Osho Yoga --

[Elisabeth]

.

Traditionele Methoden voor de Mens van deze Tijd?






Vraag: In traditioneel Yoga begint men met het lichaam – met Hatha Yoga methoden. Waarom leert u geen Hatha Yoga?

Het is goed om met het lichaam te beginnen. Het is noodzakelijk, maar het is niet voldoende.

Er zijn veel problemen met Hatha Yoga, vooral voor mensen in het westen, omdat het systeem van Hatha Yoga en de bijbehorende technieken, allemaal in een heel andere milieu zijn ontwikkeld – eigenlijk voor heel anders samengestelde lichamen en ook voor heel andere denkwijzen.


Niet alleen is het denken vandaag anders dan toen deze technieken werden ontwikkeld, maar ook het lichaam is niet hetzelfde. Alles is oppervlakkig geworden. Het hele milieu is zo veranderd door de wetenschap, dat je niet hetzelfde soort lichaam hebt als vroeger.Je lichaam is anders. Je geest zou niet anders zijn als je lichaam niet anders was geworden.


Wanneer je begint met een modern lichaam, zullen dezelfde technieken niet werken. Er moet nog iets worden toegevoegd. Hatha Yoga kan op een heilzame manier worden gebruikt wanneer het lichaam zich in een hele natuurlijke en onschuldige conditie bevindtÂ… kinderlijk. Dan zijn deze technieken wonderbaarlijk. Maar wij hebben niet meer zulke onschuldige lichamen. Zij zijn niet natuurlijk. Veranderingen in het milieu hebben veel veranderingen in onze lichamen veroorzaakt; en de medische wereld heeft veel veroorzaakt. Het hele chemische milieu waarin we leven is anders; zelfs de lucht is anders.


Jullie hebben een heel onnatuurlijk lichaam. Het is niet onnatuurlijk doordat het van buiten geconditioneerd is, maar ook omdat er van binnen te veel mentale onderdrukking is. Er zitten heel complexe onderdrukkingen in je lichaam en tenzij deze lichamelijke complexen worden ontladen, zal Hatha Yoga niet helpenÂ… of, kan het tot op zekere hoogte helpen.



Lees het werk van de Duitse psycholoog Wilhelm Reich. Hij was een discipel van Freud. Hij werkte gedurende veertig jaar met de onderdrukkingen in het lichaam, niet met die in het denken. Hij zei, bijvoorbeeld, dat als je woede hebt onderdrukt, je kaak anders zal zijn, hij zal niet natuurlijk zijn. Je zult een andere kaak hebben; je gebit zal anders zijn.


Geweld is geconcentreerd in de tanden en in de vingers. Wanneer een dier kwaad is en in een wilde stemming, gaat zijn totale energie naar zijn tanden en nagels. Dat zijn z’n wapens. Hetzelfde gebeurt met de mens. Als je woede voelt en je uit het niet, blijft de energie in de tanden en de nagels. Er is geen mechanisme om het terug te laten gaan; het is een één-richting proces. Wanneer een hond kwaad wordt uit hij het, maar wanneer een mens kwaad wordt uit hij het misschien niet. De energie die naar de tanden en de nagels is gegaan kan niet terug naar waar het vandaan kwam; de chemische stoffen die in de bloedstroom zijn gekomen, kunnen niet terug. Ze blijven waar ze zijn terechtgekomen en de spanning wordt in deze bepaalde delen van het lichaam opgevoerd. Dus het eerste wat gedaan moet worden is, dat deze opeenhoping in het lichaam moet worden ontladen.


Hatha Yoga houdt hier geen rekening mee omdat in vroegere tijden een onderdrukte geest en een onderdrukkende houding niet voorkwamen, vooral in India niet. In die dagen was India één van de minst onderdrukkende landen. Nu is dat niet meer zo. En in het westen heeft het christendom zoveel onderdrukking veroorzaakt dat iedereen van binnen kreupel is. Deze onderdrukte zaken in het lichaam moeten eerst geuit worden.


Anders begin je met een lichaam dat niet goed en niet natuurlijk is en daardoor kunnen veel onnodige problemen ontstaan. Vandaar dat iets wat totaal onbekend was in Hatha Yoga, nu geintroduceerd moet worden: Het lichaam moet eerst door een catharsis heengaan. Om die catharsis naar boven te brengen, is een totaal nieuwe wetenschap nodig, omdat deze onderdrukking iets nieuws is.


Bijvoorbeeld, als je hebt seks sterk hebt onderdrukt, kan de kundalini niet naar boven gaan. Het is geblokkeerd. De hele structuur vanwaar de kundalini naar boven kan gaan is gewoon geblokkeerd, geblokkeerd door de onderdrukte seks energie. Of, als je je teveel hebt laten gaan in seks, heb je geen energie over om naar boven te gaan. Dit zijn de twee problemen: of je hebt een onderdrukte geest en de energie is geblokkeerd geraakt, of je hebt je te veel uitgeleefd in seks, zodat er geen energie over is om in je te bewegen. Je bent niet in een natuurlijke staat, je energie is niet in balans. Er is geen natuurlijke stroom door onderdrukken of door uitleven. Met energie die in balans is, kan Hatha Yoga heel gemakkelijk gebruikt worden, maar anders veroorzaakt het problemen.



Er is nog iets anders, namelijk dat al deze Hatha Yoga technieken waren ontwikkeld om in kloosters te gebruiken. Het zijn klooster technieken, bedoeld voor mensen die er totaal, vierentwintig uur per dag mee bezig zijn, en met niets anders. Ook dan moet je er mee werken gedurende een heel lange periode, jaren lang. Als Hatha Yoga aan iemand wordt geleerd die er niet totaal mee bezig is, die alleen maar komt om Hatha Yoga een of twee keer te doen – of slechts een uur per dag, en die drie en twintig uur per dag werkt in een totaal andere wereld, een werk dat heel tegengesteld is – zal het niet veel helpen. Wat je ook bereikt, gaat iedere dag weer verloren. De hele methode is bedoeld voor een klooster. Nu moeten we methoden ontwikkelen, niet-klooster methoden, die niet ongedaan gemaakt zullen worden door de andere activiteiten van je leven.


Dit is een probleem; dit is één van de belangrijkste problemen voor degenen die geinteresseerd zijn in Yoga. In India gaan de mensen gewoon verder op hun traditionele manier. Zij hebben traditie dus volgen ze die zonder zich af te vragen of er iets veranderd moet worden of dat er iets moet worden toegevoegd. De hele wereld is tegenwoordig zo veranderd, dat de Hatha Yoga technieken op allerlei manieren niet relevant zijn geworden, maar ze worden nog geleerd, omdat ze traditie zijn geworden.


India heeft veel dingen uitgevonden. Maar na een bepaalde periode stopte het uitvinden. Dat gebeurt heel vaak. Nu gebeurt hetzelfde in het westen, vooral in Amerika.


In Amerika is de techniek zo sterk ontwikkeld, dat het alles kan veranderen. Omdat de veranderingen zo snel optreden, ontwikkelen de mensen nu weerstand tegen technologie. Steeds wanneer iets een hoogtepunt bereikt, wordt het een bedreiging voor veel van de traditionele waarden en een dialectisch proces ontstaan in diezelfde maatschappij. Veel mensen zijn tegen de voortdurende vooruitgang. In Amerika is de nieuwe generatie steeds meer tegen technologie. Als die oppositie doorgaat, wat niet anders kan, zal de technologische vooruitgang stoppen en worden geen verdere technische ontdekkingen gedaan. Dan zal de geest statisch worden.


Hetzelfde gebeurde in India met Yoga. India ontwikkelde een heel subtiele technologie voor innerlijke ontplooiing. Het was een innerlijke wetenschap. Toen de ontwikkeling eenmaal het hoogtepunt bereikte, werd het een gevaar voor alles, want als het totale denkbeeld van een land geconcentreerd raakt op Yoga, moeten alle andere zaken eronder lijden.


India bereikte een piek van overvloed. Toen werd het arm. Dit was een logische conclusie want als je teveel bezig bent met de innerlijke wereld, moet je wel arm worden. Je bent niet bezig met de uiterlijke vooruitgang, de hele balans raakt verloren. Je wordt introvert. En als de hele maatschappij introvert wordt, gaan de uiterlijke condities achteruit. Vanwege deze innerlijkheid, stopte de hele vooruitgang van het land. Uiteindelijk gingen de mensen toen in verzet tegen deze te grote aandacht voor innerlijkheid.


Sinds de tijd van Boeddha, heeft India niets nieuws ontdekt in termen van innerlijke groei. Niets is nieuw sinds toen; het is slechts herhaling geweest. En wat betreft het brengen van dezelfde dingen naar het westen, is er een grote kloof – een geweldige kloof.



The Eternal Quest

[Elisabeth]

.

Het Lichaam Ontgroeven






Voor het westen, moeten veel nieuwe dingen worden gedaan, veel nieuwe dingen moeten worden ontwikkeld, waarmee geëxperimenteerd wordt. Ik probeer veel dingen uit. Wat mij betreft, is het eerste dat nodig is, catharsis. Een catharsis ontlaadt alles in je dat verkeerd is, alles wat in jouw is onderdrukt. Je gooit al je onderdrukte dingen eruit, je laat ze los. Er moeten nu veel nieuwe dingen worden toegevoegd aan de traditionele methoden – er is een kloof van 2000 jaar! – en deze catharsis is het meest belangrijke dat moet worden toegevoegd. Eerst moet je lichaam een verjonging doormaken.

Wanneer iets onderdrukt wordt in het lichaam, ben je je er niet van bewust. Het gaat naar het onderbewuste, het is nooit bewust. Het lichaam wordt gestuurd door de onbewuste geest, niet de bewuste geest. Het hele mechanisme van het lichaam is onwillekeurig.


Je kunt niet voelen of er woede in je vingers is opgeslagen want als je het zou voelen wordt het moeilijk om te leven. Je vingers zouden zich zo belast voelen dat ze je naar beneden naar de aarde trekken. Het is een natuurlijk mechanisme dat je niet de onderdrukte woede in je vingers laat voelen. Je moet het niet voelen, je moet vergeten dat het er is. Het wordt deel van de structuur van het lichaam, maar het verstand is zich er niet van bewust.


Het verstand wordt zich alleen van iets in het lichaam bewust als er iets verkeerd gaat. Bijvoorbeeld, normaal voel je niet dat er bloed stroomt, maar als er een ader stuk gaat en het bloed stroomt er uit, kun je de beweging van het bloed voelen. Het is pas sinds drie honderd jaar dat de mens ontdekt heeft dat het bloed circuleert. Daarvoor wisten we niet dat bloed circuleert omdat het niet gevoeld kan worden. Circulatie wordt nooit gevoeld. Het is niet iets dat bewust is; het lichaam doet het gewoon.


Het hele mechanisme van het lichaam werkt onbewust. Je bent je er niet bewust van. Steeds wanneer iets van de geest naar het lichaam gaat, gaat het van het bewuste naar het onbewuste. Het lichaam is onbewust. Als je kwaad bent, ben je je bewust van de kwaadheid, maar niet van de chemische stoffen die in het lichaam worden vrijgegeven. Hoe kun je je daar bewust van zijn? Of je de woede uit of niet, je weet niet wat er met die chemische stoffen gebeurt die waren afgegeven in de bloedstroom of met die bepaalde energie die agressie veroorzaakt. Als je het niet gebruikt hebt, moet het ergens blijven. Je ontwikkeld een complex: de opgewekte energie wordt deel van de structuur van je spieren, het wordt deel van je lichaam.


Wilhelm Reich moest twee bewakers regelen als hij zijn patiënten behandelde, want als hij op een bepaald punt in het lichaam drukte, kon de patiënt wild worden. Velen werden zo gewelddadig, dat ze hem wilden aanvallen, zonder enige reden. Reich drukte slechts op de tanden van een persoon en plotseling kon de persoon kwaad worden, zonder reden. Het hele lichaam heeft veel verschillende punten waar allerlei emoties zijn onderdrukt.


In Engeland was ook een man wiens technieken het waard zijn erover te lezen. Als Hatha Yoga een moderne wetenschap moet worden, zullen de technieken van Wilhelm Reich en deze tweede man, Alexander, moeten worden toegevoegd. Alexander werkte met de houdingen van het lichaam. Hij ontdekte dat iemand een bepaalde houding had, die voortkwam uit een bepaalde geesteshouding. Als je houding wordt veranderd, zal de geest veranderen. Of als de geest wordt veranderd, zal de lichaamshouding veranderen. Er is een diepe associatie tussen de twee.


In het verleden, gebruikten mensen in India nooit stoelen. Stoelen veranderen je houding op bepaalde manieren. Hatha Yoga heeft geen houding om je te helpen als je op stoelen hebt gezeten. Het heeft geen technieken om hier mee om te gaan, omdat er in vroeger tijden geen stoelen werden gebruikt. Maar als je in een stoel zit, wordt er een bepaalde houding gecreëerd en dat wordt langzamerhand een vast deel van jou. Dit moet veranderd worden, je moet meer natuurlijk worden, maar Hatha Yoga heeft geen techniek om dit te veranderen.


Westerse lichamen moeten op een andere manier bestudeerd worden. Er moet bestudeerd worden wat je met je lichaam hebt gedaan. Mensen in een maatschappij die het uitdrukken van emoties niet verbiedt zullen andere soorten houdingen hebben dan mensen van een onderdrukkende maatschappij. In een maatschappij waar mensen gemakkelijk huilen en lachen, zonder dat het geremd wordt, hebben de mensen een andere soort lichaamsstructuur.


Wanneer je lacht, lach je niet alleen. Je hele lichaam verandert. Als de maatschappij waarin je bent opgegroeid, lachen heeft verboden, zal je buik een andere vorm hebben dan wanneer je bent opgegroeid in een maatschappij waarin lachen wordt gestimuleerd. Mensen die in bepaalde culturen zijn opgegroeid, kunnen niet echt lachen, omdat lachen verboden was. Hun manier van spreken is aangetast; alles wordt onnatuurlijk, gemaakt. Dan kun je niet diep ademhalen, want als je niet kunt lachen, kun je niet diep ademhalen. En op dezelfde manier, kun je niet gemakkelijk ademen als je niet gemakkelijk kunt huilen. Alles in het lichaam is met elkaar verbonden.


Alexander placht zijn patiënten een oefening te geven die de AH Oefening werd genoemd. Het was de oefening die hij aan elke patiënt gaf. Eerst moest men ontspannen. Dan moest men meerdere keren zeggen “AH AH!” Als je ah kunt zeggen, verandert het hele ademhalingssysteem.


In het ademen bij Hatha Yoga, wordt meer nadruk gelegd op de inademing, maar Alexander legde meer nadruk op de uitademing. En hij heeft gelijk, want een onderdrukte geest kan gemakkelijk inademen, maar heeft moeite met uitademen, met het laten gaan.



Het is gemakkelijk voor een onderdrukte geest om iets in te nemen, maar het is moeilijk om het los te laten. Een onderdrukte geest wordt dus in zekere zin geconstipeerd. Alles wordt opgenomen, maar niets wordt er uit gegooid. Het lichaam begint hebberig te worden, het begint te verzamelen. Zelfs de ontlasting kan er niet uit. Voor dit type geest gaat de uitademing niet zo makkelijk.


Alexander werkte gedurende veertig jaar. Hij ontwikkelde een bepaalde techniek die niet gerelateerd is aan Yoga. Hij wist helemaal niets van Yoga – en dat is goed, want het betekent dat hij veel dingen uit moest vinden door ervaring en door te werken met de lichamen van westerse mensen.


In het westen moet veel lichaamswerk worden gedaan. Alexander en Reich hebben veel gedaan om te helpen. Nu zijn er in Amerika ook veel sensitiviteitsgroepen aan het werk om meer gevoeligheid in het lichaam te creëren. Dat is nodig want de westerse lichamen zijn ongevoelig geworden. Je raakt aan, maar de aanraking is doods; er zit geen gevoel in. Je kunt zelfs kussen, zonder te kussen, zonder gevoel. Men is gevoeligheid is kwijt geraakt, en tenzij een lichaam diep gevoelig is, is het niet levend.


Het primaire dat gedaan moet worden, is het lichaam levend maken. Daarom moeten veel dingen worden geprobeerd, maar Hatha Yoga houdt zich met deze zaken niet bezig, want het was ontwikkeld voor natuurlijke, primitieve lichamen. Primitieve lichamen zijn heel levend; gecultiveerde lichamen zijn doods.


In het lichaam zijn betekent levend zijn. Ik kan mijn hand als een instrument gebruiken, maar dan is het doods. Ik kan mijn been als een instrument gebruiken, maar dan is het doods. Als “ik” niet in mijn been beweeg, is mijn been doods. Meer gevoeligheid is nodig, waarvoor andere houdingen moeten worden ontwikkeld. Maar eerst is catharsis nodig.



Er was hier iemand, een Amerikaanse jongen. Hij kwam om meditatie te leren. Hij was bij veel ashrams in India naar binnen en weer naar buiten gezworven en toen kwam hij hier. Ik zei tegen hem, “Je kunt nog niet met meditatie beginnen, want er is een kloof. Je kunt eeuwig technieken blijven leren, maar het zal je niet helpen want je bent nog niet op het punt waar de reis kan beginnen.”


Dus gaf ik hem een oefening. Hij zat bij mij en ik gaf hem een kussen en ik zei hem er op te slaan en met het kussen te doen wat hij wilde,.


Hij zei, “Dit is onzin!”


”Ik zei hem, “Doe het! Begin!”


De eerste dag probeerde hij het. In het begin kon hij het niet zo goed, maar aan het eind voelde hij veel. Hij zei tegen me, “Het is absurd: in het begin moest ik acteren, maar de laatste tien minuten voelde ik veel.”


Hij ging door met de techniek. Binnen een week, was hij veel kwader op het kussen dan je je kunt voorstellen! Hij was zo authentiek en echt. Toen kwam hij op de achtste dag met een dolk – hoewel ik dat niet gevraagd had. Hij zei, “Nu is het probleem te groot! Ik wil het kussen vermoorden! Tenzij ik het doodt, kan de woede er niet uit, ik voel me zo geagiteerd dat ik bang ben dat ik iemand zal doden. Laat me dus dit kussen doden, vermoorden.”


Dus vermoordde hij het … op de achtste dag vermoordde hij het kussen, hij vernielde het totaal. Toen kwam hij voor minstens een half uur in een diepe ontspanning. Eindelijk vroeg ik hem, “Wat is je gevoel over het kussen?”


Hij zei, “Vier dagen bleef het kussen gewoon een kussen. Later werd het mijn vader. Ik heb het kussen niet gedood, ik heb mijn vader gedood. Dat is drie jaar lang een verlangen in mij geweest. Nu kan ik eindelijk teruggaan naar huis, naar mijn vader. Ik ben niet meer kwaad. In tegendeel, ik voel medelijden met mijn vader. Het geweld is verdwenen.”


Toen zei ik, “Nu kun je beginnen met mediteren.” En direct die eerste dag ging hij in diepe meditatie. Door de catharsis was zijn woede er uit. Alleen toen was hij klaar om te mediteren.



Iedereen zit vast in bepaalde groeven. Eerst is het nodig een persoon te ontgroeven en daar zijn heel veel methoden voor. Een van de methoden die ik mensen laat doen, is om tien minuten chaotisch te ademen – zo chaotisch mogelijk. Alleen chaotisch ademen: in/uit, in/uit. Wordt als een blaasbalg. Vergeet jezelf, kom niet tussenbeide. Wat voor beweging ook ontstaat, sta het toe. Als je de lucht begint te slaan, sla dan. Als je begint te schreeuwen, schreeuw. Als je gaat lachen, als je gaat huilen, als je gaat springen, doe het. Wat er ook in je geest gebeurt, wat je maar voelt, doe het!


In mijn meditatiekampen, kijk ik naar de mensen die tien minuten chaotisch ademen en dan tien minuten spontaan bewegen toestaan. Minstens vijftig procent of meer van de mensen maken bewegingen die duidelijk seksueel zijn. Iedereen kan zien dat hun bewegingen seksueel zijn; dat het seksuele energie is die beweegt. Tien minuten chaotisch ademen verstoort het vaste patroon van je persoonlijkheid. Dan komt het onderbewuste naar boven en neemt over.



The Eternal Quest

[Liana]

-

Loslaten







Ik controleer mijn lichaam te sterk, maar zou dat nooit kunnen loslaten.

Als je kunt meewerken, is het heel gemakkelijk. Wat is het probleem? Als je meewerkt is het ‘t makkelijkste dat in de wereld bestaat.

Is het niet zo dat niet één enkele methode voor iedereen werkt? Ik denk niet dat ik mezelf kan laten gaan op de manier waar u over spreekt.

Als de ene methode geen effect op jou heeft, misschien een andere wel. Er zijn honderden methoden. Als de ene niet voor jou werkt, kan er een andere worden gegeven, of kan er iets anders worden gedaan. Als een persoon intelligent is en meewerkt is het heel gemakkelijk. Aan de ander kant, als hij intelligent is en niet meewerkt, is het een lang proces. Maar toch is het niet moeilijk, niet onmogelijk.

Als je woede hebt onderdrukt in je vingers, heb je een andere vibratie rond de vingers. Iemand die veel vingers gevoeld heeft, veel handen, kan in jouw hand de veranderde vibratie voelen die onderdrukte woede aan de vingers geeft. Op dezelfde manier kan je wervelkolom gevoeld worden, kunnen alle centra van het lichaam worden gevoeld, kan het hele lichaam worden gevoeld. Wanneer er onderdrukt wordt, kan het worden gevoeld. Het is heel subtiel – een lichte warmte of een lichte koude – maar het kan gevoeld worden.


Wilhelm Reich’s methode was het lichaam te voelen. Als je veel lichamen gevoeld hebt, raak je je bewust van deze zaken. Het is een kunst. Het komt tot je; je begint de subtiele dingen te voelen. Er zijn ook verschillende esoterische methoden. Je aura kan bijvoorbeeld bestudeerd worden en dat toont allerlei dingen over jou. Of dromen kunnen bestudeerd worden, zij geven ook informatie. Of er kunnen bepaalde situaties worden gecreëerd. Door deze situaties kun je bestudeerd worden, zonder dat je het weet.


Gurdjieff placht vaak situaties te creëren. Je kon een kamer binnen komen en niemand zou naar je kijken, niemand zou aandacht aan je geven. Twintig mensen kunnen er zitten en ze zouden allemaal doen alsof je er niet bent. Je zou je dan op een bepaalde manier gedragen die bestudeerd kan worden.


Je bent hier: er kan een situatie worden gecreëerd waarin je wordt gedwongen kwaad te worden. Dan kun je bestudeerd worden. Of, je komt binnen en iedereen begint om je te lachen. Dan ben je opeens een andere persoon. Dit zijn situatiemethoden. Gurdjieff was een meester in het creëren van situaties; dat was de manier waarop hij werkte.


Bestudeer Gurdijeff ook. Gedurende de laatste vijftig jaar is hij de belangrijkste persoon in het westen geweest wat betreft Yoga – ofschoon hij helemaal niet direct met Yoga bezig was. Via Soefi methoden probeerde hij veel te doen. Hij kon situaties creëren waarin je onderbewuste plotseling wordt blootgelegd zonder dat je het weet.


Elk moment laat je je onderbewuste zien. Ik kan nu bepaalde dingen over je zeggen, of op elk ander moment, vanwege de manier waarop je zit, de manier waarop je een kamer binnenloopt, de manier waarop je praat, de manier waarop je kijkt. Alles is verbonden, alles is sterk gerelateerd.



The Eternal Quest

[Elisabeth]

.




Kundalini: Het Actualiseren van Je Potentieel






Het bestaan is energie, de beweging van energie op heel veel manieren en in heel veel vormen. Wat betreft het menselijke bestaan, is deze energie kundalini energie. Kundalini is de gerichte energie van het menselijke lichaam en van de menselijke psyche.

Energie kan in een gemanifesteerde of een ongemanifesteerde vorm bestaan. Het kan in het zaad blijven of het kan te voorschijn komen in een gemanifesteerde vorm. Elke energie is of als een zaadje of in een gemanifesteerde vorm. Kundalini betekent je potentieel, al je mogelijkheden. Maar het is een zaadje; het is potentieel. De manieren om kundalini wakker te maken zijn manieren om je potentieel actueel te maken.


Dus, om te beginnen is kundalini niet iets speciaals. Het is gewoon menselijke energie. Maar gewoonlijk functioneert slechts een deel, een heel klein deel. Zelfs dat deel functioneert niet in harmonie; het is in conflict. Dat is de ellende, de smart. Als je energie harmonieus kan functioneren, dan voel je verrukking, maar als het in conflict is – als het vijandig is naar zichzelf – voel je je ellendig. Alle ellende betekent dat je energie in conflict is, en alle geluk, alle verrukking betekent dat je energie in harmonie is.


Waarom is de hele energie slechts potentieel en niet actueel? Het is niet nodig voor zover het het dagelijkse leven betreft; het is niet vereist. Alleen het deel dat vereist is, dat uitgedaagd wordt, wordt functioneel. Het dagelijkse leven is geen uitdaging, dus wordt slechts een klein deel manifest. En zelfs dit kleine, manifeste deel is niet harmonieus, want het dagelijkse leven is niet geïntegreerd.



Je behoeften zijn in conflict. De samenleving eist het ene en je instinct eist iets tegengestelds. Sociale vereisten en persoonlijke vereisten zijn in conflict. De samenleving heeft zijn eisen; moraliteit en religie hebben hun eisen. Deze conflicten hebben de mens verhinderd een harmonieus geheel te zijn. Ze hebben de mens gefragmenteerd.


In de ochtend wordt het ene vereist; in de middag wordt iets anders vereist. Je vrouw vraagt iets van je; je moeder vraagt iets totaal tegengestelds. Dan wordt het dagelijks leven een zaak vol conflicten voor je en het kleine deel van je totale energie dat manifest is geworden is met zichzelf in conflict.


Dan is er nog een ander conflict. Het deel dat manifest is geworden zal altijd in conflict zijn met het deel dat nog niet manifest is geworden; het actuele zal altijd in conflict zijn met het potentiële. Het potentiële wil zichzelf opwerken om gemanifesteerd te worden maar het actuele zal het onderdrukken.


Om in psychologische termen te spreken, het onderbewuste is altijd in conflict met het bewuste. Het bewuste zal proberen het te domineren, omdat er altijd het gevaar is dat het onderbewuste zich manifesteert. Het bewuste heeft de controle en het potentiële, het onderbewuste, niet. Je kunt het bewuste aan, maar met een explosie van het onderbewuste zul je in onzekerheid zijn. Je zult het niet aankunnen. Dat is de angst van het bewuste. Dat is dus het andere conflict tussen het bewuste en het onderbewuste, tussen de energie die manifest is geworden en de energie die zich wil manifesteren.


Door deze twee soorten conflict zijn we niet in harmonie. En als je niet in harmonie bent, zal je energie zich tegen je keren. Energie heeft behoefte aan beweging en beweging is altijd van het niet-manifeste naar het manifeste, van het zaad naar de boom, van het duister naar het licht.


Deze beweging is alleen mogelijk als er geen onderdrukking is. Anders wordt de beweging, de harmonie stuk gemaakt en wordt de energie een vijand van jou. Je wordt een huis dat is verdeeld in zichzelf; je wordt een menigte. Dan ben je niet één, dan ben je velen.



Dit is de situatie die bestaat wat betreft menselijke wezens. Maar dat zou niet zo moeten zijn. Dat is waarom er lelijkheid en ellende is. Geluk en schoonheid kan alleen komen als je levensenergie in beweging is, in gemakkelijke beweging, in ontspannen beweging – niet-onderdrukt, onbelemmerd; geïntegreerd, niet fragmentarisch, niet in conflict met zichzelf, maar één en organisch. Wanneer je energie deze harmonieuze eenheid bereikt – dat is wat met kundalini wordt bedoeld.


Kundalini is gewoon een technische term voor je hele energie, wanneer die in eenheid is, in beweging, in harmonie, zonder enig conflict; wanneer het meewerkend, aanvullend en organisch is. Dan en daar is er transformatie – uniek en onbekend.


Wanneer energieën in conflict zijn, wil je je ervan ontdoen. Je voelt je pas op je gemak als je tegenstrijdige energieën zijn losgelaten, eruit gegooid. Maar steeds wanneer je ze van je af gooit, beweegt je levensenergie, je vitaliteit, naar beneden, of naar buiten. De neerwaartse beweging is de beweging naar buiten en de opwaartse beweging is de beweging naar binnen. Hoe meer je energie naar boven gaat, hoe meer hij naar binnen gaan; hoe meer hij naar beneden gaat, hoe meer hij naar buiten gaat. Als je de tegenstrijdige energieën naar buiten gooit, zul je opluchting voelen. Maar dat is alsof je je leven in stukjes en beetjes weggooit, in termijnen. Het is suïcidaal. Tenzij onze levensenergie één wordt en harmonieus wordt en de stroom naar binnen gaat, zijn we suïcidaal.


Wanneer je energie naar buiten gooit, voel je opluchting, maar de opluchting kan niet anders dan tijdelijk zijn, want je bent een voortdurende bron van energie. Er zal zich opnieuw energie ophopen en dat moet je ook weer kwijtraken. Wat normaal als plezier wordt gezien, is slechts het wegdoen van conflicterende energieën. Plezier betekent dat je bent verlost van een last. Het is altijd negatief, nooit positief. Maar verrukking is positief. Het komt alleen als al je energieën vervuld zijn.


Wanneer je energieën niet worden weggegooid, maar een innerlijke bloei beleven, wanneer je één met ze wordt en niet in conflict ermee, dan is er een beweging naar binnen. Die beweging is eindeloos. Het gaat dieper en dieper, en hoe dieper het gaat, hoe gelukkiger en extatischer het wordt.


Energie kan dus twee mogelijkheden hebben. Het eerste is een opluchting, het wegdoen van energieën die een last voor je zijn geworden, die je niet kon benutten en waarmee je niet creatief kon zijn. Deze geesteshouding is anti-kundalini.


De normale staat van menselijke wezens is anti-kundalini. Energie gaat van het centrum naar de periferie, want dat is de richting waar je naar toe beweegt. Kundalini betekent precies het tegenovergestelde. Krachten en energieën bewegen van de periferie naar het centrum.


De beweging naar binnen, de centrum georiënteerde beweging, is heerlijk, terwijl de beweging naar buiten zowel geluk als ellende geeft. Er zal tijdelijk geluk zijn en permanente ellende. Geluk komt alleen in hiaten. Alleen als je hoop hebt, alleen als je verwachtingen hebt, is er een hiaat. Het werkelijke resultaat is altijd ellende.


Geluk zit in verwachtingen, in hoop, in verlangen, in dromen. Het is slechts door het verlichten van je last; het geluk is totaal negatief. Dit soort geluk bestaat niet, maar is alleen een tijdelijk afwezigheid van ellende. Die afwezigheid wordt aangezien voor geluk.


Je bent voortdurend bezig nieuwe energieën te produceren. Dat is wat leven betekent: het vermogen om levensenergie te blijven maken. Op het moment dat die capaciteit weg is, ben je dood. Dit is de paradox: je blijft energie produceren en je weet niet wat je er mee moet doen. Als het gecreëerd is, gooi je het weg en als het niet gecreëerd wordt voel je je ellendig en ziek.


Op het moment dat er geen levenskracht gemaakt wordt, voel je je ziek; maar als het wel gemaakt wordt, voel je je ook ziek. De eerste ziekte is die van zwakheid, en de tweede ziekte is die van energie die je tot last is geworden. Je bent niet in staat het te harmoniseren, het creatief te maken, het heerlijk te maken. Je hebt het gecreëerd en nu weet je niet wat je ermee moet doen, dus gooi je het weg. Dan maak je weer nieuwe energie. Dit is absurd, maar deze absurditeit is wat we gewoonlijk bedoelen met het menselijk bestaan: constant energie creëren, die constant tot last wordt en die je constant kwijt moet raken.


Vandaar dat seks zo belangrijk is geworden, zo betekenisvol, want het is één van sterkste middelen om van je energie af te komen. Met het rijker worden van de maatschappij, heb je meer bronnen waarmee energie kan worden opgewekt. Dan wordt je meer seksueel, want je hebt meer spanningen die je kwijt moet.


Er is een voortdurend produceren van energie en weggooien van energie. Als men voldoende intelligent en gevoelig is, kan men de absurditeit ervan inzien, de hele onzinnigheid ervan. Dan zal men de nutteloosheid van het leven gaan voelen. Ben je alleen maar een instrument om energie op te wekken en weer weg te doen? Wat is de zin daar van? Waarom is het helemaal nodig te bestaan? Alleen maar om een instrument te zijn waarin energie wordt gecreëerd en weggegooid? Dus, hoe gevoeliger een persoon is, hoe beter hij de zinloosheid van het leven zoals we dat kennen, voelt.


Kundalini betekent deze zinloze situatie te veranderen in een zinvolle. De wetenschap van kundalini is één van de meest subtiele wetenschappen. The fysieke wetenschappen houden zich ook bezig met energie, maar met materiele energie, niet met psychische energie. Yoga houdt zich bezig met psychische energie. Het is een wetenschap van het metafysische, van datgene wat transcendentaal is.


Net zoals de energie waar de wetenschap zich mee bezighoudt, kan deze psychische energie ook creatief of destructief zijn. Als het niet wordt gebruikt, wordt het destructief; als het gebruikt wordt, wordt het creatief. Maar het kan ook niet-creatief worden gebruikt. De manier om het creatief te maken is om te beginnen te begrijpen dat je niet slechts een deel van je potentieel zou moeten realiseren. Als een deel wordt gerealiseerd en het overblijvende grootste deel van je potentieel wordt niet gerealiseerd, is dat geen situatie die creatief kan worden.


Het geheel moet gerealiseerd worden; je hele potentieel moet geactualiseerd worden. Er zijn methoden om je potentieel te realiseren, het actueel te maken, het wakker te maken. Het slaapt, net als een slang. Vandaar de naam kundalini: slangen kracht, een slapende slang.


Als je ooit een slang hebt gezien die slaapt, is het net zo. Het is opgerold; er is geen enkele beweging. Maar een slang kan rechtop staan op zijn staart. Het staat door zijn energie. Vandaar dat de slang symbolisch is gebruikt. Je levensenergie is ook opgerold en in slaap. Maar het kan rechtop komen; het kan wakker worden, met zijn volle potentieel geactualiseerd. Dan zul je getransformeerd zijn.



The Psychology of the Esoteric

[Liana]

...


De Noodzaak van Chaotische methoden







Traditionele methoden zijn systematisch omdat de mensen waarvoor ze waren ontwikkeld, in vroegere tijden anders waren. De moderne mens is een heel nieuw fenomeen. Geen traditionele methode kan worden gebruikt zoals hij is, omdat de moderne mens nooit eerder heeft bestaan. Dus zijn alle traditionele methoden in zekere zin irrelevant geworden.

Bijvoorbeeld, het lichaam is heel erg veranderd. Het is niet zo natuurlijk als het was in de dagen toen Patanjali zijn Yoga systeem ontwikkelde. Het is absoluut anders. Het is zo gedrogeerd dat geen traditionele methode kan helpen.


In het verleden was medicijn niet toegestaan voor Hatha yogis, absoluut niet toegestaan, want chemische veranderingen zullen de methodes niet alleen moeilijk maken, maar ook schadelijk. Maar de hele atmosfeer is nu kunstmatig: de lucht, het water, de samenleving, de leefomstandigheden. Niets is natuurlijk. Je bent kunstmatig geboren, je bent er in ontwikkeld. Dus zullen traditionele methoden vandaag schadelijk blijken te zijn. Ze zullen moeten worden aangepast aan de moderne situatie.


En nog iets: de kwaliteit van de geest is veranderd. In de dagen van Patanjali was het centrum van de menselijke persoonlijkheid niet het brein, maar het hart. Daarvoor, was het zelfs niet het hart. Het zat nog lager, in de buurt van de navel. Hatha Yoga ontwikkelde methoden die nuttig waren, betekenisvol, voor de persoon van wie het centrum van de persoonlijkheid de navel was. Toen werd het centrum het hart. Alleen toen kon Bhakti Yoga worden gebruikt. Bhakti Yoga werd ontwikkeld in de Middeleeuwen, omdat toen het centrum van de persoonlijkheid verschoof van de navel naar het hart.


Een methode moet veranderen naar gelang de persoon waarvoor hij bedoeld is. Nu is zelfs Bhakti Yoga niet relevant. Het centrum is zelfs nog verder van de navel. Nu is het centrum het brein. Vandaar dat leringen als die van Krishnamurti aantrekkingskracht hebben. Er is geen methode nodig, er is geen techniek nodig – alleen inzicht. Maar dat is slechts verbaal inzicht, alleen intellectueel, er verandert niets, er wordt niets getransformeerd. Het wordt weer een ophoping van kennis. Ik gebruikt liever chaotische methoden dan systematische, want een chaotische methode helpt om het centrum van het brein naar beneden te duwen. Het centrum kan niet naar beneden worden geduwd door enige systematisch methode, want systematiseren is hersenwerk. Door een systematische methode wordt het brein versterkt; er zal meer energie worden toegevoegd.


Door chaotische methoden wordt het brein opgeheven. Het heeft niets te doen. De methode is zo chaotisch dat het centrum automatisch van het brein naar het hart wordt geduwd. Als je mijn methode van Dynamische Meditatie energiek doet, onsystematisch en chaotisch, beweegt je centrum naar het hart. Dan is er een catharsis. Catharsis is nodig, omdat je hart zo onderdrukt is, als gevolg van je brein. Je brein heeft zoveel van je wezen overgenomen, dat het je domineert. Er is geen plaats voor het hart, dus worden de verlangens van het hart onderdrukt. Je hebt nooit hartelijk gelachen, nooit hartelijk geleefd, nooit iets van harte gedaan. Het brein komt er altijd tussen om te systematiseren, om de dingen wiskundig te maken en het hart wordt onderdrukt.


Dus eerst is er een chaotische methode nodig om het centrum van bewustzijn van het brein naar het hart te duwen.


Dan is er catharsis nodig om het hart te ontlasten, om onderdrukkingen weg te gooien, om het hart open te maken. Als het hart licht en onbelast wordt, dan wordt het centrum van bewustzijn nog lager geduwd; het komt bij de navel. De navel is de bron van vitaliteit, de bron vanwaar alle andere dingen komen: het lichaam, de geest en alles.


Ik gebruik deze chaotische methode heel bewust. Systematisch methoden zullen nu niet helpen, want het brein zal het als z’n eigen instrument gebruiken. Ook kan het ‘chanten’ van bhajans nu niet helpen, want het hart is zo beladen dat het niet kan opbloeien in echt chanten. Chanten kan alleen een vlucht zijn, bidden kan alleen maar een vlucht zijn. Het hart kan niet bloeien in gebed want het is zo overladen met onderdrukte dingen. Ik heb geen enkele persoon gezien die heel diep in authentiek gebed kan gaan. Gebed is onmogelijk geworden, omdat liefde onmogelijk is geworden.


Bewustzijn moet naar beneden geduwd worden, naar de bron, naar de wortels. Alleen dan is er kans op transformatie. Dus gebruik ik chaotische methoden om het bewustzijn van het brein naar beneden te duwen.



Steeds als je in chaos bent, stopt het brein te werken. Bijvoorbeeld, als je een auto bestuurt en er rent plotseling iemand voor je, dan reageer je zo plotseling dat het niet het werk van het brein kan zijn. Het brein heeft tijd nodig. Het bedenkt wat wel te doen en wat niet. Dus steeds als er een mogelijk ongeluk is en je trapt op de rem, voel je een sensatie bij je navel, alsof de reactie uit je buik komt. Door het ongeluk wordt je bewustzijn naar beneden geduwd naar je navel. Als het ongeluk van te voren berekend zou kunnen worden, zou het brein het kunnen regelen; maar als je in een ongeluk terecht komt, gebeurt er iets onverwachts. Dan merk je dat je bewustzijn naar de navel is gegaan.


Als je aan een Zen monnik vraagt, “Van waar denk je?” legt hij zijn handen op zijn buik. Toen Westerse mensen voor het eerst in contact kwamen met Japanse monniken begrepen ze het niet. “Wat een onzin! Hoe kun je denken met je buik?


Maar het antwoord van Zen is veelbetekenend. Bewustzijn kan elk centrum van het lichaam gebruiken en het centrum dat het dichtste bij de oorspronkelijke bron is, is de navel. Het brein is het verste weg van de oorspronkelijke bron, dus als levensenergie naar buiten gaat, zal het centrum van bewustzijn het brein worden. En als levensenergie naar binnen beweegt, zal uiteindelijk de navel het centrum worden.


Chaotische methoden zijn nodig om het bewustzijn naar zijn wortels te duwen, want alleen vanuit de wortels is transformatie mogelijk. Anders zul je blijven verbaliseren en zal er geen transformatie zijn. Het is niet genoeg om te weten wat goed is. Je moet de wortels transformeren; anders zul je niet veranderen.


Als een persoon het goede kent, maar er niets aan kan doen, wordt hij dubbel gespannen. Hij begrijpt het maar kan niets doen. Inzicht is alleen van betekenis als het vanuit de navel komt, vanuit de wortels. Als je begrijpt met het brein is het niet transformerend.


Het ultieme kan niet gekend worden met het brein, want als je functioneert via het brein, ben je in conflict met de wortels waar je vandaan komt. Je hele probleem is dat je de navel hebt verlaten. Je bent gekomen via de navel en via de navel zul je sterven. Je moet teruggaan naar de wortels. Maar terugkomen is moeilijk, zwaar.



Kundalini Yoga houdt zich bezig met de levensenergie en zijn stroom naar binnen. Het gaat er om het lichaam en de geest naar een punt te brengen waar transcendentie mogelijk is. Dan is alles veranderd. Het lichaam is anders, de geest is anders, het leven is anders. Het is alleen nog maar leven.


Een ossenwagen is nuttig, maar hij is niet meer nodig. Nu bestuur je een auto, kun je de techniek die je gebruikte voor de ossenwagen niet meer gebruiken. Het was nuttig voor de ossenwagen, maar is irrelevant voor een auto.


Traditionele methode zijn aantrekkelijk omdat ze zo oud zijn en in het verleden hebben zoveel mensen er [transformatie] door bereikt. Ze zijn misschien irrelevant voor ons, maar ze waren niet irrelevant voor Buddha, Mahavira, Patanjali of Krishna. Ze waren vol betekenis en nuttig. De oude methoden zijn nu zonder betekenis, maar omdat Boeddha erdoor bereikte, zijn ze aantrekkelijk. Iemand die traditionalist is, denkt, “Als Boeddha met deze methoden bereikte, waarom ik dan niet?”


Maar we bevinden ons nu in alle opzichten in een andere situatie. De hele atmosfeer, de hele denkwereld is veranderd. Elke methode is organisch voor een bepaalde situatie, voor een bepaalde geest, voor een bepaald mens.


Het andere uiterste is die van Krishnamurti. Hij wijst alle methoden af. Maar door dat te doen, moet hij Boeddha afwijzen. Het is het andere aspect van dezelfde munt. Als je de methoden afwijst, dan moet je Boeddha afwijzen, en als je Boeddha niet afwijst dan kun je zijn methoden niet afwijzen.


Dit zijn de uitersten. Uitersten zijn altijd verkeerd. Je kunt iets wat vals is niet ontkennen door naar het andere uiterste te gaan, want het andere uiterste zal nog steeds vals zijn. De waarheid ligt precies in het midden. Dus voor mij betekent het feit dat oude methoden niet werken niet, dat geen enkele methode nuttig is. Het betekent alleen dat de methoden zelf veranderd moeten worden.


Ook geen methode is een methode. Het is mogelijk dat voor iemand slechts geen methode een methode is. Een methode is altijd waar in relatie met een bepaalde persoon; het is nooit algemeen geldend. Als waarheden algemeen zijn, worden ze vals. Als er dus iets gebruikt moet worden of als iets wordt gezegd, is het altijd naar een bepaald menselijk wezen: voor hem om op te letten, voor zijn geest, voor hem en niemand anders.


Dit is nu ook moeilijk geworden. In vroegere tijden was er altijd een één op één relatie tussen een meester en een discipel. Het was een persoonlijke relatie en een persoonlijke communicatie. Vandaag is het altijd onpersoonlijk. Men moet spreken voor een menigte, men moet generaliseren. Maar gegeneraliseerde waarheden worden vals. Iets kan alleen betekenis hebben voor een bepaalde persoon.


Een persoon die in het algemeen heeft gesproken kan consistent zijn, maar dan wordt de waarheid vals, want elke uitspraak die waar is moet wel bestemd zijn voor een bepaalde persoon. Natuurlijk, de waarheid is eeuwig – hij is nooit nieuw, nooit oud – maar waarheid is de realisatie, het einde. De middelen zijn altijd relevant of irrelevant voor een bepaalde persoon, voor een bepaalde geest, voor een bepaalde instelling.



Zoals ik de situatie zie, is de moderne mens zo veranderd, dat hij nieuwe methoden, nieuwe technieken nodig heeft.


Chaotische methoden zullen de moderne geest helpen, omdat de moderne geest zelf chaotisch is. Deze chaos, deze rebellie in de moderne mens is eigenlijk een rebellie van andere dingen: van het lichaam tegen de geest en tegen zijn onderdrukkingen. Als we erover praten in yoga termen, kunnen we zeggen dat het de rebellie is van het hartcentrum en de navel tegen het brein.


Deze centra zijn tegen het brein want het brein heeft het hele gebied van de menselijke ziel gemonopoliseerd. Dit kan niet langer getolereerd worden. Vandaar dat universiteiten centra van rebellie zijn geworden. Dat is niet toevallig. Als de hele samenleving gezien wordt als een organisch lichaam, dan is de universiteit het hoofd, het brein.


Vanwege het verzet van de moderne geest, moet het zich wel neigen naar lossen en chaotische methoden. Dynamische Meditatie zal helpen het centrum van bewustzijn van het brein af te bewegen. Dan zal de persoon die hem gebruikt nooit rebels zijn, want de oorzaak van verzet wordt vervuld. Hij zal op zÂ’n gemak zijn.


Wat mij betreft is meditatie niet alleen een bevrijding van het individu, een transformatie van het individu, het kan ook het grondwerk verschaffen voor de transformatie van een hele samenleving, van het menselijke wezen als zodanig.


De mens zal of zelfmoord plegen, of hij zal zijn energie moeten transformeren.



The Psychology of the Esoteric


..

[Elisabeth]

.

Inwijding in het Mysterie







Een persoon die meditatief leeft, eet en slaapt, is een yogi. Zijn hele bestaan, alles wat hij doet is meditatief. Dat wil zeggen, hij leeft in het moment. Hij is speels met het bestaan. Hij is niet serieus, hij heeft het leven niet als een last op zich genomen, maar als een spel. Hij houdt zich niet bezig met het verleden, hij houdt zich niet bezig met de toekomst. Hij is in het heden of hij is het heden.

Het leven wordt een stroom. Er is geen doel dat bereikt moet worden, want in een spel is geen doel. En wanneer we in een spel een doel creëren, maken we de speelsheid stuk, en maken het tot werk. Werk kan niet bestaan zonder doel; spel kan niet bestaan met een doel.


Als mijn doel en betekenis één zijn, dan wordt de zaak meditatief. Als de betekenis in het begin zit en het einde zit aan het eind en er is een continuïteit, een proces, dan wordt het werk dat serieus wordt genomen. Dan veroorzaakt het spanningen, conflicten, lasten en dan vernielt het je onschuld. De betekenis is het einde; het einde is de betekenis. Als deze niet twee zijn, dan wordt alles wat gedaan wordt met deze instelling, meditatief.


Dan is het begin het einde. Je eerste stap is je laatste. Je geboorte is je dood. De ontmoeting is het uit elkaar gaan als deze twee genomen kunnen worden als een geheel. Als ze één zijn, wordt de geest meditatief. Dan is er geen last. Dan is het leven gewoon een leela, een spel.


De ambitieuze geest kan nooit aan de toekomst voorbij gaan, hij kan zichzelf niet losmaken van de toekomst. De ambitieuze geest moet wel op de toekomst gericht zijn, en de geest die toekomstgericht is, moet wel gebaseerd zijn op het verleden – want de toekomst kan niets anders zijn dan een projectie van het verleden.


We projecteren onze herinneringen uit het verleden op verlangens voor de toekomst. Onze dromen over de toekomst zijn onze ervaringen uit het verleden – mooier afgeschilderd, er wordt meer esthetisch naar verlangd, maar ze zijn in essentie niets anders dan een beeld van het verleden, dat geprojecteerd wordt op de toekomst. Maar een meditatief persoon leeft in het heden. Als je wilt leven, is het heden de enige mogelijkheid. Als je het leven wilt uitstellen, zijn het verleden en de toekomst richtingen, dimensies om te gaan.



Dus is yoga niet een meditatie methode, maar het creëren van een situatie waarin meditatie gebeurt. Het is het creëren van de situatie. En een persoon die begonnen is te leven en zich niet bezighoudt met levensdoelen, is een yogi, iemand die zichzelf verloochend, een sannyassin.


Dit is iets heel prachtigs. Gewoonlijk denken we dat een persoon die sannyasin is, iemand die zichzelf verloochend, iemand is, die het leven heeft opgegeven. Dit is absolute onzin. De sannyasin is de enige persoon die begonnen is te leven ! Sannyas is de verloochening van zelfmoord neigingen. Het is de verloochening van het uitstellen te leven en een inwijding tot leven.


Dus, yoga is initiatie in de mysteries van het leven en van het creëren van de geschikte situaties. Er zijn misschien wel duizenden vormen van yoga. Het is dus niet zo dat India het enige land is dat yoga heeft ontwikkeld. Steeds waar en wanneer een persoon echt heeft geleefd, heeft hij een yoga gecreëerd. Boeddha had zijn eigen yoga, Mahavira en Jezus hebben hun eigen respectievelijke yoga’s. En wat mij betreft heeft elke persoon, elk individu zijn eigen deur om de werkelijkheid te benaderen.


Dus kan niemand iemand volgen. Het moment kan nooit een yoga zijn, want individuen zijn zo uniek dat er eigenlijk geen pad gevolgd kan worden. Iedereen moet zijn eigen pad creëren. Het is niet zo dat het pad kant en klaar is en men hoeft het maar te lopen en men komt ergens aan. Het is leven dat een pad creëert, en erop loopt. En het pad dat gecreëerd wordt door iemand anders, is er niet om door iemand anders te worden gelopen, want het pad van yoga is een innerlijk pad. Er zijn geen uiterlijke tekens en mijlstenen. Boeddha wandelde een pad, maar het pad was innerlijk, een pad dat alleen voor hemzelf bestond. Niemand kan over zijn pad gaan. Niemand kan de plaats van iemand anders innemen. Je kunt niet sterven in mijn plaats. Jij kunt mijn dood niet sterven.


Iedereen moet in totale eenzaamheid zoeken, en in totaal donkere regionen. Maar de zoektocht zelf wordt het licht. Het bewustzijn van alleen-zijn zelf, vernietigt de eenzaamheid en creëert zijn eigen moed.



Early Talks

[Elisabeth]

.


Discipline: Werken aan de Innerlijke Chaos







Yoga is niets als het geen discipline is. Yoga is geen shastra; het is geen geschrift. Het is een discipline. Het is iets dat je moet doen. Het is geen nieuwsgierigheid, het is geen filosofische speculatie. Het gaat dieper dan dat. Het is een vraag van leven en dood.

Wat is discipline? Discipline betekent een orde maken in jezelf. Zoals je bent ben je een chaos. Zoals je bent, ben je totaal ongeordend. Gurdjief placht te zeggen…en Gurdjief is op vele manieren als Patanjali: hij probeerde ook de kern van een religie tot wetenschap te maken – Gurdjief zegt dat je niet één bent, maar een menigte; als je zegt “ik”, is er geen “ik”, maar er zijn vele “ikken” in je, vele ego’s. In de ochtend ben je de ene “ik, in de middag, een andere “ik” en in de avond een derde “ik”, maar je wordt je nooit bewust van deze warboel, want wie zou zich ervan bewust moeten worden. Er is geen centrum dat bewust kan zijn.


Yoga is discipline betekent dat yoga een gekristalliseerd centrum in jou wil creëren. Zoals je bent ben je een menigte en een menigte heeft vele fenomenen. Eén ervan is, dat je een menigte niet kunt geloven. Gurdjief placht te zeggen dat de mens niet kan beloven. Wie belooft er? Jij bent er niet. Als je belooft, wie zal de belofte inlossen? De volgende morgen is degene die beloofde er niet meer.


Er komen mensen bij me die zeggen, “Nu wil ik de gelofte afleggen. Ik beloof me er aan te houden.” Ik zeg tegen hen, “Denk twee keer na voordat je iets belooft. Heb je er vertrouwen in dat het volgende moment degene die beloofd had, er is?” Je beslist dat vanaf morgen je vroeg in de ochtend zult opstaan, om vier uur. En om vier uur zegt er iemand in jou, “Maak je niet druk. Het is zo koud buiten. En waarom zou je zoveel haast hebben? We kunnen het morgen doen.” En je valt weer in slaap.


Als je opstaat heb je spijt. En je denkt, “Dit is niet goed. Ik had het moeten doen.” Je beslist opnieuw dat , “Morgen zal ik het doen”, en hetzelfde zal morgen weer gebeuren, want om vier uur in de morgen is degene die beloofde er niet meer, er is iemand anders in de stoel. En je bent als een Rotary Club: de voorzitter verandert steeds. Elk lid wordt een keer rotary voorzitter. Er is rotatie. Elk moment is iemand anders de meester.


Gurdjief placht te zeggen, “Dit is het hoofdkenmerk van de mens, dat hij niet kan beloven.” Je kunt een belofte niet nakomen. Je gaat maar door beloftes te doen en je weet heel goed dat je ze niet kunt nakomen, omdat je niet één bent: je bent een ongeordende chaos. Als je leven een absolute ellende is geworden, als je je realiseert dat wat je ook doet, je hel creëert, dan is het moment gekomen. Dat moment kan je dimensie veranderen, je richting van zijn, veranderen.


Tot nu toe heb je als een chaos geleefd, een menigte. Yoga betekent dat je nu een harmonie moet zijn, dat je één moet worden. Een kristallisatie is nodig. En tenzij je een centrum verwerft, is alles wat je doet, zinloos. Het is het verspillen van leven en tijd. Een centrum is de basis noodzaak, en alleen een persoon die een centrum heeft, kan gelukzalig zijn. Iedereen vraagt erom, maar je kunt het niet vragen. Je moet het verdienen! Iedereen hunkert naar een gelukzalige staat van zijn, maar alleen een centrum kan gelukkig zijn! Een menigte kan niet gelukkig zijn, een menigte heeft geen zelf. Er is geen ‘atman’. Wie gaat er gelukkig zijn?


Verrukking betekent absolute stilte en stilte is alleen mogelijk wanneer er harmonie is – wanneer alle tegenstrijdige fragmenten één zijn geworden, wanneer er geen menigte is, maar één. Wanneer je alleen in het huis bent en er is niemand anders, zul je gelukkig zijn. Maar nu is iedereen in het huis en ben jij er niet. Er zijn alleen gasten, de gastheer is altijd afwezig. Maar alleen de gastheer kan gelukkig zijn.


Deze centering noemt patanjali discipline -- anushasanam. Het woord discipline is prachtig. Het komt van dezelfde wortel waar het woord discipel vandaan komt. “Discipline” betekent het vermogen om te leren, het vermogen te weten. Maar je kunt niet weten, je kunt niet leren, tenzij je het vermogen om te zijn hebt bereikt.



Er kwam een man tot Boeddha en hij zei… Hij moet een sociaal hervormer geweest zijn, een revolutionair. Hij zei tegen Boeddha, “De wereld verkeert in ellende. Ik ben het met u eens.” Boeddha heeft nooit gezegd dat de wereld in ellende verkeert. Boeddha zegt, “Jullie zijn de ellende,” niet de wereld. “Leven is ellendig,” niet de wereld. “De mens is ellendig”, niet de wereld. “Het denken is ellendig,” niet de wereld. Maar die revolutionair zei, “De wereld verkeert in ellende. Ik ben het met u eens. Vertel me, wat kan ik doen? Ik heb grote compassie en ik wil de mensheid dienen.”


Dienstbaarheid moet zijn motto geweest zijn. Boeddha keek naar hem en bleef zwijgen. Boeddha’s discipel Ananda, zei, “Deze man lijkt het ernstig te menen. Geef hem leiding. Waarom zwijgt u?” Toen zei Boeddha tegen die revolutionair, “U wilt de wereld dienen, maar waar bent u? Ik zie niemand thuis. Ik kijk bij u naar binnen, maar er is niemand.”


Je hebt geen enkel centrum, en tenzij je gecenterd bent, wat je ook doet zal nog meer onheil aanrichten. Al jullie sociale hervormers, jullie revolutionairen, jullie leiders, zij zijn de grote veroorzakers van onheil, ze zijn onruststokers. De wereld zou beter af zijn als er geen leiders waren. Want zij kunnen niet helpen. Ze moeten iets doen, want de wereld verkeert in ellende. Maar zij zijn niet gecenterd, dus wat ze ook doen, veroorzaakt alleen maar meer ellende. Compassie alleen zal niet helpen, dienstbaarheid alleen zal niet helpen. Compassie door een gecenterd wezen is iets heel anders. Compassie door een menigte is onheil. Die compassie is giftig.



Discipline betekent het vermogen te zijn, het vermogen te weten, het vermogen te leren.



Yoga: The Alpha and Omega

[Elisabeth]

.

Patanjali: Wetenschapper, Dichter en Mysticus







Patanjali. Ik noem hem de wetenschapper van de religieuze wereld, de wiskundige van de mystiek, de logicus van het onlogische.

Twee tegenstellingen ontmoeten elkaar in hem. Als een wetenschapper de Yoga Sutras van Patanjali leest zal hij direct begrijpen. Een Wittgenstein, een logische geest, zal onmiddellijk een affiniteit met Patanjali voelen. Hij is absoluut logisch. Als hij je naar het onlogische leidt, doet hij dat met zulke logische stappen dat je nooit weet wanneer hij de logica heeft verlaten en je er aan voorbij heeft gevoerd. Hij beweegt als een filosoof, een denker, en maakt zulke subtiele onderscheidingen dat, op het moment dat hij je meeneemt in nirvichara, in niet-denken, je niet zult kunnen zien wanneer de sprong is gemaakt. Hij heeft de sprong in veel kleine stapjes gesneden.


Met Patanjali zul je nooit angst voelen, want hij weet waar je angst zal voelen. Hij maakt de stapjes kleiner en kleiner, bijna alsof je over vlakke grond beweegt. Hij neemt je zo geleidelijk mee, dat je niet kunt waarnemen wanneer de sprong heeft plaats gevonden, wanneer je de grens over bent gegaan. Hij is ook een dichter, een mysticusÂ…een heel zeldzame combinatie.


Er zijn mystici, zoals Tilopa; er zijn grote dichters zoals de ‘rishis’ van Upanishads; er zijn grote logici zoals Aristoteles, maar je kunt geen Patanjali vinden. Hij is een zodanige combinatie dat er sinds hem niemand is geweest die met hem vergeleken kan worden.


Het is heel gemakkelijk een dichter te zijn want je bent uit één stuk gemaakt. Het is heel gemakkelijk een logicus te zijn, want je bent uit één stuk gemaakt. Het is bijna onmogelijk een Patanjali te zijn, want dan omvat je zoveel tegenstellingen, maar hij combineert ze allemaal in een prachtige harmonie. Vandaar dat hij de alfa en de omega van de hele traditie van Yoga is geworden.


Eigenlijk was hij het niet die Yoga uitvond; yoga is veel ouder. Yoga was er al vele eeuwen voor Patanjali. Hij is niet de ontdekker, maar hij werd bijna de ontdekker en grondlegger, door de zeldzame combinatie van zijn persoonlijkheid. Veel mensen hadden er al voor hem mee gewerkt en bijna alles was bekend, maar yoga wachtte op iemand als Patanjali. En plotseling, toen Patanjali erover sprak viel alles op zijn plek en werd hij de grondlegger. Hij was niet de grondlegger, maar zijn persoonlijkheid is zozeer een combinatie van tegenstellingen, hij bevat in zichzelf zulke niet te omvatten elementen, dat hij de grondlegger werd, bijna de grondlegger. Nu zal yoga altijd geassocieerd worden met Patanjali


Sinds Patanjali hebben velen er weer aan gewerkt en velen hebben nieuwe hoeken van de wereld van yoga bereikt, maar Patanjali torent er bovenuit als een Everest. Het lijkt bijna onmogelijk dat iemand in staat zal zijn boven Patanjali uit te steken… bijna onmogelijk. Deze zeldzame combinatie is onmogelijk. Een logicus en een dichter en een mysticus te zijn, en niet met gewone talenten… Het is mogelijk: je kunt een logicus zijn, een groot logicus, maar een heel gewone dichter. Je kunt een groot dichter zijn en een heel gewone derderangs logicus. Dat is mogelijk, dat is niet erg moeilijk. Patanjali is een geniale logicus, een geniale dichter en een geniale mysticus; Aristoteles, Kalidas en Tilopa zijn allen samengevoegd in één; vandaar de aantrekking. Probeer Patanjali zo diep mogelijk te begrijpen, want hij kan je helpen. Zen meesters helpen niet erg. Je kunt ervan genieten – prachtige fenomenen. Je kunt verbijsterd zijn, je kunt vervuld zijn van verwondering, maar ze zullen je niet helpen. Zelden zal iemand van jullie de moed opbrengen en in de afgrond springen. Patanjali zal veel hulp bieden. Hij kan zelfs het fundament van je wezen worden en hij kan je langzaam maar zeker leiden. Hij begrijpt je beter dat wie ook. Hij kijkt naar je en hij probeert de taal te spreken die de laatsten onder jullie zullen kunnen begrijpen. Hij is niet alleen een meester, maar hij is ook een leraar.


Opvoeders weten dat een grote leraar niet iemand is, die alleen begrepen kan worden door de beste studenten van de klas, alleen zij die op de voorste rij zitten, vier of vijf in een klas van vijftig. Hij is geen groot leraar. Een groot leraar is degen die kan worden begrepen door hen die op de achterste rijen zitten. Patanjali is niet alleen een meester, hij is ook een leraar. Krishnamurti is een meester, Tilopa is een meester – maar ze zijn geen leraren. Ze kunnen alleen begrepen worden door de besten. Dat is het probleem: de besten hoeven niet te begrijpen. Zij kunnen het zelf. Zelfs zonder Krishnamurti zullen ze naar de oceaan bewegen en de andere oever bereiken; een paar dagen eerder of later, dat is alles. De mensen van de achterste rij die niet op zichzelf kunnen gaan, voor hen is Patanjali. Hij begint bij het laagste en hij bereikt het hoogste. Zijn hulp is voor allen. Hij is er niet voor de paar uitverkorenen.



Yoga: The Alpha and Omega (Volume 3)

[Liana]

.


Jouw Route: Het Pad van de Asceet of het Pad van de Mysticus?







Er zijn twee paden. Het ene is het pad van de vechter, de soldaat, een ander is het pad van de koning, het koninklijke pad. Yoga is het eerste.

Een soldaat moet centimeter voor centimeter vechten; een soldaat moet agressief zijn, een soldaat moet gewelddadig zijn; de vijand moet worden vernietigd, of overwonnen.


Yoga probeert een conflict in jou te veroorzaken. Het geeft je een duidelijk verschil tussen wat verkeerd is en wat juist is, wat goed is en wat slecht is, wat hoort bij het goddelijke en wat hoort bij de duivel. En bijna alle religies, behalve Tantra, volgen het pad van yoga. Ze verdelen de werkelijkheid en creëren een innerlijk conflict; via het conflict gaan ze verder.


Bijvoorbeeld, je hebt haat in je hart; het pad van de vechter is om de haat van binnen te vernietigen. Je hebt kwaadheid, hebzucht en seks, en miljoenen andere dingen. Het pad van de vechter is om alles wat verkeerd en negatief is, te vernietigen en alles wat positief en goed is, te ontwikkelen. Haat moet worden vernietigd en liefde ontwikkeld. Woede moet compleet vernietigd worden en compassie gecreëerd. Seks moet verdwijnen en plaats maken voor brahmacharya, puur celibaat. Yoga snijdt je onmiddellijk met een zwaard in twee delen: het goede en het kwade; het goede moet het kwade overwinnen.


Wat kun je doen? Er is woede – wat stelt Yoga voor om te doen? Het suggereert: creëer de gewoonte van compassie, creëer het tegengestelde; maak het zozeer een gewoonte dat je begint te functioneren als een robot; vandaar dat het de weg van de soldaat wordt genoemd. Over de hele wereld, door de hele geschiedenis heen, is de soldaat getraind in een robotachtig bestaan; hij moet gewoonten creëren.


Gewoonten functioneren zonder bewustzijn, zij hebben geen aandacht nodig, ze kunnen het doen zonder jou. Als je gewoontes hebt – en iedereen heeft gewoontes – kun je het zien. Een man neemt zijn pakje sigaretten uit zijn zak, let op: hij is zich misschien helemaal niet bewust wat hij doet. Net als een robot reikt hij naar z’n broekzak. Als er enige innerlijke onrust is, gaat onmiddellijk z’n hand naar z’n broekzak; hij pakt de sigaretten en begint te roken. Hij zal het laatste eindje weggooien; hij kan alle bewegingen gemaakt hebben, zonder zich bewust te zijn wat hij deed.


We leren de soldaat een robotachtig bestaan. De soldaat moet uitvoeren en volgen, hij hoeft niet bewust te zijn. Wanneer het bevel is om naar rechts te draaien, hoeft hij niet te denken of hij wel of niet zal draaien, want als hij begint te denken is het onmogelijk, dan kunnen de oorlogen niet doorgaan in de wereld. Denken is niet nodig, noch is bewustzijn nodig. Hij hoeft alleen maar in zoverre bewust te zijn – dat hij het bevel kan begrijpen, dat is alles. Een minimum aan bewustzijn: hier wordt een bevel gegeven en daar volgt hij onmiddellijk, als een mechanisme. Het is niet zo dat hij naar links draait als hem wordt bevolen naar links te draaien; hij luistert en draait. Hij draait niet, maar hij heeft de gewoonte gecultiveerd. Hij is net als het uit of aan doen van het licht: het licht zal er niet over gaan nadenken of het aan of uit moet; je drukt op de knop en het licht is aan. Je zegt, “Draai links!” en de knop wordt ingedrukt en de man beweegt naar links.


De soldaat is er op getraind om op een compleet robotachtige manier, te zijn. Hij moet bestaan met geconditioneerde reflexen. Hetzelfde wordt gedaan door Yoga. Je wordt kwaad: Yoga zegt, “Wordt niet kwaad, maar cultiveer het tegengestelde: compassie.” Langzamerhand zal je energie beginnen te stromen naar de gewoonte van compassie. Als je dit lange tijd volhoudt, zal kwaadheid volkomen verdwijnen en zul je compassie voelen. Maar je zult dood zijn, niet levend. Je zult een robot zijn, geen menselijk wezen. Je zult compassie hebben, niet omdat je compassie voelt, maar slechts omdat je het als een gewoonte hebt gecultiveerd.


Je kunt een slechte gewoonte cultiveren en je kunt een goede gewoonte cultiveren. Iemand kan roken cultiveren, iemand kan niet-roken cultiveren; iemand kan niet vegetarische voedingsgewoonten cultiveren, iemand kan vegetarische voedingsgewoonten cultiveren – maar ze zijn allebei gecultiveerd en uiteindelijk worden ze gelijk beoordeeld omdat beiden gewoonten zijn.


Over dit punt moet men diep nadenken want het is heel gemakkelijk een goede gewoonte te cultiveren, maar heel moeilijk om goed te worden. En de vervangende goede gewoonte is goedkoop; het kan heel gemakkelijk worden gedaan.



Door te vechten kun je goede gewoontes cultiveren, maar het zullen gewoontes zijn, niet natuurlijk. Men zegt dat een gewoonte een tweede natuur is; misschien, maar onthoud het woord tweede. Het is niet natuurlijk; het ziet er misschien natuurlijk uit, maar het is het niet.


Wat zal het verschil zijn tussen echte compassie en gecultiveerde compassie? Echte compassie is een antwoordÂ… de situatie en het antwoord. Echte compassie is altijd fris; er is iets gebeurd en je hart stroomt er van over. Een kind is gevallen en je rent er naar toe en helpt het kind opstaan, maar het is een antwoord. Valse compassie, gecultiveerde compassie is een reactie.


Deze twee woorden zijn heel betekenisvol: antwoord en reactie. Antwoord is levend met betrekking tot de situatie; reactie is maar een gewortelde gewoonte.


Als je leven een leven wordt van antwoorden en spontaniteit, wordt je op een dag een boeddha. Als je leven een leven van reacties en dode gewoonten wordt, zie je er misschien uit als een Boeddha, maar je zult geen boeddha worden. Je zult een geschilderde boeddha zijn; binnenin zal slechts een lijk zitten. Gewoonten doden het leven. Gewoonte is tegen leven.



Tantra: the Supreme Understanding






Op het pad van de wil heb je het heel druk; op het pad van overgave hoef je niets te doen, juist niets te doen, helemaal niets te doen. Deze paden kunnen ook verschillend genoemd worden.

Het eerste pad kan het pad van de asceet genoemd worden. Het woord asceet komt van de Griekse wortel ascese, wat oefening betekent. Veel methoden, veel oefeningen, Yoga, methodologie, technieken, zijn mogelijk. Het tweede pad kan het pad van de mysticus genoemd worden: geen oefeningen, geen methoden, geen techniek.


Op het eerste pad moet men de tijd nemen. Je kunt niet onmiddellijk verlicht worden; methoden nemen tijd, oefeningen nemen tijd, voorbereidingen nemen tijd en je zult vele levens moeten wachten. De verlichting zal gradueel verlopen, het kan niet plotseling. Op het negatieve pad kan het absoluut plotseling zijn, het kan op dit zelfde moment gebeuren. Er is geen tijd nodig omdat er geen oefening nodig is. Je hoeft nergens naar toe te gaan; je hoeft alleen maar stil te zitten, je moet in een “laten gaan” zijn. Men hoeft niet te wachten.


Het pad van de mysticus is mysterieus, het kan niet worden uitgelegd. Het pad van de asceet kan men uitleggen: het is heel wetenschappelijk, heel logisch. Stap voor stap kan het worden uitgelegd; het kan worden geanalyseerd, in stappen worden verdeeld. De stappen kunnen zo klein gemaakt worden, dat iedereen ze kan nemen, zelfs een kind; er zijn gradaties mogelijk. Maar het pad van de mysticus is heel mysterieus; vandaar dat het een mystiek pad wordt genoemd. Er zijn geen gradaties mogelijk, geen kleine stappen, maar een kwantum sprong, een sprong in het onbekende, plotseling, als weerlicht. Natuurlijk kan het niet logisch worden verklaard.


De logische geest zal in de war zijn. Het heeft groot inzicht nodig, niet gebaseerd op logica maar gebaseerd op intuïtie, niet gebaseerd op intellect, maar gebaseerd op intuïtie. Er is een onlogische, avontuurlijke geest nodig: één die voorafgaat aan alle stappen, één die bereid is het onbekende in te gaan, één die moedig genoeg is om de sprong te wagen.


Op het eerste pad ga je stap voor stap omhoog. Op het tweede pad neem je zomaar een sprong in de afgrond. Het is een bodemloze afgrond, het is leegte, het is absolute nietsheid. Je verdwijnt.


Dit zijn de twee paden en iedereen moet in zijn eigen binnenste kern van zijn bepalen wat hem of haar aantrekt. Het is moeilijk te beslissen, maar het moet beslist worden; anders kun je dingen blijven doen die blijken geen enkele betekenis te hebben. Als je de sprong kunt wagen is het niet nodig jezelf in Yoga te trainen. Als je de sprong niet kunt nemen, dan heeft het geen zin te zitten en te wachten.


Op het eerste pad is het grootste gevaar het ego, omdat je zoveel moet doen, en als je te egoïstisch bent, zul je een doener worden en dan wordt het ego je hindernis. Men moet doen, maar niet het ego versterken. Op het tweede pad is lethargie het probleem. Je hoeft helemaal niets te doen; men kan lethargisch worden; men kan saai en doods worden. Dat is het gevaar… heel natuurlijk: stil zitten, niets doen, langzamerhand verval in een loomheid, in een soort onintelligentie. Je verliest de scherpte, je verliest levendigheid, je wordt idioot. Dat is mogelijk; men moet daar heel alert in zijn.


Op het eerste pad moet men uitkijken dat het ego niet oprijst. Op het tweede pad moet men opletten dat lethargie niet toeslaat. Als deze twee valkuilen kunnen worden vermeden, dan kun je van beide kanten bereiken, of het affirmatieve of het negatieve. Mensen hebben op beide manieren bereikt. Het is dus niet een kwestie van bereiken, die kwestie is wat gemakkelijker is, meer afgestemd is op je innerlijke natuur – kies dat.



Tao: The Pathless Path

[Elisabeth]

/

De Vier Ramen naar de Werkelijkheid







Er zijn vier manieren om de waarheid te benaderen, om met waarheid in contact te komen.

De eerste wordt in het oosten Karma Yoga genoemd – de weg van actie. De mens heeft drie dimensies in zich: actie, kennen en voelen. Daarom worden drie manieren gebruikt in deze drie richtingen: actie, kennen en voelen. Je kunt handelen, en je kunt handelen in totale absorptie, en je kunt je handelen aanbieden aan het bestaan. Je kunt handelen zonder een doener te worden. Dat is de eerste weg – Karma Yoga: in actie zijn zonder een doener te zijn. Je laat het bestaan doen. Je laat het bestaan bij je binnen. Je wist jezelf uit.


Hierin, in het pad van actie, verandert het bewustzijn de inhoud. Deze twee dingen moet men begrijpen: bewustzijn en inhoud. Dat is alles waar je leven uit bestaat. Er is iets in je dat de kenner is en iets dat het gekende is. Bijvoorbeeld, je bent naar mij aan het luisteren. Dan zijn er twee dingen: alles wat ik zeg zal de inhoud zijn, en alles wat je van binnen bent, het luisteren, het gadeslaan, dat is het bewustzijn. Je kijkt naar mij. Dan is mijn vorm in jouw ogen de inhoud en jij, die de figuur in de ogen kijkt, bent bewustzijn – het object en het subject.


Op het pad van actie, verandert het bewustzijn de inhoud. Dat is wat actie is. Je ziet een steen. Iemand kan er over struikelenÂ… want het wordt donker, de avond valt. Dus je verwijdert de steen van het pad. Dat is actie. Wat heb je gedaan? Bewustzijn heeft de inhoud veranderd.


Op het pad van actie is de inhoud belangrijk en moet veranderd worden. Als iemand ziek is en je gaat naar hem toe en dient hem en geeft hem medicijn, verander je de inhoud. Als iemand in de rivier is gevallen en bezig is te verdrinken, spring je er in en redt hem van de verdrinkingsdood. Je hebt de inhoud veranderd.


Actie is inhoud gericht. Actie is wil; er moet iets gedaan worden. Natuurlijk, als de wil ego georiënteerd is, ben je niet religieus. Je zult een groot doener zijn, maar niet religieus. En je pad zal dat van actie zijn, maar niet voor het bestaan. Wanneer je het bestaan toelaat je wil te worden, wanneer je zegt, “Laat uw wil de mijne zijn,” wanneer je je wilt overgeeft aan de voeten van het bestaan en zijn wil begint in jou te stromen, dan is dat het pad van actie, Karma Yoga.


Het doel van Karma is vrijheid, moksha -- om de inhouden zozeer te veranderen dar er niets antagonistisch overblijft, niets schadelijks; om de inhoud te veranderen zoals je hart verlangt, zodat je vrij bent van beperkingen. Dit is het pad van Jainisme, Yoga en alle actiegeoriënteerde filosofieën.


Het tweede pad is het pad van kennis, weten – Gyana Yoga. Op het tweede pad wordt het bewustzijn verandert door de inhoud. Op het eerste, wordt de inhoud verandert door bewustzijn; op het tweede is het juist omgekeerd: bewustzijn is veranderd door de inhoud.


Op het pad van weten, kijk je gewoon wat er aan de hand is, wat het ook is. Dat is wat Krishnamurti blijft leren. Dat is het puurste pad van weten. Er hoeft niets gedaan te worden. Je moet helderheid bereiken om te zien wat er aan de hand is. Je hoeft alleen maar dat te zien wat er is. Je hoeft niets te doen. Je moet gewoon je vooroordelen loslaten en je concepten en ideeën loslaten, die de werkelijkheid kunnen verstoren, die de werkelijkheid kunnen interpreteren, die de werkelijkheid kunnen kleuren. Je moet alles wat je als a priori in je geest meedraagt, loslaten, zodat de werkelijkheid er kan zijn. Wat er ook is, je kijkt alleen. En dat verandert jou.


Te weten wat echt is, transformeert. Het echte te kennen als waar, kun je je niet anders gedragen dan op de manier van de werkelijkheid. Als je de werkelijkheid eenmaal kent, gaat de werkelijkheid je veranderen. Bewustzijn wordt veranderd door de inhoud.


Het doel van het pad van weten is waarheid. Het doel van Karma Yoga is, het pad van actie of van wil, is vrijheid. Het doel van het pad van weten – Vedanta, Hindoeïsme, Sankya en andere paden van weten, Ashtavakra, Krishnamurti – is waarheid, Brahman. Gij zijt dat. Laat dat geopenbaard worden, dan wordt je het. Wat je eenmaal kent, dat wordt je. Door het bestaan te kennen, wordt men het bestaan. Gij zijt dat – dat is het meest essentiële verschijnsel op het tweede pad.


Het derde is Bhakti Yoga – de weg van het gevoel. Liefde is het doel. Bewustzijn verandert de inhoud en de inhoud verandert bewustzijn. De verandering is wederzijds. De geliefde verandert het geliefde, het geliefde verandert de geliefde. Op het pad van de wil, verandert bewustzijn de inhoud, op het pad van weten, verandert de inhoud het bewustzijn; op het pad van gevoel, is er wisselwerking tussen de twee, ze beïnvloeden elkaar. De verandering is wederkerig. Vandaar dat het pad van voelen meer heel is. Het eerste pad is half, het tweede pad is ook half, maar het pad van liefde is meer rond, meer heel, want het heeft allebei.


Vaishnavas, het Christendom, de Islam en anderen paden; Ramanuja, Vallabha en andere aanbidders – zij zeggen dat subject en object niet gescheiden zijn. Dus als men één er van verandert, zal er iets uit balans blijven. Laat ze allebei elkaar veranderen. Laat ze beiden elkaar ontmoeten en in elkaar opgaan, laat er eenheid zijn. Als man en vrouw elkaar ontmoeten en met elkaar versmelten, laat er eenheid zijn. Wanneer man en vrouw elkaar ontmoeten en er grote vreugde is, laat er een orgasme zijn tussen bewustzijn en inhoud, tussen jou en de werkelijkheid, tussen dat en jou. Laat het niet slechts een kennen zijn, laat het niet slechts een deel zijn – laat het totaal zijn.


Dit zijn de drie gewone paden. Het Soefisme is het vierde. Eén van de grootste Soefies van deze eeuw was George Gurdjieff. Zijn discipel, P.D Ouspensky heeft een boek geschreven getiteld “De Vierde weg.” Dat is heel symbolisch.


Wat is de vierde weg? Het is niet van actie, noch van weten, noch van voelen – want dat zijn de drie talenten – wat is dan deze vierde weg? De vierde weg is de weg van transcendentie. In India wordt dit Raja Yoga genoemd – het koninklijke pad, de vierde weg. Noch verandert het bewustzijn de inhoud, noch verandert de inhoud het bewustzijn. Niets verandert niets. Alles is zoals het is, zonder verandering. Er is inhoud, er is bewustzijn, maar er vindt geen verandering plaats. Er wordt geen moeite gedaan iets te veranderen.


Dat is wat ik bedoel met zijn. Met alle drie de paden blijft er iets in de geest dat gedaan moet worden. Met het vierde, verdwijnt al het worden. Je accepteert gewoon alles wat er is. In die acceptatie is de transcendentie. In die acceptatie ga je aan de dingen voorbij. Je blijft slechts een toeschouwer. Je doet hier niet meer iets, je bent er gewoon.


Er is geen doel mogelijk op de vierde weg. Er is geen doel. Op het eerste pad is vrijheid het doel; op het tweede, waarheid; op het derde, liefde. Op het vierde is er geen doel. Zen en Soefisme horen bij het vierde pad. Vandaar dat Zen mensen zeggen: “het pad zonder pad, de poort zonder poort”, omdat er geen doel is. Het een doelloos doel. We gaan nergens naar toe. We jagen niets na. Alles dat nodig is, is er reeds. Het is er altijd geweest. Je hoeft alleen maar stil te zijn en het te zien. Er hoeft niets veranderd te worden. Met het vierde, verdwijnt de mythe van verandering.


En als het niet nodig is te veranderen, barst de vreugde losÂ… want de energie die bezig was met het veranderen van dingen, houdt zich daar niet meer mee bezig; het wordt vrijgegeven.


Die vrijgegeven energie is wat vreugde wordt genoemd.



Sufis: The People of the Path