door Jennifer Hoffman
-------------------------------------------
Deze week arriveert de tweede van drie eclipsen en we hebben vele waarschuwingen gehad waar we afsluitingen moeten creeëren en eindes toestaan. Deze week brengt een totale maanverduistering welke altijd betrekking heeft op emoties, de moeder en de vrouwelijke energiën, en problemen die over macht en relaties gaan. De maan die "eclipst" of uitgeblokt wordt door de zon, is een metafoor die ons eraan herinnert waar we onze kracht weggeven en hoe we ons begrenzen door angst, inclusief zelfsabotage en de rol die onze emoties spelen in hoe we ons leven creeëren.
Het woord sabotage komt van het franse woor voor houten shoenen (klompen) die werkers ooit droegen: "sabots". En wanneer zij wilden protesteren tegen de werkcondities gooiden zij hun oude schoenen in de machines die de klompen braken. Zij wonnen het gevecht maar verloren de strijd - geen machines betekende geen werk en geen geld. De eclips deze week vraagt ons om te kijken waar we onszelf saboteren in ons leven, waar we onze kracht gebruiken om ons te beperken en onze levensmachines stoppen door protest, vergetend dat wij in kontrole zijn, de leiding hebben in het proces en waar er gemakkelijkere minder dramatische manieren zijn om ons levenspad te veranderen.
Het andere onderwerp voor de verduistering is einden en afsluiting. We willen allemaal lieve, nette einden met afsluiting dat ons erkenning geeft, onze opofferingen en bijdragen. Soms krijgen we dat en soms niet. Alle afsluitingen volgen op eindes maar eindes komen niet altijd met afsluiting - we moeten ons zelf soms toestemming geven om kompleet gedaan te hebben met iemand of iets omdat het niet van hen zal komen. Onze nood voor afsluiting reflecteerd onze nood voor validatie en erkenning voor onze moeite. is iemand te snel geweest om ons te laten gaan? Is er iets geëindigd alvorens we klaar waren dat het vertrok? Werden we erkend en geappricieerd voor wat we deden?
als we niet besloten waren over een situatie of persoon, zal een maanverduistering ons zegenen met een snel einde dat geen ruimte laat dat dit voorbij is. Maar als we afsluiting willen met een einde, moeten we beslissen wat het inhoudt, wat het betekend voor ons,hoe we de situatie of persoon willen herinneren, wat we geleerd hebben en hoe dat ons helpt om naar de volgende fase van ons leven te gaan. En dan geven we ons de gift van afsluiting, de deur sluiten en verder gaan. En als we onszelf gesaboteerd hebben door machteloze keuzes, die je kracht weggeven, langer in een situatie blijven dan nodig of niet onze noden dient, zullen we het in ons aangezicht krijgen in deze tijd. Wat er ook eindgt, gedaan is of voorbij is voor jou op dit moment, laat het gaan, geef jezelf de afsluiting die je wil en nodig hebt en ga naar een meer krachtvolle, zelfvervullende toekomst.
