En wie kwamen op dat moment langs? Niemand minder dan de Sirians. Zij zeiden: "Jullie hebben iets nodig in deze fysieke vorm, in dit voertuig, zodat dit voertuig zichzelf onderhoudt. Je hoeft het dus niet zelf te onderhouden, maar je loopt erin naar binnen en je geeft het kracht. Je neemt het over als een kracht en je laat het bewegen. Een essentie van..." en ze zeiden: "als de essentie van een machine." Anu begreep natuurlijk niet wat ze bedoelden met \machines\, maar de Sirians zelf waren uitgebreid bezig met het ontwikkelen van machines. Hun planeet was ook erg systematisch en zo leefden ze ook op hun planeet. Ze hadden manifestaties van machines en zij waren degenen, die de machines van kracht en beweging voorzagen. "Dat heb je erin nodig" zeiden ze. Anu zei: "Maar hoe gaat dat in zijn werk? Moeten we dat echt doen, want ik heb alleen maar een punt nodig om in deze vorm te kunnen lopen en bewegen, want op dit moment werkt het niet." Maar ze zeiden: "Vertrouw maar op ons. Zet er iets in dat zichzelf overeind houdt, zodat jij erin kan gaan en de essentie bent, de krachtbron, die kracht geeft aan het systeem dat erin zit." Anu zei: "Waarom moet dat op die manier? Zo ben ik niet. Ik ben hier, compleet één geheel." Ze zeiden: "We doen het als volgt. Weet je, jij gaat ergens in naarbinnen, maar jij bent niet zelf dat object, die vorm, dat wat je erin hebt gestopt. Dus je hebt iets nodig dat het wordt, zodat jij dat ene punt wordt – zelfs wanneer het in het brein zit – dat het animeert, zodat het begint te bewegen." Toen dacht Anu: "Aha... dat zou wel eens kunnen werken." Dus daar waren de Sirians, die begonnen met systemen te ontwikkelen, datgene wat de vorm hielp zichzelf in zichzelf in stand te houden op deze planeet. Van hen kregen ze de ideeën. De Sirians manifesteerden zich op mechanische wijze, systematisch, van hun planeet naar hun wereld. Wat ze in feite deden was het overplaatsen van datgene, waaruit Anu en zijzelf bestonden, naar een gemanifesteerde, systematische vorm. Ze verbonden het gebied van het brein aan de ogen en langs de ruggengraat. Dus je had een skelet en zij plaatsten er een metalen systeem in, dat als een stalen pen dwars door de botten en rondom de botten werd bevestigd. Dat was de basis van het systeem. En ze plaatsten midden in het hoofd in het gebied van de hersenen een antenne. En dat was wat het hele gebied activeerde en de vorm in beweging zette, die zichzelf in stand hield, maar waarin jijzelf datgene bent dat de vorm stevig maakt, dat de vorm dingen laat doen en overeenkomstig laat bewegen en dat de vorm laat spreken. Dat ben jij, maar je bent niet de vorm zelf. We hadden ons ook nog afgevraagd, waar de vorm zelf vandaan kwam. Welnu, de vorm zelf is... geluid! De vorm zelf werd gemaakt met behulp van geluid.


12. Het geheim van de mens
Ik was bezig de vorm te beschrijven. Het fysiek menselijke lichaam zelf, het voertuig, was ontworpen naar beeld en gelijkenis van de Aarde zelf. Het had een kern, dat was het skelet, en het had een vorm eromheen om vorm te geven, dat bestond uit de Aarde. Ze hadden dus in feite de essentie van de Aarde genomen. Ze waren in staat om uit alles dat bestond de essentie weg te halen. Dat was ook de manier waarop de Atlantiërs zichzelf op uiteenlopende manieren konden uitdrukken. Ze stierven niet, maar ze verplaatsten de essentie van zichzelf en van daaruit gingen ze zich verder ontwikkelen. Dus dat was de manier waarop ze de essentie van de Aarde namen en het voertuig creëerden naar beeld en gelijkenis van de Aarde. Nu hadden de Sirians de systemen in de fysiek menselijke vorm geplaatst. Het voertuig – het werd toen geen fysiek menselijke vorm genoemd. Ik gebruik die term alleen, zodat je kunt begrijpen waarover ik spreek. Ze hadden nu dus de fysiek menselijk vorm. Anu zei: "Okay, dat is het! Dat is alles wat we nodig hebben! Laten we eens kijken hoe het werkt." Hij ging erin en zei: "Het werkt!" Hij liep rond in die vorm en hij kon dat doen vanwege de antenne in het centrale punt van de hersenen en begon zich te bewegen. "Okay, dit is perfect. Dit hebben we nodig. Het is klaar!" Maar de Sirians zeiden: "Nee, zo kan het niet! Er ontbreekt iets aan." Let even op, dat er nog geen organen en geen bloedsomloop inzaten. Die zaken kwamen pas later aan de orde. "Nee" zei Anu, "alles wat ik nodig heb is een manier om goud uit de grond te halen. Iets dat beweegt, ja... ze halen goud uit de grond, ze worden niet moe – dat is alles wat ik nodig heb." De Sirians gingen akkoord, maar ze wilden een vergadering beleggen met Anu en het Annunaki ras. Anu zei: "Dat is goed, laten we dat doen." De Serpents kwamen pas later op de hoogte van Anu\s vorm en van de manier waarop hij zichzelf manifesteerde. Dat was de grote wens van veel wezens uit die tijd, want het was fascinerend – het was cool. Maar Anu, de Sirians en de Serpents kwamen bij elkaar op de planeet van Anu. In die tijd was de planeet van Anu prachtig, veel wezens, goud, allemaal goud – het goud uit de Aarde, natuurlijk. De vorm waarover we het hebben was bedoeld voor een later stadium, wanneer hij het goud niet meer interdimensionaal kon ophalen, omdat de planeet bezig was zich in de materie te manifesteren. Hij ging overleggen met de Sirians en de Serpents over de kwestie die gaande was en dat hij goud nodig had om te kunnen overleven... dat de Atlantiërs niet wilden, dat ze daar aanwezig bleven en zich gingen manifesteren... dat hij die vorm ging ontwikkelen om het goud uit de grond te halen. "Dat is alles wat ik op dit moment mag doen. Maar het is niet de oplossing voor het probleem, want eigenlijk zou ik deze hele planeet bewoonbaar willen maken. Ik wil hier wonen, omdat ik anders niet langer kan overleven. Als ik dat namelijk niet doe, krijgt het goud een vaste vorm en kan ik niet langer existeren." Toen deden de Serpents een interessant voorstel: "Anu, waarom neem je niet gewoon de hele planeet over? Je hebt iets nodig dat die vorm tot leven brengt, waarom doe je dat niet met de Atlantiërs?" Anu was in die tijd handig. Hij was niet, weet je, hij was een speelse, serieuze jongen tot op zekere hoogte. Hij was nog redelijk jong, niet zozeer qua tijd en leeftijd, maar qua ervaring van zichzelf in het bestaan was hij jong. Hij zei: "Dat kan ik niet doen. Want de Atlantiërs waren vrijgevig, ze zeiden dat ik dat goud voor mijn instandhouding kon krijgen, dus waarom zou ik zoiets in het bestaan veroorzaken, terwijl het met iedereen naar het schijnt goed gaat? Alles wat ik doe is manifesteren om te kunnen overleven, dat is alles. Ik moet overleven. Ik weet zeker, dat ik met de Atlantiërs tot een overeenstemming kan komen om de planeet te bewonen, want zijzelf leven in de oceanen." Dat wil zeggen, in water dat zich als geluid manifesteerde. De Atlantiërs kwamen nooit aan land. Dat deden ze maar zelden. De Atlantiërs waren ook niet van plan zich te manifesteren. En zo kwam er een interessant voorstel op tafel bij de Atlantiërs. Op de vergadering met de Atlantiërs, Anu, de Sirians en de Serpents zeiden de Serpents tegen Anu: "Als jij het niet doet, doen wij het. Dan nemen wij de planeet over." Anu ging naar de Atlantiërs en zei eerlijk wat er aan de hand was: "De Serpents willen jullie planeet overnemen als gemanifesteerde vorm, want ik wil me niet tegelijkertijd manifesteren, maar zij houden geen rekening met mij, dat ik moet overleven en goud nodig heb en om jullie maken ze zich ook geen zorgen. Ze zijn alleen met zichzelf bezig, want het zijn verdomt slechte wezens." De Atlantiërs zeiden: "Laat ze maar komen. Ze gaan deze planeet niet overnemen. De planeet is van ons zoals we zijn. Het is de expressie van onszelf. We hebben je uitgenodigd omdat we wisten dat je goud nodig had om te overleven. Dat heb je gedaan en dat is alles wat je nodig hebt. Als het zover komt, dat de planeet gaat manifesteren op een manier, dat jij het goud niet langer kan ophalen, moeten we een planning maken. Er moet een manier zijn om interdimensionale stabiliteit te kunnen vasthouden." Anu zei: "Nee, dat zal niet gaan. Ik garandeer je, dat deze planeet zich gaat manifesteren. En wij moeten toegang blijven houden. Als we de [menselijke] vorm niet samen met de Aarde kunnen manifesteren, is dat niet mogelijk." De Atlantiërs dachten erover na. Zijzelf zouden zich niet manifesteren met deze Aarde, omdat ze heel interdimensionaal waren, dus ze zouden gaan verliezen wat ze hier hadden. Ze stonden op deze planeet vanwege de zwaartekracht, maar ze hadden zich niet als en met de planeet gemanifesteerd. Dat was het probleem.

13. Anu maakt slaven van de Atlantiërs
Ik was aan het vertellen dat Anu zich nu realiseerde dat hij deze vorm op Aarde moest manifesteren, deze moest zich samen met de planeet manifesteren als één om er zeker van te zijn dat zij toegang tot deze wereld hadden, tot het goud, om het mee te kunnen nemen naar hun stad. En Anu werd bezorgd, Anu werd angstig, hij zei: “Ik heb goud nodig. Als ik geen goud heb zullen mijn mensen niet overleven.” En hij werd boos, omdat de Atlantiërs niet naar hem wilden luisteren en hij wist dat als zij deze vorm niet zouden gaan manifesteren ze het niet zouden overleven. En op dat moment ging hij weer naar de Atlantiërs. Met de slepende stem van de Serpents nog in zijn hoofd, zei hij: “Ik moet deze planeet bewonen. Als ik dat niet doe, zal ik het niet overleven en mijn mensen ook niet”. En de Atlantiërs zeiden: “Nee, dan moeten jullie ergens anders naar toe.” En op dat punt zei hij eigenlijk: “Fuck jullie, de planeet zal van mij zijn. Er is goud op deze planeet, het is bovendien de bedoeling dat deze planeet van mij is. Ik begrijp sowieso eigenlijk niet waarom jullie hier zijn. Omdat het goud hier is, ben ik hier, ik ben verplicht om hier te zijn.” Dus, er is veel goud onder de kern van de Aarde. Onthoud dat het zich nu vanzelf manifesteert. En ze zijn nog steeds in staat om het goud inter-dimensionaal te verwijderen. Het duurde even om het goud te manifesteren, onthoud dat het even duurt - vooral op de manier waarop zij het deden met de kristal-geluid-resonantie. Zo kwamen zij aan hun goud, manifesteerden zij het goud en Anu besloot: “Weet je wat? Prima! Ik zal jullie mijn voertuigen laten aandrijven, dan zullen jullie mijn slaven zijn, omdat ik goud nodig heb om te overleven.” Dat was zijn verklaring: hij had goud nodig om te overleven en zijn planeet ook, de hele stad en alle andere wezens die daar woonden. Dus, hij kreeg zijn vorm en hij ging naar de Sirians en ook naar de Serpents en zei: “Luister, ik ga de planeet overnemen, ik laat de Atlantiërs de voertuigen bewonen, zij zullen mijn slaven zijn om bij het goud te komen. Ik heb goud nodig, Ik moet overleven. En de Serpents vonden het een top idee, zij lachten en zeiden: “Te gek!” En zo komen Enki en Enlil en de Sirians erbij. Dus nu heb je Anu, Enki, Enlil en een bepaalde groep Sirians, die werken met creatie en manifestatie in systeemvorm. Ze zeiden: “Oké, nu hebben wij het brein, jullie hebben de ogen, wij hebben het middelpunt, wij hebben het skelet en wij hebben de systeemplaatsing binnenin de vorm en het skelet. En ze zeiden: “Je hebt iets nodig, de fysieke vorm moet in de basis zichzelf in stand kunnen houden. Wanneer het zichzelf niet in stand kan houden, moet je er altijd in bepaalde mate bij zijn.” Dus bekeken ze het en zeiden: “Waarom? Maar waarom kan het niet gewoon zo blijven? Het ziet er perfect uit, en het werkt”. En hij zei: “Dus jullie willen dat de Atlantiërs deze voertuigen van energie voorzien? Jullie willen dat ze jullie slaaf zijn? Maar het huidige systeem kun je naar behoefte in en uitgaan, dus met andere woorden, het gaat niet werken, je moet ze tot slaaf maken in je voertuig, dat is wat ik zeg.” Dat is wat de Serpents en de Sirians gezamenlijk zeiden: “Het is nodig om ze slaaf te laten zijn binnenin de fysieke vorm en daarom moet de vorm zichzelf staande houden, \levend\ zijn op zichzelf. En alles wat jij doet is energie geven aan de beweging en aan dat wat het laat denken en kijken en laat doen. Zij zeiden: “Oké, dus wat je eigenlijk zegt is zoals deze planeet is gevormd. Omdat deze planeet levend is met iets, het leeft. Er is een essentie en het beweegt, gemanifesteerd door zichzelf, het onderhoudt zichzelf.” Dus, zij ontwierpen het ademen, zij ontwierpen de bloedsomloop, de organen en die dingen - de organen, de bloedsomloop, het ademen, het bewustzijn, alles in één. De gehele biologie van het menselijke lichaam is langzaamaan ontwikkeld. Het duurde een tijdje om uit te vogelen hoe het precies werkte. Ze realiseerden zich een ding, iets moet het voort laten bewegen, binnenin, als het, de hele tijd, om zichzelf te onderhouden, zoals de levenskracht van het bloed - de bloedsomloop, het bloed stroomde door de hele vorm. Zij hadden iets nodig om het bloed te laten vloeien, dat wat de hele tijd vloeit, om het levend te houden. En daar komt het hart vandaan. Het hart pompt het bloed de hele tijd, laat het leven bewegen binnenin. Dan heb je, oké, de maag bestond nog niet, wacht nee, ze hadden die al gemaakt. Zij hadden zich gerealiseerd dat als het zichzelf in stand moest houden met eten, met iets te eten zoeken, het zichzelf staande moest kunnen houden. Omdat zij zich realiseerden wat er zou gebeuren, omdat de systemen binnenin de vorm waren geplaatst, begon het zichzelf uit te putten. Als het gaat om het systeem zelf dat is perfect, het hoeft niet te eten, het hoefde zichzelf niet in stand te houden, maar vanwege de systemen die waren geplaatst binnenin de vorm door de Sirians, wat ik heb beschreven, begon de vorm te vervallen, zich zelf uit te putten en zij realiseerden zich \O shit\. Zij hadden iets nodig om deze vorm in stand te houden. En daar zijn de dieren voor gemanifesteerd. Dieren zijn gemanifesteerd door de Serpents. De Serpents hebben de dieren gemanifesteerd - het dier, de meeste dieren van het dierenrijk. En in wezen zijn de dieren ontworpen in een vorm om zichzelf in die vorm in stand te houden in deze wereld - op deze planeet. Zij keken naar dat wat deze systemen aan de vorm ontnemen, wat is de essentie die nodig is? En zij realiseerden zich dat het een heel substantiële essentie is, dat het zich voedt met het spierweefsel - het spierweefsel en al het overige werd nu ook ontworpen met de vorm, binnenin. Dus, de fysieke vorm was al ontwikkeld, je weet, de spieren waren ontwikkeld en nodig om de organen binnenin te beschermen... En ze maakten een vorm, zij maakten een voertuig dat zou bestaan tot in oneindigheid. Dat was hoe de menselijke vorm gemanifesteerd is, als de oneindige manifestatie.


14. Anu wil God zijn
Oké, ik eindigde vorige keer met het beschrijven van de ontwikkeling en het ontwerpen van het menselijk lichaam, dat het voertuig is dat de Annunaki, de Sirians en de Serpents samen met de Atlantiërs ontwierpen - zij waren allen betrokken bij de aanvang of het beginpunt van de schepping van de menselijke lichaamsvorm. Bedenk - nog niet de mensheid als zodanig. Wat betreft de ontwikkeling van de organen, de specifieke organen in de menselijke lichaamsvorm - ik ga daar later gedetailleerder op in. Nu beschrijf ik eerst en bereid ik de basis voor waarop ik verder zal uiteenzetten en meer op details in zal gaan. Dus de menselijke vorm en de menselijke lichaamsvorm was ontwikkeld - zoals het tegenwoordig is. Nog een ander punt waar ik op wil wijzen is dat zij vonden dat het noodzakelijk was voor deze vorm om te eten, om zichzelf te ondersteunen. Ook het vergaren uit de natuur ontwikkelde zich in die tijd. Ik zou niet willen zeggen dat de natuur precies zo was als tegenwoordig. Het was meer de expressie van dit levende organisme dat planeet Aarde wordt genoemd. En dat ontdekten zij. Ze ontdekten dat deze planeet leefde, dat het ademde, het ondersteunde zichzelf en daarom is het dat door de adem... dat is hoe de ademhaling werd ontwikkeld. Dat is waarom eten eigenlijk niet nodig is of niet meer nodig zal zijn, spoedig, op een dag. Planten en bomen bestaan door middel van hun manier van ademen en hetzelfde geldt voor het menselijk lichaam. De noodzakelijkheid en de behoefte om te eten om te overleven komt in werkelijkheid door de systemen die zijn geplaatst in de menselijk lichamen. Dus eigenlijk heeft je lichaam geen voedsel nodig, het is noodzakelijk voor de systemen in het menselijk lichaam. Om de systemen binnenin te kunnen begeleiden moet het lichaam eten, om in staat te zijn zichzelf effectief te ondersteunen. Zo werd de menselijke lichaamsvorm ontwikkeld. Wat betreft de dinosaurussen, het prehistorische tijdperk, dat heeft bestaan. Dat bestond vanwege de ontwikkeling van de menselijke lichaamsvorm. Dat was de pe