hun bestemming niet terug,
want je weet niet wat ze zoeken
HAZRAT INAYAT KHAN
Het is ingrijpend als iemand die je dierbaar is overlijdt.
Je snapt niet waarom het gebeurd, je mist de persoon,
je wilde dat je de tijd kon terugdraaien,
je gaat nadenken over je eigen eindigheid,
je had het vroeger zo goed samen,
je voelt je schuldig over de laatste kritiek
die je gegeven hebt of het laatste wat je in stilte dacht.....
Bovenstaande gaat over jou.
Hoezeer je ook met de ander bezig bent,
hoe goed bedoeld ook, jij bent het perspectief.
Inayat Khan draait het om
Het gaat niet om jou, het gaat ook om degene die overgegaan is
of in dit proces zit.
Die ziel wil verder naar een volgend stadium in het leven
en heeft er het meeste baat bij als je haar laat gaan:
\De dood is de prijs die de ziel moet betalen
voor het voormalige bezit van een naam en een vorm,
de nacht, waarna de dag aanbreekt.
Het eeuwige leven gaat schuil in het hart van de dood\.
Dat is niet gemakkelijk,
maar misschien helpt het je bij het verwerken van je verdriet