.
Twee vogels, in vriendschap met elkaar verbonden,
hebben hun tehuis in dezelfde boom gemaakt.
Een van de twee pikt van de
zoete vrucht, deanderkijkt alleen maat toe.
-- Mundaka Upanishad
(Tien Upanishads, 1996)
Het citaat van vandaag is misschien wel het beroemdste
fragment uit de Upanishads,
de oude Indiase wijsheidsliteratuur.
De eerste vogel staat voor Atman, de aardse mens,
die geniet van de zoete, maar o zo tijdelijke vruchten
die het leven biedt.
De tweede vogel is het hogere Zelf, Brahman.
Die vogel doet niet aan levenspleziertjes .
Hij kijkt toe.
De vogels zijn \in vriendschap met elkaar verbonden.\
Ze horen bij elkaar.
Ze zijn uiteindeijk een en dezelfde.
Maar dat weet de eerste vogel niet.
Die pikt alleen maar hapjes fruit.
Maar al snel blijkt hoe tijdelijk het genot is dat de vrucht
de eerste vogel biedt.
In de volgenderegels verzinkt hij \in neerslachtigheid\,
maar richt zich uiteindelijk -- door meditatie -- op de tweede vogel.
Niet langer is hij gericht op tijdelijk genot.
Hij beseft dat hij verbonden is met het hogere Zelf.
Hij is het hogere Zelf.
Hij is zelf Brahman.
http://www.youtube.com/watch?v=6AYL9_-PQyQ
